Nu ik hem ken

Hoofdstuk 15

Ik weet natuurlijk dat ik fout bezig ben. Niemand van mijn vrienden zal dit goedkeuren, maar ik kan het niet helpen. Nu ik hier in zijn armen sta, voelt het goed. Als ik straks weer alleen ben vraag ik me af waar ik in hemelsnaam mee bezig ben. 'Het spijt me zo erg', fluistert Draco. 'We vergeten het gewoon', zeg ik. Al weet ik dat het moeilijk te vergeten is. Nu vooral omdat mijn arm nog zeer doet van zijn greep, daar komt vast een blauwe plek. 'We moeten terug, ik had nog een afspraak', zegt Draco dan. Ik maak me met tegenzin los uit zijn armen. Hij kijkt me lachend aan en geeft een kus op mijn voorhoofd. 'We spreken elkaar snel weer', belooft hij.

'Is Ginny nog niet terug van de training?' vraag ik aan Harry en Ron, ik zie Ginny nergens in de leerlingenkamer. 'Die is boven op jullie kamer', zegt Harry nors, Rons gezicht staat op onweer. Met heel veel vragen in mijn hoofd tref ik Ginny huilend op bed aan. 'Gin, wat is er?' Ik ga naast haar op bed zitten en strijk over haar zachte haren. 'Ik haat Ron', zegt ze huilend. 'Hij bemoeit zich altijd overal mee. Ik was met Dean, we stonden op de gang op de tweede verdieping te zoenen en toen kwamen Ron en Harry er ineens aan. Ron flipte dat ik dat niet mag doen. Alleen maar omdat hij nog nooit iemand heeft gezoend'. Ginny gaat snikkend rechtop zitten. 'Toen kregen we ruzie en Harry nam het niet eens voor me op'. Ik denk aan Harry's gezicht als Ginny over Dean praat. Natuurlijk neemt hij het niet voor haar op. Ik sla troostend een arm om haar heen. Het lijkt wel of iedereen een rot avond heeft. Al veranderde die van mij uiteindelijk nog in iets leuks. 'Aan die jongens heb je niks', zeg ik dan. 'Laat ze lekker. Jij mag doen wat je wilt met Dean'. Ginny lacht om mijn woordkeuze. 'Dankje El, jij weet altijd het juiste te zeggen'.

De dagen daarna bleef de sfeer tussen Ron en Ginny gespannen. Vooral Ron was snel aangebrand. De Quidditch trainingen schijnen het ergst te zijn. Ik probeerde me er niet teveel van aan te trekken. Ik keek uit naar de momenten in de Grote Zaal, de momenten dat ik Draco tegen kon komen. 's Ochtends kwam ik snel mijn bed uit om zo lang mogelijk in de zaal te kunnen zijn. Ginny heeft me de eerste paar ochtenden raar aangekeken, maar leek snel tevreden. Ik heb Draco tussendoor een keer gesproken, op een dag dat het buiten niet te koud was en we allebei bij de boom waren. Er was geen spoor te bekennen van zijn gemene houding, hij was precies zoals hij beloofd had. Nu is het de ochtend van de eerst Quidditch wedstrijd van het seizoen, tegen Slytherin. In de Grote Zaal is het rumoeriger dan anders. Aan onze tafel zijn de kleuren van Gryffindor duidelijk te zien en ook bij Slytherin is iedereen in de kleur van hun afdeling. Ik zie Draco aan tafel zitten, in een zwart pak. Hij speelt normaal mee in het team van Slytherin maar het lijkt me dat hij in deze kleding niet mee gaat doen. Het valt me op dat hij dit jaar veel minder fanatiek is met het vertegenwoordigen van Slytherin. Onze blikken kruisen elkaar en ik lach voorzichtig, bang dat iemand het ziet. Hij knipoogt naar me en ik voel weer een fijne buikpijn opkomen. Snel loop ik naar onze tafel en ga naast Ginny zitten. Ze is druk in gesprek met Dean, maar als ik eraan kom draait ze zich naar mij toe. 'Zijn jullie klaar voor de eerste wedstrijd?' vraag ik. 'Ron gaat het vast verpesten', zegt Ginny kwaad. Ik kijk naar Ron, hij zit met een bleek gezicht onderuitgezakt aan tafel. 'Hij zit niet voor niks in het team', zeg ik nonchalant. 'De laatste tijd bakte hij er niks van bij de trainingen', zegt Dean. Ik zucht. Winnen van Slytherin is best belangrijk. 'We zullen zien', zeg ik verwachtingsvol.