Nu ik hem ken

Hoofdstuk 40

De woorden van Draco klinken na in mijn hoofd. Wat is hij in hemelsnaam van plan? Dat hij met Bellatrix Lestrange is voorspelt niet veel goeds. Is het dan toch waar? Draco is een dooddoener? Harry had het er al maanden over. Was ik doof voor zijn woorden en blind voor de bewijzen? Alleen omdat ik verliefd ben op Draco? Ik kan niet geloven dat hij zoiets zou doen. Hij is liefdevol, zorgt voor me. Ik heb hem nodig en hij mij. Maar dan schieten allemaal momenten voorbij. Het gesprek tussen Snape en Draco. De stress die hem in zijn greep hield. Zijn angst dat er iets met mij zou gebeuren. De terugkerende onrust in hem. Maar wat is zijn plan? Hij wilde niet tegengehouden worden, omdat hij anders moet sterven. Hij is iets ergs van plan. Ik zou willen gillen, weg willen rennen. Maar ik kan niets. Ik ben machteloos.

Ik heb geen idee hoe lang ik hier al sta. Maar na een lange tijd komt Ginny de hoek om rennen. 'Ellie!' gilt ze. Plotseling zak ik op de grond. De bezwering is opgeheven, ik zie Ginny met haar toverstok staan. Ik blijf zitten terwijl ik mijn gezicht in mijn handen verberg. De tranen stromen over mijn gezicht. Ik voel de arm van Ginny om me heen. 'Wat heb je gezien?' fluistert ze. Ik schud mijn hoofd. 'Draco,' fluister ik. 'Het spijt me. Ik heb hem ook gezien met andere dooddoeners,' zegt Ginny. Mijn schouders schokken van het huilen. 'El, je moet naar de ziekenzaal gaan. Daar is de rest ook, daar ben je veilig. Ik ga op zoek naar Harry,' zegt ze. Met moeite sta ik op en loop ik in een trance naar de ziekenzaal. De ziekenzaal, waar ik zulke fijne momenten met Draco heb gehad.

In de ziekenzaal zie ik Neville in een bed liggen. Verderop zie ik Ron, Hermoine, Luna en twee volwassenen bij een ander bed staan. Lupin en Tonks. Twee leden van de Order of the Phoenix, de organisatie die tegen Voldemort en zijn dooddoeners strijdt. Voor ik me af kan vragen wie er in het bed ligt, komt Hermoine op me afgerend. Ze knuffelt me. 'Rustig maar, het komt goed,' sust ze. Ik laat mijn hoofd op haar schouder rusten, terwijl ik mijn tranen de vrije loop laat. Draco, een dooddoener. Mijn wereld is zojuist ingestort.
Madam Pomfrey heeft een bed voor me vrijgemaakt. Toen ik in Hermoines armen op de grond zakte, hebben Ron en Lupin me op een bed gelegd. Ik heb een toverdrankje van Madam Pomfrey gekregen en ik voel me een stuk rustiger. De gedachten zweven niet meer door mijn hoofd, maar ik probeer ze een plek te geven. Draco is een dooddoener. Een dooddoener hoort bij Voldemort. Draco heeft een missie, moet een plan uitvoeren. Doet hij dit niet, zal hij doodgaan. Door Voldemort? Hij heeft hier maanden naar toe gewerkt. De stress en zorgen werden veroorzaakt door de zware druk die op zijn schouders ligt. Alles klinkt zo logisch nu.

De deuren van de ziekenzaal zwaaien open. Ik zit onmiddelijk rechtop in mijn bed. Harry en Ginny stappen de ziekenzaal binnen. Hermoine rent naar ze toe en omhelst Harry. Ook Lupin loopt op het stel af. Ze praten kort met elkaar, maar als Harry naar Bill vraagt wordt het stil. Ik stap van mijn bed af en loop naar het bed aan de andere kant. Bill, de oudste broer van Ginny en Ron. Ik zie een onherkenbaar gezicht, opengehaald en kapotgebeten. Madam Pomfrey is druk in de weer met een sterk ruikende zalf. 'Wat is er gebeurt?' fluister ik tegen Tonks. 'Hij is aangevallen door de dooddoener Fenrir Greyback, weerwolf,' vertelt ze me snel. 'En Neville?' Ik herinner me dat hij in het bed bij de ingang ligt. 'In zijn buik geraakt, maar zal weer snel herstellen,' zegt Tonks. Ik knik dankbaar.

'Dumbledore is dood.' Ginny kijkt ons met een verdrietig gezicht aan. Mijn hart slaat een slag over. Dumbledore, ons schoolhoofd. Eén van de machtigste tovenaars van onze tijd. De professor die altijd vriendelijk was, die me verschrikkelijk nieuws heeft gebracht. Maar me ook altijd heeft geholpen. 'Nee!' Lupin kijkt Ginny en Harry geschrokken aan en valt dan op een stoel neer. De rest is stil en kijkt ongelovig naar Ginny en Harry. 'Hoe is hij gestorven?' vraagt Tonks dan. Gespannen wacht ik op het antwoord van Harry. Bang om zijn naam, de naam van de jongen waar ik zoveel van houd, te horen.