Hoofdstuk 1

13.9K 343 73
                                    

Als ik perron 9 3/4 op loop voel ik de spanning in mijn lijf. Zo voel ik me elke keer als het schooljaar weer begint, ook al is het al mijn vijfde jaar op Hogwarts. Ik geef mijn koffers en uil af en blijf dan even staan om Ginny te zoeken. Ik speur de menigte af op roodharige personen, ze zullen vast weer net voordat we vertrekken aankomen. Zo gaat het elk jaar.
Plotseling voel ik van achteren twee armen om me heen. 'Ellie, ik heb je zo gemist!' Hoor ik de stem van Ginny. Lachend draai ik me om en geef haar een knuffel. 'Ik jou ook'. We hebben elkaar de hele vakantie niet gezien, omdat we allebei weg zijn geweest. 'Kom, we gaan een plekje opzoeken', zegt Ginny en ze trekt me mee de trein in. We moeten moeite doen om ons door de smalle gangen van de trein heen te wurmen, op zoek naar een lege coupe. Na een paar minuten ploffen we neer, gevonden!

Na heel veel kletsen met Ginny staar ik nu afwezig naar buiten. Ik vraag me af wat er dit jaar voor bijzonders gaat gebeuren. De afgelopen jaren waren niet de makkelijkste tijd die Hogwarts heeft gekend. Doordat ik zo goed bevriend ben met Ginny maak ik alles van dichtbij mee. Ik slik even als ik bedenk dat ze er bijna niet meer was geweest, in ons eerste jaar. Ik word uit mijn gedachten gehaald door een ijzige stem. 'Weasley', klinkt het. Ik kijk op en zie de enige persoon die bij die stem kan passen. Draco Malfoy. Hij kijkt met een zuur gezicht in de richting van Ginny en daarna naar mij. 'En wie is er nu weer zo gek om met een Weasley bevriend te raken?' zegt hij, ik kan de walging in zijn stem horen. Boos kijk ik hem aan, wie denkt hij wel niet dat hij is? 'Ellie Smith', zeg ik, 'Ik zit al vier jaar bij je op school'. Draco snuift en kijkt me onderzoekend aan. 'Nooit van gehoord, vast geen volbloed of belangrijke ouders'. Ik denk terug aan vorige zomer, toen mijn moeder door een mislukt toverdrankje om het leven is gekomen. Een stom ongeluk, dat nooit had mogen gebeuren. Het was wereldnieuws, in de toverwereld dan. Draco heeft daar zeker weten van gehoord. 'Draco, ga weg', zegt Ginny beheerst, terwijl ik hem vernietigend aan kijk. Een ogenblik kijkt Draco me verschrikt aan, maar dit maakt snel weer plaats voor zijn norse uitdrukking. Hij draait zich om en loopt verder.

Na een aantal uur zijn we bijna bij het station van Hogsmeade. Ginny en ik hebben ons Gryffindor gewaad al aangetrokken en staan bij de deur van onze coupe te wachten tot we eruit kunnen. 'Ik kijk nu al uit naar het eten na de sorteerceremonie', zucht ik. 'Ik ook! Maar ik ben ook benieuwd naar de nieuwe eerstejaars', zegt Ginny. Verderop staan een aantal eerstejaars zenuwachtig aan hun gewaad te friemelen. Toen ik voor het eerst in de trein zat op weg naar Hogwarts was ik ook ontzettend zenuwachtig. Ik kende niemand en was nog nooit zo lang van huis weg geweest. Toch voelde ik mij snel thuis. Toen ik eenmaal bij Gryffindor was ingedeeld en Ginny en de rest leerde kennen wilde ik er nooit meer weg.

'Help! Ik ben mijn toverstok in de coupe vergeten', sis ik in paniek tegen Ginny. We staan net op het punt om in een koets, die ons naar Hogwarts brengt, te stappen. 'Ga snel halen, ik zeg wel tegen de rest dat je een volgende koets neemt', zegt Ginny. Ik ren terug naar de trein en zoek de goede coupe op. De trein is nu verlaten en even blijf ik staan om van de rust te genieten. Verderop hoor ik een boze stem. Ik wil doorlopen, maar dan zie ik een figuur dat op Harry Potter lijkt. Hij hoort toch ook bij Ron en Hermione in de koets te zitten? Ik zag hun in de koets voor ons instappen. Ik loop zachtjes richting het geluid. Plotseling is het stil en stormt er iemand de coupe uit. Draco. Hij komt abrupt tot stilstand als hij mij ziet. 'Weg hier', sist hij, terwijl hij mijn arm vastpakt en me de trein uit trekt. 'Laat me los', gil ik kwaad. 'Meekomen naar de koets', zegt Draco, hij laat me niet los. 'Was Harry in die coupe?' vraag ik. 'Dat gaat je niks aan'. 'Wat heb je gedaan?' Ik probeer me los te rukken en kijk Draco boos aan. 'Wat een temperament', zegt Draco met een grijns op zijn gezicht.






Nu ik hem kenWhere stories live. Discover now