Hoofdstuk 9

6.3K 231 15
                                    

'We kunnen helemaal niet met elkaar omgaan. Het is veel te ingewikkeld', ik kijk hem boos aan. Draco glimlacht naar me. 'Je hebt helemaal gelijk', zegt hij. 'Waarom heb je me dan hier mee naar toe genomen?' vraag ik gefrustreerd. 'Ik weet het niet', zucht Draco, hij laat zichzelf tegen de boomstam op de grond zakken. 'Ik denk dat ik behoefte heb aan een vriendelijk persoon', zegt hij. 'Ik ben nog nooit vriendelijk tegen je geweest', ik ga naast hem op de grond zitten. 'Jawel, zo voelt het wel voor mij. Je boeit me. Het is lang geleden dat ik iemand echt interessant vond', Draco kijkt me voorzichtig aan. 'Ik begrijp het niet', zeg ik. Het is een tijdje stil. 'Hoe kan ik jou ooit vertrouwen?' Ik kijk Draco aan, het is duidelijk te zien dat mijn woorden hem pijn doen. 'Ik ben niet zoals je denkt dat ik ben'. 'Dat mag je me laten zien dan', zeg ik uitdagend. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Hij legt zijn hand op die van mij en kijkt me voorzichtig aan. 'Kijk, ik zei toch dat je vriendelijk bent. Daarom wil ik bij je zijn'. Zijn hand voelt warm en vertrouwd. Mijn hart gaat als een gek te keer, ik ben bang dat hij het kan horen. Ik wil mijn mond opendoen om iets te zeggen, maar ik kan niks tegen hem inbrengen. 'Kom, laten we teruggaan', zegt Draco tenslotte.

Ik ben weer veilig terug in de leerlingenkamer van Gryffindor, ongezien door de gangen gelopen. In de leerlingenkamer is het druk, een aantal doen huiswerk, anderen doen een spel en de rest zit met elkaar te kletsen. Er gaat een warm gevoel door me heen nu ik hier sta, Gryffindor is echt thuiskomen. 'Ellie, kom je er ook bij?' Ginny zwaait vanaf de bank naar me. 'Aan je gezicht te zien was het een goed gesprek', lacht ze, als ik naast haar zit. 'Ja, dat was het zeker', zeg ik. Het voelt nog steeds vreemd om de waarheid voor haar te verbergen. Maar ik weet zelf niet eens wat er aan de hand is, laat staan dat ik het aan haar kan uitleggen. Ooit zal ik het vast allemaal vertellen.

Op donderdagavond is de eerste Quidditch training, dus is het rustig in de leerlingenkamer van Gryffindor. Ik ben al even bezig geweest met mijn huiswerk, zonder Ginny was het een stuk ingewikkelder om te doen. Ik heb behoefte aan wat frisse lucht, dus besluit een tochtje door de tuin te maken. Stiekem sluip ik door de gangen, in de hoop dat niemand me ziet. Ik kom aan bij dezelfde deur waar ik Draco een paar dagen geleden ontmoette. Het schiet even door mijn hoofd dat hij misschien ook in de tuin is. Snel schud ik die gedachte van me af, dat zou wel heel toevallig zijn. Ik geniet van de koude wind die langs me heen waait. De maan weerkaatst in het water en zorgt voor een sprookjesachtig effect. Ik loop geruisloos door het gras naar de boom. Het plekje onder de boom geeft me een veilig gevoel. Mijn moeders naam en de herinnering aan het moment met Draco maken me rustig. Met mijn ogen dicht leun ik tegen de stam. 'He, jij had hetzelfde idee als ik', hoor ik plotseling een stem. Ik schrik en mijn hand reikt naar mijn toverstok. Dan zie ik dat het Draco is. Betrapt kijk ik naar de grond. 'Sorry dat ik je plekje bezet houd', zeg ik, terwijl ik op sta. 'Blijf lekker zitten, plek zat', zegt hij glimlachend en duwt me weer naar de grond.
'Je maakt het me wel moeilijk', zegt Draco als hij naast me zit. 'Wat bedoel je?' Ik kijk hem vragend aan. 'Ik kom je zo weinig tegen, dat ik niet eens de kans krijg om te laten zien hoe ik ben', zegt Draco. We zijn elkaar de afgelopen dagen vrijwel niet tegen gekomen. In de Grote Zaal zien we elkaar een aantal keer, maar op de gangen bijna nooit. 'Ik denk dat onze dagen te erg verschillen', concludeer ik. 'Behalve nu dan', zeg ik er zachtjes achteraan. Hij kijkt me aan en pakt mijn hand. 'Dat we hier allebei zijn heeft vast een reden', zegt hij. Ik kan nog niet helemaal wennen aan zijn gevoelige kant. Maar ik merk aan alles dat hij er elk woord van meent. Een gek gevoel ontstaat in mijn buik en mijn hart klopt sneller dan normaal. 'Ik vind deze plek prachtig', zeg ik, 'en mijn moeder voelt dichterbij'. Draco kijkt naar de gekerfde letters in de boomstam.



Nu ik hem kenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu