Nu ik hem ken

Hoofdstuk 44

'Waarom geeft u dit aan me?' vraag ik aan Madam Pomfrey. Ik heb de foto trillend in mijn hand vast. 'Ik heb deze foto gemaakt, omdat het een kostbaar moment is. Het bewijst dat een jongen met een slechte afkomst ook echt lief kan hebben. Jij hebt laten zien dat je iedereen een kans moet geven. Ook al hoort diegene bij een andere afdeling. Dat is waar het om draait. Iedereen moet kansen krijgen en we moeten binnen Hogwarts eensgezind zijn.' Ze kijkt me doordringend aan. 'Jij hebt al een verschil gemaakt.' 'Eensgezind zijn tegen de vijand, maar Draco hoort zelf bij de vijand,' zeg ik bars. 'Omdat hij een slechte afkomst heeft. Maar jij hebt hem de kans gegeven. Ik weet zeker dat je hem hebt geholpen om beter te worden,' zegt Madam Pomfrey zelfverzekerd. 'Ik had gehoopt dat hij echt goed was,' zeg ik zacht. Ze legt een hand op mijn schouder. 'Dat snap ik, Ellie. Maar onthoud goed dat jij hem echt hebt geholpen, zonder jou was het al eerder mis gegaan. Probeer als je aan hem denkt aan de fijne momenten te denken,' zegt ze. 'Die doen het meest pijn,' zeg ik. 'Je bent een dappere meid. Ik weet dat jij je er doorheen zal slaan,' zegt ze. Ik glimlach dankbaar door mijn tranen heen. 'Het ga je goed, Ellie.'
Na het gesprek met Madam Pomfrey voel ik me sterker. Haar woorden hebben indruk op me gemaakt. Ik heb Draco een kans gegeven, ik heb hem geholpen beter te worden. De gedachte dat hij alsnog de verkeerde kant op is gegaan negeer ik even.

'Ik moet met je praten.' Ginny staat in de deuropening van onze kamer. Ik klap mijn koffer dicht en ga op mijn bed zitten. 'Vertel.' 'Harry en ik zijn uit elkaar,' zegt ze, met weinig emotie in haar stem. 'Wat? Nu al? Waarom?' barst ik los. 'Hij zegt dat Voldemort mensen gebruikt van wie zijn vijanden houden. Ik ben al eens gebruikt als lokaas en toen waren we nog niet eens samen. Harry wil het risico niet nemen dat ik gevaar loop,' zegt ze. Ik lach. Niet helemaal de juiste reactie, maar het is ironisch. 'Klinkt bekend,' zeg ik, denkend aan de reden die Draco gaf toen we uit elkaar gingen. 'Draco zei dat ook he?' vraagt Ginny. Ik knik. 'Wat heb je tegen Harry gezegd?' vraag ik. 'Dat het me niets uitmaakt als ik gevaar loop. Maar hij wilde er niets van weten. Hij zei dat het hem spijt dat we niet eerder bij elkaar zijn gekomen. Toen zei ik dat hij te druk was met de toverwereld redden en dat hij alleen gelukkig is als hij op jacht is naar Voldemort. Ik-' Haar stem stokt. 'Ik zei dat ik misschien daarom wel van hem houd. Je had zijn gezicht moeten zien, vol pijn.' Ginny verbergt haar gezicht in haar handen. Ik zet mijn eigen verdriet opzij en sla mijn armen om Ginny heen. 'Het spijt me voor je, Gin.' 'Nu weet ik een beetje hoe jij je moet voelen,' snikt ze. 'Dat had ik je niet toegewenst,' fluister ik. Ik aai troostend over haar rug heen. 'Harry doet het omdat hij van je houdt. Hij wil je beschermen en dit is zijn manier,' zeg ik.
'Misschien is het wel beter zo,' zucht Ginny na een tijdje. 'Ik hoop het. We hebben ieder geval elkaar nog,' zeg ik. Ginny glimlacht dapper naar me. 'Ja, zonder jou zou ik het niet overleven.'

'Harry, kan ik je even spreken?' Ik heb lang getwijfeld of ik het aan hem moet vragen. Maar de gedachte bleef maar door mijn hoofd spoken. Ik denk dat ik alles beter kan verwerken als ik het hele verhaal heb gehoord. Harry kijkt een paar seconde verbaasd maar loopt toch met me mee. We stonden op het punt om afscheid te nemen, dus we laten Ginny en de rest achter. 'Heeft het met Ginny te maken? Het is echt beter zo!' begint Harry verdedigend. 'Nee, rustig. Ik snap je keuze, maar daar wil ik het nu niet over hebben,' zeg ik. 'O,' antwoord Harry. 'Ik wil wat van je weten over de avond dat Dumbledore dood ging. Maar je mag me niet vragen waarom ik het wil weten,' zeg ik vaag. Hij kijkt me nieuwsgierig aan. Ik kan hem bijna horen nadenken. 'Oké,' zegt hij na een tijdje. 'Je zei dat Draco erbij was, wat heeft hij precies gedaan?' vraag ik, mijn hart klopt in mijn keel. 'Malfoy?' Ik kan de afschuw in Harry's stem horen. 'Niet vragen waarom ik dit wil weten,' zeg ik streng. Harry lacht even voorzichtig. 'Sorry.'