Nu ik hem ken

Hoofdstuk 89

Ik lig met mijn mok thee in bed. Voorlopig kan ik nog niet slapen, na zo'n avond. Zuchtend schud ik mijn kussen op, zodat het steun biedt in mijn rug. Waarom gaat er nooit eens iets normaal in mijn leven? Ik word zo moe van de onzekerheid. De deur gaat zachtjes open. Ik verwacht Draco te zien, maar Alexander staat in de deuropening. 'Wat?' brom ik. 'Kan ik even binnen komen?' vraagt hij. Hij is altijd zo vriendelijk, dat kan ik toch niet weigeren? Gefrustreerd veeg ik mijn haren uit mijn gezicht. 'Kom binnen,' zeg ik nors. Alexander glimlacht kort en sluit de deur achter zich. Hij trekt even zijn wenkbrauwen op als hij ziet dat de twee eenpersoonsbedden tegen elkaar aan staan. Dat hebben we vanmiddag gedaan, omdat we weten dat we toch niet zonder elkaar kunnen slapen.

Alexander gaat op de rand van mijn bed zitten. 'Zo, vertel eens aan je oom wat er mis is,' zegt hij. 'Alles,' zeg ik kortaf. 'Ben je boos op Draco?' vraagt hij. Daar moet ik even over nadenken. Ben ik boos op hem? Het maakte me in de war dat hij niets deed toen Fenrir de kamer binnen kwam. Daarna vond ik het vervelend dat hij hier weg wil. Maar boos? Dat weet ik niet. Ik haal mijn schouders op. 'Draco wil het beste voor je. Hij is doodsbang dat er iets met je gebeurt. Daarom wil hij weg hier, hij vindt het niet veilig,' zegt Alexander. 'Draco wil elke keer weg als ik me een beetje veilig voel,' zeg ik gefrustreerd. 'Snap je dat wij het hier niet veilig vinden?' zegt Alexander rustig. Ik zucht. Natuurlijk snap ik dat, we zijn net aangevallen. 'Ja, maar als we rond gaan dwalen, wordt het er niet veel veiliger op,' zeg ik. 'Dan is het moeilijker te achterhalen waar jullie zijn,' legt Alexander uit. 'Weet ik.' Alexander legt zijn hand even op mijn arm. 'Jullie moeten echt kiezen wat het veiligst is.' 'Ik kies ervoor om hier te blijven,' zeg ik opstandig. 'Als ik jou was zou ik met Draco overleggen,' zegt Alexander. Ik weet dat hij gelijk heeft. 'Ja, dat doe ik,' zeg ik zacht. 'Goed zo, slaap lekker,' zegt Alexander. Hij staat op en gaat met zijn hand door mijn haren. 'Hij houdt echt van je, vergeet dat niet.' Met die woorden loopt hij de slaapkamer uit, mij in de stilte achterlatend.

Als ik mijn thee op heb zak ik onder de dekens. Ik sluit mijn ogen om in slaap te komen. Al na enkele minuten geef ik het op. Het is te onrustig in mijn hoofd. Ik draai me op mijn andere zij en probeer het weer. Ik voel hoe ik langzaam in slaap dommel. Dat gevoel is heerlijk. Heel mijn lichaam wordt rustig en ontspannen. Ik merk niet eens dat Draco de kamer ingekomen is. Pas als hij tegen me aan komt liggen merk ik zijn aanwezigheid op. 'Hé,' fluister ik. 'Ik dacht dat je al sliep,' zegt hij. 'Bijna.' 'Sorry dat ik je weer wakker maak,' fluistert hij. Zijn warme adem in mijn nek zorgt voor kippenvel. 'Geeft niet,' fluister ik terug. 'Zullen we morgen verder praten?' vraagt Draco. Ik knik. 'Ik hou van je,' zeg ik. Hij verschuift even en drukt een kus op mijn bovenarm. 'Ik ook van jou, wat er ook gebeurt.' Tevreden sluit ik mijn ogen. Met Draco naast me is de onrust in mijn hoofd een stuk minder.

Ik word wakker door een zacht gewoel door mijn haren. Als ik mijn ogen open kijk ik recht in de mooiste ogen van de wereld. Ik verbaas me altijd over zijn ogen, waaraan je precies kan zien hoe hij zich voelt. Nu staan ze helder, er ligt een warme gloed in. 'Goedemorgen,' zeg ik zacht. Hij glimlacht tevreden naar me. 'Je bent zelfs mooi als je slaapt,' zegt hij. Verlegen sluit ik mijn ogen weer, om hem niet aan te hoeven kijken. 'Niet waar,' zeg ik. Draco legt een hand op mijn wang. 'Ik kan het weten, want je ligt naast me.' Ik dwing mezelf om mijn ogen te openen. Hij kijkt me nog steeds met dezelfde lach aan. 'Oké dan,' zeg ik. 'Je bent ook mooi als je verlegen bent,' grijnst Draco. Nu geef ik hem zacht een duwtje tegen zijn arm. 'Stop met dat soort dingen zeggen,' lach ik. 'Nee,' zegt hij. Voor hij zijn mond weer kan open doen druk ik mijn lippen op die van hem. 'Dan houd je tenminste je mond,' zeg ik tegen zijn lippen aan. Ik voel hoe hij lacht en een gelukkig gevoel gaat door me heen.

'Ellie?' 'Hm?' Met tegenzin maak ik me los uit Draco's armen om hem aan te kijken. 'We zouden het nog ergens over hebben,' zegt hij. 'Moet dat?' Geërgerd kijk ik hem aan. We hadden het net zo fijn samen. 'Ja, we moeten blijven praten,' zegt Draco. Ik weet dat hij gelijk heeft, dat maakt me nog gefrustreerder. 'Oké,' zeg ik. 'We zijn niet veilig,' begint Draco. 'Ik weet het. Maar we zijn nergens veilig,' kaats ik terug. 'We zijn veiliger als we blijven verplaatsen,' zegt Draco. 'Ik vind het fijn hier,' zeg ik. Draco kijkt me even bedenkelijk aan. 'Ik vind het niet veilig hier. We zijn vannacht aangevallen!' Zijn stem klinkt verontwaardigd. 'Ze zochten naar Alexander.' Ik duw mezelf omhoog in het bed. Draco komt tegenover me zitten.

'Je weet hoe ik daarover denk,' zegt hij. Hij pakt mijn handen vast. 'Waarom zouden ze niet meer naar ons op zoek zijn? We zijn ontsnapt uit Jeweetwels schuilplaats, dat wordt ons niet in dank afgenomen,' zegt Draco. 'Waarom is er dan al een paar dagen niets gebeurt? Na die dooddoeners bij onze tent heb ik niet het idee dat we worden gezocht.' Draco speelt met onze handen terwijl hij me bedenkelijk aankijkt. 'Ik weet het niet hoor,' zegt hij. 'Wie moet ons beschermen als we worden aangevallen dan? Jij kan ineens niets meer op zo'n moment,' zeg ik. Draco laat mijn handen los. 'Aardig van je,' zegt hij kwaad. 'Ja hallo, je leek wel in shock. Wat hebben we daaraan als we maar met z'n tweeën zijn?' 'Daar kan ik weinig aan doen,' zegt hij. Draco staart naar zijn eigen handen. 'Vertel, wat gebeurde er dan?'

'Ik weet het niet. Het voelde alsof ik er niet meer bij was. Ik voelde me zo bang. Ook al wilde ik je heel graag beschermen, wist ik niet hoe. Ik kon niets. Pas toen jij me kuste kwam ik weer terug in de realiteit. Ik heb geen idee wat er gebeurde, maar het maakte me alleen maar banger.' Draco ziet er weer kwetsbaar uit. Zijn ogen staan triest en hij kijkt me bang aan. Ik leg mijn hand op zijn arm. 'Het geeft niet.' Ik besef me dat ik veel te hard voor hem was. Hij kan er ook niets aan doen dat hij in paniek raakte. Door alle gebeurtenissen van afgelopen tijd is hij in de war. 'Het spijt me. Ik wil je kunnen beschermen, maar dat lukt me niet. Misschien is het toch wel beter om bij Alexander in de buurt te blijven,' zegt Draco zacht. Mijn hart gaat even sneller kloppen bij zijn woorden. 'Weet je dat zeker?' vraag ik. 'Hij is dan wel in gevaar, maar zo kunnen wij hem helpen en hij ons,' zegt Draco. Ik sla mijn armen om zijn nek heen. 'Fijn, want ik wil hier niet weg,' fluister ik in zijn oor. Draco slaat zijn armen om me heen en trekt me naar zich toe. Ik beland half op zijn schoot. Zijn handen gaan over mijn rug, naar mijn haren en weer naar mijn rug. De plekken waar hij me aanraakt branden na. Ik zucht, waardoor hij zachtjes grinnikt. Voorzichtig maak ik me los uit zijn greep, om hem aan te kunnen kijken. 'Ik hou van je,' zeg ik zacht. 'Ik hou van jou,' antwoordt hij. Ik kan nog even glimlachen voor hij zijn lippen op die van mij drukt en me achterover op het bed drukt.

De rest van de ochtend voel ik me vrolijk. We blijven hier. In het huis van Alexander voel ik me veilig. We kunnen voor elkaar zorgen. Alexander was het er niet helemaal mee eens. Hij zei van wel, maar ik kon het aan zijn gezicht zien. Er ontstond een rimpel tussen zijn ogen. Het deed me aan mijn moeder denken. Dat had zij ook als ze het ergens niet mee eens was. Mijn hart doet al minder pijn als ik aan mijn moeder denk. Misschien komt het door de aanwezigheid van Alexander. Door hem voelt het alsof mijn moeder een beetje dichterbij is. Ik ben blij dat we hem zijn tegengekomen. Ook vind ik het fijn dat hij doet alsof hij het goed vindt dat we hier blijven. Dan heeft Draco geen reden om terug te krabbelen. Hij heeft met mijn plan ingestemd, dat blijft zo. Voorlopig blijven we hier en hebben we een dak boven ons hoofd, een plek om te slapen. Tevreden trek ik aan het eind van de middag mijn schoenen aan. Draco en ik gaan nog even naar de winkels om schoenen te kopen voor de bruiloft. Vorige keer was ons uitstapje natuurlijk ruw verstoord. Hopelijk gaat het ons nu beter af.

Hoi. Ik heb even een mededeling/vraagje. Het lijkt mij slim om dit boek te eindigen voor het stuk van de bruiloft van Bill en Fleur. Het zevende boek van Harry Potter begint daar namelijk mee, dus lijkt het me handig om dit ook te doen. Dat betekent dat er nog maar een paar hoofdstukken bij 'Nu ik hem ken' komen. Daarna zal ik dus een nieuw boek starten (heb al een heeeele vette foto van Draco gevonden voor de cover aahh). 

Maar, lijkt jullie dit ook een goed idee en nog belangrijker: gaan jullie nog doorlezen in een nieuw boek? :) Laat het me weten in de reacties! Love, Lynn.