Hoofdstuk 11

5.7K 228 12
                                    

'He El, waar ben je met je gedachten?' Ginny kijkt me vragend aan. Ik schrik op en kijk haar schuldig aan. 'Sorry, vroeg je iets?' 'Of jij het ook goed vindt als ik met Dean naar Hogsmeade ga in het weekend?' vraagt Ginny zachtjes. 'Natuurlijk, dat vind ik super leuk voor je', zeg ik geruststellend. Ginny kijkt me dankbaar aan en draait zich weer naar Dean toe. In het weekend mogen we eindelijk een bezoek brengen aan Hogsmeade. We kijken altijd ontzettend uit naar deze uitstapjes. Dat ik dit keer niet met Ginny kan vind ik jammer, maar het is geen ramp. Ik gun haar alle liefde van de wereld, dus dat ze nu met Dean gaat is erg leuk voor haar. Ik zal aan Hermione vragen of ik met hun mee mag.

Dat weekend lopen Ginny en ik van de badkamers naar onze toren. We hebben ons klaar gemaakt voor het uitstapje naar Hogsmeade. Ginny is ontzettend zenuwachtig voor haar tweede date met Dean. Ik heb al een paar keer erg gelachen om haar gestresste opmerkingen. 'Ginny Weasley en Ellie Smith', klinkt ineens een vriendelijke stem achter ons. We draaien ons om en zien Dumbledore staan. 'Op weg naar jullie toren', vraagt hij. We knikken. 'Willen jullie deze brief aan Harry Potter geven?' Dumbledore reikt ons een rol perkament aan waarop sierlijke letters de naam Harry Potter spellen. 'Natuurlijk, professor', Ginny pakt de rol aan. 'Fijne dag in Hogsmeade', knipoogt Dumbledore dan. Hij heeft waarschijnlijk een stuk van ons gesprek gehoord, toen Ginny voor de zoveelste keer vertelde waar ze met Dean heen wilde. Na een bedankje lopen we snel door naar onze toren.

'He Harry, dit moest ik je geven', zegt Ginny als we hem zien zitten in de leerlingenkamer. 'Bedankt, Ginny', daarna keert hij zich naar Ron en Hermione, 'de volgende les van Dumbledore'. Nadat hij de brief gelezen heeft richt hij zich weer op ons. 'Gaan jullie met ons mee naar Hogsmeade?' Ik moet stiekem lachen als ik zie hoe hoopvol hij Ginny aan kijkt. 'Ik ga met Dean, misschien zie ik jullie daar', zegt ze. 'Ik ga graag met jullie mee', vervolg ik. 'Ik moet gaan, Dean wacht', zegt Ginny, ze zwaait en loopt van ons weg.

Het was nog maar half oktober, maar het had al flink gesneeuwd. Nadat Filch ons gecontroleerd had op Duistere spullen, beginnen we aan onze wandeling naar Hogsmeade. Ik trek mijn sjaal over mijn mond en neus en geef Hermione een arm. In Hogsmeade is het druk, veel leerlingen hebben de kou getrotseerd om even terug te zijn in Hogsmeade. Na een kort bezoekje aan de Honeydukes Sweetshop, waar Harry door professor Slughorn werd ondervraagd waarom hij nooit bij zijn bijeenkomsten is, begeven we ons naar The Three Broomsticks. Vlak voor we naar binnen willen gaan zie ik een bekende verschijning. Hij draagt donkere kleding en zijn haar is bijna net zo wit als de sneeuw. Hij staat nonchalant tegen een etalage aan geleund. 'Gaan jullie maar vast, ik zie iemand die ik even wil begroeten', zeg ik snel tegen de rest. 'We bestellen wel alvast een boterbiertje voor je', zegt Hermione terwijl ze de deur van het cafe open duwt. Ik kijk haar dankbaar aan en loop dan Draco's richting op. Als hij me in de gaten krijgt loopt hij een stukje door, een steegje in. Ik kijk even voorzichtig om me heen en verdwijn dan ook het steegje in. 'Lang niet gesproken', zegt Draco. Ik bespeur enige teleurstelling op zijn gezicht. 'We hebben er niet echt de kans voor gekregen', zeg ik, denkend aan de avonden vol huiswerk. 'Was je hier met Potter en z'n vrienden?' Draco's stem klinkt spottend als hij Harry's naam uitspreekt. Ik kijk Draco verbaasd aan, hij is niet zo vriendelijk als ik gehoopt of verwacht had. 'Ik ben ook één van die vrienden he', snauw ik. Draco kijkt vermoeid op, ik zie weer dezelfde paniek in zijn ogen als een paar weken terug. Ik doe een stap achteruit, als teken dat ik weg wil lopen. 'Blijf alsjeblieft hier', Draco kijkt me smekend aan. 'Waarom zou ik bij je willen blijven als je zo rot doet over mijn vrienden?' 'Het spijt me, ik bedoelde het niet zo. Ik moet eraan wennen dat jij met hun omgaat', zegt hij. Ik verbaas me alweer over zijn snelle wisseling van emotie.



Nu ik hem kenWhere stories live. Discover now