Nu ik hem ken

Hoofdstuk 91

'Wat voor bezwering?' vraag ik ongeduldig. Alexander kijkt me geheimzinnig aan. 'Pak de ketting eens vast,' zegt hij. 'Ik heb het al vast,' zeg ik, terwijl ik het aan hem laat zien. 'Met je duim en pink,' zegt Alexander. Hij doet het in de lucht voor met zijn hand. Wie pakt er nu op die manier iets vast? Toch volg ik zijn voorbeeld en pak de ketting op die manier vast. Als ik naar Draco kijk zie ik dat zijn mond open staat van verbazing. 'Wat is er?' vraag ik. Het voelt niet alsof er iets is gebeurt. 'Wat is er niet, kun je beter vragen,' grijnst Draco, trots op zijn eigen grap die ik niet begrijp. Geïrriteerd laat ik de ketting los. 'Wat gebeurt er?' 'Ga maar voor de spiegel staan en doe het nog eens,' glimlacht Alexander.

Ik doe wat hij zegt en loop naar de gang. In de gang hangt een grote spiegel, de lijst is goud en mooi bewerkt. In de spiegel zie ik mezelf. Mijn huid is grauw, gezicht wit. Ik zie er niet uit, als ik eerlijk ben. De ketting om mijn hals past niet bij me, het is te mooi. Voorzichtig pak ik de ketting weer vast op de manier die Alexander voor had gedaan. Plotseling verdwijn ik. Het is leeg in de spiegel, ik zie mezelf niet meer. Van schrik geef ik een gil, waar Draco en Alexander om moeten lachen. Ze staan in de deuropening naar me te kijken. Of in dit geval staan ze in het niets te staren. De ketting zorgt ervoor dat ik onzichtbaar ben? 'Hoe heb je dat gedaan?' vraag ik aan Alexander, terwijl ik de ketting weer loslaat. 'Een ingewikkelde bezwering die alleen op jou werkt. Iedereen die jou vast heeft, op het moment dat jij de ketting vastpakt, is ook onzichtbaar. Zo zijn jullie een stuk veiliger,' zegt hij. Vol ongeloof staar ik hem aan. Wat een machtig cadeau! 'Dankje,' zeg ik. Ik omhels hem even kort, het voelt nog wat onwennig. Draco staat met een tevreden grijns naar ons te kijken. 'Daar kan ik niet overheen met mijn verjaardagscadeau,' zegt hij. 'Heb je al een cadeau dan?' Draco knikt trots. 'Het ligt klaar voor je, maar het is nog niet de 14e,' zegt hij. Beteuterd kijk ik hem aan. Het is niet dat ik veel waarde hecht aan cadeaus, maar ik ben heel benieuwd wat hij voor mij heeft gekocht. Ik weet zelf niet eens wat ik wil hebben, dus vind het knap dat hij het blijkbaar wel weet. Draco lacht terwijl hij een vluchtige kus op mijn slaap drukt. 'Nog even geduld.'

Vermoeid lig ik op bed. Het is aan het eind van de middag en ik moet me eigenlijk klaarmaken voor de bruiloft. Er is iets dat me tegenhoudt. Ik ben te moe om nog te bewegen. Draco zegt er niets van. Ik denk dat hij hoopt dat ik uiteindelijk toch niet ga. Hoe later het werd, hoe stiller hij was. Hij ziet het niet zitten. Alleen al om mijn punt te maken moet ik naar de bruiloft gaan. Ik wil niet dat Draco bepaald wat ik wel of niet doe. Ergens snap ik wel dat hij het niet fijn vindt, maar hij kan moeilijk meegaan. Dat maakt het alleen maar gevaarlijker. Iedereen zal hem herkennen als dooddoener. Het scheelt dat het teken van zijn arm af is, maar alsnog is zijn witte haar te bekend.

Ik staar naar hem met een glimlach om mijn lippen. Is het mogelijk om binnen een paar maanden zoveel van iemand te houden dat je weet dat je met hem oud wil worden? En dat op vijftienjarige leeftijd? Mijn vader had me voor gek verklaard als hij er nog was. Oké, hij is er nog. Maar ik besef me dat ik hem allang kwijt ben. Er moet een wonder gebeuren wil ik hem ooit weer levend terugzien. Dat Jeweetwel verslagen wordt bijvoorbeeld. Maar dan wel binnen nu en een paar dagen. Daar geloof ik niet in als ik eerlijk mag zijn. Ik weet echt niet hoe ik hem moet redden. Ik durf het niet aan om naar het huis van de Malfoys te gaan. Ze zullen me weer gevangen nemen als ze me zien. Er loopt een rilling over mijn rug. Dan schiet ik overeind. 'Als ze me zien,' zeg ik hardop. Wat als ze me niet zien? Draco trekt een wenkbrauw op als hij naar me kijkt. 'Wat heb jij ineens?' 'Een geniaal plan,' zeg ik. Er verschijnt een denkrimpel op mijn voorhoofd als ik mijn plan uitdenk. Draco grinnikt even, maar wordt weer serieus als hij mijn gezicht ziet. 'Wat voor plan?' vraagt hij nu geïnteresseerd. 'We gaan mijn vader redden.'

Ik vind het heeel lastig om een nieuwe titel te bedenken voor het vervolgboek. Als je een goed idee hebt, let me know! :) Love, Lynn.