ရှစ်ဆယ်ခုနှစ်များတွင် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း 『မြန်မာဘာသာပြန်』

အခန်း(၃) အတန်းဖော်

အခန်း(၃) အတန်းဖော်

ရွှီဇွာချန်း ဒေါသအလွန်ထွက်နေသဖြင့် စတင်တုန်ယင်လာကာ ပန်းကန်လုံးကိုင်ထားသည့် လက်များတောင် တုန်ခါနေလေသည်။ သူသည် ရွှီကျောက်နဲ့ ရွှီဖန်တို့အား အမှုန့်ကြိတ်နိုင်သည်အထိ ထိန်းချုပ်နိုင်လောက်သည့်အင်အားကို ထိန်းထားရသကဲ့သို့  ပြင်းပြင်းထန်ထန် စိုက်ကြည့်နေလေ၏။

အိမ်နီးနားချင်းများသည် ရွှီဇွာချန်းကို မျက်ကွယ်ပြုမထားခဲ့ကြချေ။

ရွှီဖန်လေးသည် ကြောက်ရွံ့နေပြီး ရွှီကျောက်၏နောက်တွင် ပုန်းနေလေ၏။

ရွှီကျောက်သည် ရွှီဇွာချန်း၏အကြည့်ကို မကြောက်မရွံ့ ရင်ဆိုင်လိုက်သည်။

ရွှီဇွာချန်းသည် ပန်းကန်လုံးကို ရုတ်တရက်ယူ၍ ကျစ်စုပ်သပ်သံတစ်ခုနှင့်အတူ မီးဖိုချောင်ဘက်သို့ ပြေးလွှားသွားကာ ပန်းကန်ကြီးကို စဉ်းတီတုံးပေါ်တွင် ထားလိုက်ပြီး တူများကိုလည်း ပစ်ချလိုက်လေ၏။ ရွှီဇွာချန်း မီးဖိုချောင်မှ ထွက်လာသောအခါ သူ့မျက်နှာသည် ဒေါသများ ပြည့်နှက်နေပြီး ရွှီကျောက်အား တင်းမာသောလေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။ “ မင်းရဲ့အရှေ့ဘက်လယ်ကွင်းတွေမှာ ဂျုံကူရိတ်ဖို့ မမျှော်လင့်နဲ့ ”

အရှေ့ဘက်လယ်ကွင်းများရှိ ဂျုံကို ရွှီကျောက်ထံ ခွဲဝေပေးခဲ့ပြီး ဆိုလိုသည်မှာ ၎င်းတို့သည် သူ့အပိုင်ဖြစ်လေသည်။

ရွှီကျောက်ပြန်ဖြေလိုက်၏။ “ ငါ မင်းကိုဘယ်တုန်းကမှ အကူအညီမတောင်းခဲ့ဖူးဘူး ”

ရွှီဇွာချန်း သူ့အသံကို ထပ်မြှင့်လိုက်ပြီး၊ “ မင်းတတ်နိုင်ရင် မင်းဘာသာ ရိတ်ကြည့်လိုက်စမ်းပါ! ”

“ ငါကိုယ်တိုင် ရိတ်မှာပါ ”

“ ကောင်းတာပေါ့၊ ကောင်းတာပေါ့! အံ့သြစရာကောင်းပါပေ့! ရွှီကျောက် မင်းကတော့ အံ့သြစရာပဲကွ! ”

ရွှီဇွာချန်းသည် ရွှီကျောက်ကြောင့် သေလုမတတ် ဒေါသထွက်ခဲ့ရလေ၏။ ရွှီကျောက်သည် သူ့ကိုအံတုပြီး ထိုလူများစွာ၏ရှေ့တွင် မျက်နှာများစွာ ဆုံးရှုံးရလိမ့်မည့်နေ့ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားခဲ့ချေ။ ပြဿနာမှာ သူယခုတိုင် ရွှီကျောက်ကိုချေပရန် အကြောင်းပြချက် ရှာမတွေ့သေးချေ။