ရှစ်ဆယ်ခုနှစ်များတွင် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း 『မြန်မာဘာသာပြန်』

အခန်း(၁၁၃) ဆေးတိုက်

အခန်း(၁၁၃) ဆေးတိုက်

ရွှီဖန်၏ နူးညံ့သော နို့သံလေးသည် ကျယ်လောင်ပြီး အားကောင်းနေလေသည်။ ရွှီမားမား ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေကာ တုန်လှုပ်သွားရုံသာမက - စွေ့တင်းချန်သည် ရွှီကျောက်ကို ပွေ့ဖက်ထားသည်ကို ရွှီမားမားကိုလည်း သတိရသွားစေလေသည်။

ရွှီမားမားသည် သူမ၏ အလျင်အမြန်နားလည်နိုင်စွမ်းကြောင့် ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားလေတော့၏။ လျင်မြန်စွာ ခွဲခွာသွားကြသော ရွှီကျောက် နှင့် စွေ့တင်းချန်တို့ကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်လေတော့၏။ "မင်းတို့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ"

ရွှီကျောက်၏မျက်နှာသည် နီရဲနေပြီး မည်သို့ပြန်ဖြေရမည်ကိုမသိတော့ချေ။

ကိစ္စများ ဖြစ်လာသဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားစရာအကြောင်းမရှိချေ။ စွေ့တင်းချန်က ၀န်ခံလိုက်လေ၏။ " ‌ဒေါ်လေးရွှီ၊ ကျွန်တော်တို့ ချိန်းတွေ့နေပါတယ်"

ချိန်းတွေ့နေတာလား။

စွေ့မိသားစုရဲ့ အငယ်ဆုံးဦးလေးနှင့် ချိန်းတွေ့နေတာလား။

ရွှီကျောက်နဲ့ စွေ့မိသားစု၏ အငယ်ဆုံးဦးလေး ချိန်းတွေ့နေကြတာလား။

စွေ့မိသားစု၏ အငယ်ဆုံးဦးလေးသည်လည်း သူမအား " ဒေါ်လေးရွှီ" ဟုခေါ်ဆိုပုံကိုလည်း ပြောင်းလဲခဲ့ လေသည်။

ဤမေးခွန်းများသည် သူမစိတ်ထဲတွင် လည်ပတ်နေပြီး ရွှီမားမားကို တုန်လှုပ်သွားစေလေသည်။ အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပင် ရွှီမားမားသည် ဤအရာအားလုံးကို ချက်ချင်းလက်ခံရန် ခက်ခဲခဲ့လေသည်။ သူမ၏ သဘောထားကွဲလွဲသော အမူအရာများကို ရွှီကျောက် နှင့် စွေ့တင်းချန်တို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

စွေ့တင်းချန်၏ နှလုံးသား ဆောင့်ခုန်သွားလေ၏။