Nu ik hem ken

Hoofdstuk 68

'Ellie, wakker worden!' De gehaaste stem van Draco dringt tot me door. Rustig wakker worden zit er niet in. Als ik mijn ogen open zie ik zijn gestreste gezicht. 'We moeten gaan,' zegt hij. Slaapdronken sta ik op. Lucius Malfoy staat naast me en spreekt een spreuk uit. Ik voel hoe de ketting van mijn enkel afvalt. 'Snel,' sist hij dan. Draco pakt mijn hand vast en trekt me mee naar het hek. Daar staat Narcissa Malfoy. We lopen achter haar aan de donkere gang in. Een enkele kaars zorgt ervoor dat we zien waar we lopen. Aan de linkerkant van de gang zijn een aantal ijzeren hekken, met daarachter donkere ruimtes. In het voorbijgaan werp ik een blik in één van de ruimtes waar een zwak licht uit komt. Met een schok sta ik stil. 'Papa,' fluister ik. Ik druk mijn hoofd tegen het hek aan en tuur naar binnen. Ik zie mijn vader op de grond, bij de muur liggen. Hij ziet er niet erg levendig uit. 'Doorlopen nu, Ellie.' Lucius Malfoy duwt me weg bij het hek. 'Beloof me dat hij hier ook veilig wegkomt,' zeg ik, met tranen in mijn ogen. Het beeld van mijn vader staat op mijn netvlies gebrand. Het heeft ervoor gezorgd dat ik me weer gebroken voel. Ik wil hier niet weg zonder hem. Wat zullen ze hem aandoen? 'We regelen wat, El,' fluistert Draco. Voorzichtig trekt hij me weg bij het hek. Narcissa begint sneller te lopen, waardoor ik bijna moet gaan rennen. Aan het eind van de gang gaan we een deur door, waarna een trap ons naar beneden leidt. Deze ruimte komt me bekend voor. Dit is de plek waar ik met mijn vader ben Verschijnseld, toen ik voor het eerst hier terecht kwam. Hoeveel dagen geleden is dat?

'Vanaf deze plek kunnen jullie Verschijnselen,' zegt Lucius. 'Ga naar de bossen in Ierland, waar we van de zomer weleens op vakantie gingen. Als jullie dan blijven verplaatsen, kunnen ze jullie niet zo gemakkelijk opsporen,' zegt Narcissa. Draco knikt. 'Jij kan Verschijnselen?' vraag ik hem. Weer knikt hij. 'Ga nu snel,' zegt Lucius. Narcissa pakt Draco's gezicht vast. 'Mijn lieve jongen, pas goed op jezelf en je meisje,' zegt ze, terwijl tranen over haar wangen lopen. 'Komt het goed met jullie?' vraagt Draco. Ik kan de angst van zijn gezicht aflezen. 'We spreken straks de Amnesiaspreuk over elkaar uit. Als Voldemort ons dan gaat ondervragen zullen we het niet meer weten. Ook niet als we Veritaserum toegediend krijgen,' legt Lucius uit. Veritaserum is een waarheidsserum. Je kan dan niets anders spreken dan de waarheid. Daar dreigde mijn moeder vroeger mee, als ze dacht dat ik tegen haar loog. Natuurlijk heeft ze dat nooit echt aan me gegeven. Narcissa pakt mijn hand vast. 'Zorg goed voor mijn zoon. Ik weet dat je hem gelukkig maakt,' zegt ze. Ze overhandigt ons alle twee een tas. 'Dit kan van pas komen.' 'Bedankt voor alles,' zeg ik, terwijl ik de tas over mijn schouder hang. Lucius omhelst Draco kort en knikt naar mij. Ik knik ongemakkelijk terug. Draco strekt zijn arm naar me uit en ik haak de mijne erin. Met een laatste blik op zijn ouders verdwijnen we. Het beklemmende gevoel overspoelt me weer.

Als we weer stilstaan zijn we omringd door bomen. 'Gelukt,' zegt Draco trots. Ik sluit mijn ogen en laat het gevoel van vrijheid over me heen komen. Dan voel ik Draco's armen om mijn nek. 'We zijn weer vrij,' fluistert hij. Ik leg mijn hoofd dankbaar tegen zijn borstkas. Met zijn handen woelt hij even door mijn haar. 'Laten we snel gaan slapen. Morgen moeten we weer verder,' zegt hij. Hij zet zijn rugtas op de grond en ritst het open. 'Mijn toverstok!' zegt hij blij. Uit de tas haalt hij zijn toverstok en vervolgens een tentdoek. Met een simpele spreuk heeft hij het opgezet. Snel haal ik de tas van mijn rug en ga op zoek naar mijn toverstok. Teleurgesteld kijk ik naar de inhoud. Er ligt van alles, maar geen toverstok. 'Ik denk dat Voldemort die nog heeft,' zegt Draco. 'Shit,' zeg ik. 'Ga jij het binnen maar klaarmaken, dan zorg ik ervoor dat we veilig zijn,' zegt hij. Ik knik gehoorzaam en stap de tent binnen. Van buiten is de tent klein, maar binnen lijkt het net een klein huisje. Het doet me denken aan de tijd dat we nog met z'n drieën gingen kamperen. In de verste hoek staan twee bedden. Nadat ik ze heb opgemaakt zet ik een pot thee. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dat ik met Draco Malfoy in de bossen van Ierland ben, op de vlucht voor Voldemort. 'Cave iniminicum.' Draco zorgt er met een spreuk voor dat we beschermt zijn tegen indringers.