Hoofdstuk 30

4.3K 194 4
                                    

'Wil je me vertellen wat er is?' Draco pakt mijn hoofd in zijn handen. Hij veegt met zijn duimen de laatste tranen van mijn wangen. Ik heb net lang de tijd gehad om na te denken wat ik hem vertel. Ik wil het hem vertellen, want ik wil eerlijk met hem zijn. 'Ik sprak Dumbledore net,' zeg ik. Bij het horen van die naam kijkt Draco me verschrikt aan. 'Wat zei hij?' vraagt hij. 'Hij vertelde wat er tussen jouw vader en mijn moeder is gebeurt na Hogwarts,' zeg ik. 'En?' Draco gaat rechtop zitten. Ik vertel hem wat ik van Dumbledore heb gehoord. 'Maar dat is nog niet alles,' zeg ik als ik klaar ben met het eerste deel van het verhaal. 'Mijn moeder is niet omgekomen bij een ongeluk,' zeg ik dapper. 'Wat dan?' Draco kijkt me verbaasd aan. 'Ze.. ze is vermoord.' Draco pakt verschrikt mijn hand vast. 'Wat? Door wie? Waarom?' Ik kijk omlaag, naar onze handen. 'Er zijn vermoedens,' zeg ik langzaam. 'Ze denken dat je vader haar heeft vermoord.' Voorzichtig kijk ik naar Draco's gezicht. Voor een paar seconden is hij stil. Dan laat hij mijn hand los en gaat staan. 'Dat heeft Dumbledore zeker bedacht?' Hij loopt heen en weer, met zijn handen in zijn haar. De rust, waarmee hij mij net troostte, is helemaal verdwenen. 'Zei Dumbledore dat?' Draco verheft zijn stem. Ik knik voorzichtig, terwijl ik geconcentreerd naar mijn handen kijk. Misschien was het toch niet zo slim om dit aan hem te vertellen. 'Nee Ellie, dat kan niet,' zegt hij. 'Ik weet het niet, Draco. Als Dumbledore dat zegt..,' zeg ik. 'Dumbledore is niet een of andere super tovenaar! Je moet hem niet geloven.' Draco staat nu voor me. Hij is dreigend groot, ik voel me kwetsbaar en klein. 'Sorry,' fluister ik. Hij gaat op zijn hurken zitten. 'Dumbledore is niet zo geweldig als je denkt, Ellie.' Hij praat beheerst, maar zijn ogen verraden de paniek die in hem heerst. 'Ik weet niet wat ik van het verhaal moet denken, maar het is gebeurt. Mijn moeder is dood en die krijg ik er niet mee terug.' Tranen vullen opnieuw mijn ogen. 'Geloof het niet, dat maakt het er vast beter op,' zegt Draco. Hij komt weer naast me zitten. Zijn hoofd leunt tegen de stam aan. De paniek die net bij hem naar boven kwam lijkt nu weer weg te zijn. 'Ik hou van je,' fluister ik, in zijn nek. Hij zucht hoorbaar en pakt mijn hand vast. 'Je weet dat ik ook van jou hou, maar ik wil dat je niet alles geloofd wat wordt verteld,' zegt hij. Ik besluit er niet verder op in te gaan. Of het nu waar is of niet, ik wil Draco niet kwijt raken.
Als ik terug ben in de leerlingenkamer zie ik Ginny bij de haard zitten. 'Waar was je?' Ze springt op zodra ze me ziet. 'Het is allang etenstijd.' 'Sorry, ik heb even met Dumbledore gepraat,' zeg ik. Ginny zucht. 'Kom je mee? Dan gaan we kijken of er nog wat eten is.'
Vlak voor de deuren naar de Grote Zaal ontmoeten we Draco. Hij zegt niets, maar knikt even kort met zijn hoofd. Ik schenk hem een voorzichtige glimlach, Ginny kan toch niet zien wat ik doe als ze naast me loopt. Draco opent de deuren en laat ons voor gaan. 'Vriendelijk doen, maar tussendoor dooddoenertje spelen,' fluistert Ginny tegen mij. Ik kijk snel naar Draco of hij dat gehoord heeft. Zijn blik is onveranderd. 'Misschien is hij gewoon vriendelijk,' fluister ik terug. Ginny kijkt me lachend aan. 'Natuurlijk.' Ik zucht. Ze heeft ook geen enkele reden om hem aardig te vinden, hij heeft genoeg vervelende dingen gedaan. We lopen naar de lange tafel van Gryffindor en schuiven aan. Gelukkig staat het eten nog op tafel en kunnen we de laatste restjes opscheppen. Alle emoties van deze dag hebben me moe gemaakt. Tussen elke hap door gaap ik. 'Gaat het wel, El? Wat heeft Dumbledore gezegd?' Ginny kijkt me bezorgd aan. Ik twijfel wat ik moet zeggen tegen haar. Ze zal alleen maar een grotere hekel aan de Malfoys krijgen. Toch wil ik niet tegen haar liegen. Er zijn al genoeg leugens. 'Ik vertel het je later,' zeg ik zachtjes. Ginny glimlacht begrijpend naar me. 'Dat is goed. Vertel het maar als jij er klaar voor bent.' Een betere vriendin dan Ginny kan ik me niet wensen. Ik kijk haar dankbaar aan. 'Je bent geweldig,' zeg ik.

Nu ik hem kenWhere stories live. Discover now