တားမြစ်ဇုန် ဆယ့်သုံး(တားျမစ္ဇုန္ ဆယ့္သုံး)[Book-1]

အခန်း-(၃၁) သဲလွန်စများ

Zawgyi

အခန္း-(၃၁) သဲလြန္စမ်ား

နြၽယ့္ကြၽမ္းက ႐ုတ္တရက္ဝင္ေျပာလာတယ္။

"တစ္ျခားကိစၥေတြ ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး...ဒါေပမဲ့ မင္းလက္ထဲက မိန္းကေလး...."

နြၽယ့္ကြၽမ္းက ေျပာလက္စရပ္ၿပီး မီဖူကို လက္ညႇိဳးၫႊန္ျပတယ္။

"သူရဲ႕ ၾကာပြတ္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ အဆိပ္ေတြ‌ရွိေနတဲ့အျပင္ သူကအဲ့တာနဲ႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မတြန႔္တဲ့သူပဲ အဲ့လိုရက္စက္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ိဳးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေတြ႕ခဲ့ရင္ ငါလြယ္လြယ္နဲ႔ အေလွ်ာ့ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး"

နြၽယ့္ကြၽမ္းက ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မီဖူကိုၾကည့္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာလိုက္တာပါ။မီဖူကလည္း သူ႔ကိုျပန္ၾကည့္ေနေပမဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက တုန္ေနပါေသးတယ္။သူမၾကည့္ရတာ ေဒါသလည္းထြက္သလို ေၾကာက္လဲေၾကာက္မိတာေၾကာင့္ ဘာစကားမွ ဝင္မေျပာ‌လာပါဘူး။

ဟြမ္ခ်င္းရဲ႕ အၾကည့္ေတြကလည္း ျပန္ေအးစက္လာတယ္။

"နြၽယ့္ကြၽမ္း...မင္းအဲ့ေလာက္ထိေတာ့ ေျပာစရာမလိုပါဘူး မီဖူက ငါတို႔ေတာင္ဘက္ခ႐ိုင္ရဲ႕ နတ္ဘုရားမပဲ ဒါေၾကာင့္ ခ႐ိုင္မႉး စူေလာ္အပါအဝင္ တစ္ျခားဘယ္သူမွ သူ႔ကို ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ရဲၾကဘူး တကယ္လို႔ မင္းသာသူ႔ကို တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုရင္ ေအးေအးေဆးေဆး မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့သူက မင္းပဲျဖစ္ေနမွာကို ငါစိုးရိမ္မိတယ္"

နြၽယ့္ကြၽမ္းက ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လို ၿပဳံးျပတယ္။ၿပီး‌ေတာ့ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ခပ္ေခ်ေခ်ပုံစံအတိုင္း ဟြမ္ခ်င္းနဲ႔ မီဖူကို ပခုံးတြန္႔ျပတယ္။

"ဒါျဖင့္ ငါတို႔ေတြ စမ္းၾကည့္ၾကမလား? တကယ္လို႔ မီဖူသာ လီရွန္းကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒုကၡေပးဖို႔ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔ေတြ အဲ့တာကို စမ္းၾကည့္ၾကတာေပါ့"

နြၽယ့္ကြၽမ္းရဲ႕ ေနာက္ဆုံးစကားလုံးက ေႏြးေထြးၿပီး ဂ႐ုစိုက္မႈအျပည့္ပါတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို ေလသံမ်ိဳးပါ။ေျပာရရင္ 'ကိုယ္တို႔ေတြ ေနထြက္ခ်ိန္ကို တူတူသြားၾကည့္ၾကရေအာင္'ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။သူ႔ရဲ႕ အဲ့လိုရင္ခုန္စရာ ႏူးညံ့ဖြယ္ေလသံေၾကာင့္ ကြၽန္မ မသိစိတ္က ရင္ခုန္လာမိျပန္တယ္။