Nu ik hem ken

Hoofdstuk 85

Draco volgt mijn voorbeeld en haalt zijn toverstok ook tevoorschijn. Met zijn andere hand pakt hij mijn vrije hand vast. Langzaam lopen we op de hoop af. Het lijkt op het gewaad dat Alexander aantrok voor hij hier weg ging. Na een aantal seconde beweegt het. Daarna klinkt er een zachte kreun. Draco knijpt kort in mijn hand voor hij me loslaat. Hij pakt voorzichtig een hoek van het gewaad vast. 'Alexander?' fluister ik. Onder het gewaad ligt Alexander. Zijn gezicht zit onder de schrammen, uit sommige sijpelt wat bloed. Ik kniel naast hem neer. 'Wat is er gebeurt?' Met de punt van zijn gewaad veeg ik bloed van zijn wang af. Hij opent met veel moeite zijn ogen. 'Ellie?' vraagt hij moeizaam. 'Ik ben er,' zeg ik zacht. Alexander duwt zichzelf langzaam omhoog. Zijn gezicht vertrekt van de pijn. 'Ik leef nog,' zegt hij. In zijn stem bespeur ik een vleugje trots. 'Kom, dan brengen we je naar de bank.' Draco haakt zijn arm onder die van Alexander. Ik ga aan de andere kant staan. Samen helpen we Alexander overeind. 'Breng me naar de studeerkamer,' zegt Alexander.

De kamer brengt nare herinneringen met zich mee. Beelden van een schreeuwende Draco verschijnen in mijn hoofd. Focus, Ellie. We laten Alexander op de bank zakken. Net als dat hij Draco op de bank liet zakken. 'Moet ik iets voor je halen?' Ik brand van nieuwsgierigheid, maar wil er eerst voor zorgen dat Alexander zich beter voelt. 'Tweede la, het meest linker flesje,' zegt Alexander. Gehoorzaam loop ik naar het bureau, waar hij naar wees. Met een flesje, waar een doorzichtige vloeistof inzit, loop ik terug naar de bank. Draco heeft ondertussen een handdoek gehaald. Met trillende handen gooit Alexander een beetje van de inhoud van het flesje op de handdoek. Daarna dept hij voorzichtig zijn gezicht. Hij trekt een grimas, het moet vast pijn doen. Als hij de handdoek weghaalt zijn de wonden zo goed als weg. 'Hoe doe je dat?' Ik kijk ademloos naar zijn gezicht. 'Magie,' grinnikt hij. Weer verbaas ik me over zijn nuchtere houding. 'Wat is er gebeurt?' Draco kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ik kijk hem kwaad aan, maar ondertussen ben ik blij dat hij het vraagt. Blijkbaar straal ik dat uit, want Draco kijkt me grijnzend aan.

'Het is daar verschrikkelijk,' begint Alexander. 'Vertel mij wat,' mompel ik. Door mijn onbeleefde start met Alexander maakt het me weinig uit hoe ik tegen hem doe. Het maakt hem blijkbaar ook weinig uit, want hij is alsnog voor me naar Jeweetwel gegaan. Ook nu trekt Alexander zich er weinig van aan, hij vertelt ongestoord verder. 'Ik werd al snel binnengelaten door een dooddoener. Bellatrix Lestrange.' Bij het horen van haar naam gaat er een rilling door me heen. 'Ze herkende me van vroeger. Ik weet niet hoe lang zij al bij Voldemort hoort.' Weer trekt er een rilling door mijn lichaam. Ik vind Draco's ogen. Hij schenkt me een geruststellende glimlach. 'Ik vertelde Bellatrix dat ik weer bij hun wilde horen. Ze vertrouwde het niet helemaal, dus haalde er meerdere dooddoeners bij. Ik werd ondervraagd, maar niet gemarteld. Ze leken moe, alsof ze geen zin hadden om moeite te doen. Na een tijdje zei Bellatrix dat het goed was. Ik had om onderdak voor de nacht gevraagd. Niet veel later zat ik in een kamertje ergens in het huis. Eigenlijk begon het toen pas. Ik sloop mijn kamer uit, op zoek naar jouw ouders.' Alexander stopt even als hij Draco aankijkt. Draco verschuift even ongemakkelijk. Het liefst had ik zijn hand nu vastgepakt, maar hij zit aan de andere kant van Alexander. 'Ik kwam uit in de keuken van het huis. Tot mijn grote geluk was Narcissa daar. Ik herkende haar, maar zij mij natuurlijk niet. Eerst dacht ze dat ik een indringer was, want zij was niet bij mijn verhoor. Gelukkig heb ik haar weten te overtuigen, doordat ik over jullie begon. Ze barstte in tranen uit toen ze hoorde dat jullie in leven zijn. Het was aan haar te zien dat ze het moeilijk heeft gehad. Mijn vermoedens werden bevestigd toen ze vertelde dat Lucius en zij ernstig gemarteld zijn. Voldemort wilde niet geloven dat ze niet wisten waar jullie waren. Door een spreuk hadden ze hun geheugen gewist. Dus ze wisten ook echt niet meer wat er die nacht gebeurt was. Uiteindelijk heeft Voldemort het opgegeven. Hij besefte ook dat hij hun in leven moet houden, omdat hij op hun landgoed is.' Draco's ouders zijn dus ook gemarteld. Even gaat er een gemene gedachte door me heen: Dan voelt Lucius Malfoy hoe het moest voelen bij mijn vader toen hij hem martelde. Als ik Draco's verdrietige gezicht zie duw ik mijn gedachte weg. Ik sta op en ga naast Draco zitten. Troostend sla ik mijn armen om hem heen. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen. Het maakt me niet uit dat Alexander erbij zit. Elke keer als ik Draco verdrietig zie breekt er ook iets in mij.

Alexander kijkt even vol medelijden naar ons voor hij doorgaat met zijn verhaal. 'Narcissa had Lucius erbij gehaald. Terwijl zij hem haalde heb ik bericht naar jullie gestuurd. Ik dacht dat jullie dit wel wilde weten. Toen ze terug was heb ik verteld wat ik over jullie tocht weet. Ze waren blij om te horen dat jullie redelijk veilig zijn. Ook heb ik ze verteld dat ik het teken heb verwijderd. Daar waren ze erg blij mee. Voldemort heeft nu geen invloed meer op je, dat stelde ze gerust. Tenslotte heb ik gevraagd naar Joshua, je vader,' zegt Alexander. Draco knijpt zacht in mijn been bij Alexanders laatste woorden. Ik adem diep in voor ik me weer op Alexander richt. 'Joshua is naar een andere kamer in het huis overgebracht. Narcissa verzorgt hem, want hij is meer dood dan levend.' Zijn woorden doen me weinig, dit had ik al verwacht. 'Voldemort had bedacht dat het slim was om hem te laten leven. Dan kan hij hem gebruiken om jullie terug te krijgen. Hij had verwacht dat je terug zou komen voor hem.' Alexander kijkt me veelbetekenend aan. 'Nadat ik een paar uur had geslapen, wilde ik bij Joshua kijken. Ik was vroeg in de ochtend opgestaan, zodat er minder mensen wakker waren. Narcissa had mij verteld waar ik Joshua kon vinden. Ik wilde er heen gaan zodat ik hem mee kon nemen. Alles ging zoals gepland, tot dat-' Alexander haalt even diep adem.

'Ik kon ongezien bij de kamer komen. Met een simpele spreuk kreeg ik de deur open. Joshua lag in een bed. Hij zag er- het leek alsof hij niet meer in leven was. Ik had hem een tijd niet gezien, dus ik schrok van hoe hij eruit zag. Diepe wallen, een grauw gezicht. Hij was niet meer de Joshua die ik kende. Ik wilde hem omhoog tillen, zodat ik met hem naar de kelder kon. Narcissa vertelde me dat ik vanaf daar kan Verschijnselen. Het was me gelukt om hem op mijn rug te tillen. Hij woog ontzettend weinig, ik voelde zijn botten in mijn rug prikken.' Een beeld van mijn halfdode vader verschijnt voor mijn ogen. De laatste keer dat ik hem zag was hij al erg verzwakt. Blijkbaar is dat nu nog erger geworden.

'Er is een deur die leidt naar de kelder. Ik was al op de goede verdieping. Plotseling hoorde ik een geluid achter me. Ik wilde er geen aandacht aan besteden, omdat ik al dicht bij mijn doel was. Ineens voelde ik een helse pijn, waardoor ik Joshua liet vallen. Toen ik me omdraaide zag ik een dooddoener, Bellatrix en Lucius. Bellatrix had de spreuk afgevuurd, ze had haar toverstok nog opgeheven. Lucius kwam op me afgerend. Hij keek bezorgd, maar moest tegelijk doen alsof hij me niet kende. Hij pakte Joshua en tilde hem de gang uit. Ik was hem kwijt. Toen stond ik oog in oog met een dooddoener en Bellatrix. Ze hadden allebei hun toverstok op me gericht. Ik wilde dat het voorbij was. Joshua was weggehaald, mijn plan was mislukt. Ik had geen zin meer om door te gaan. Even later kwam Lucius weer terug, hij fluisterde dat Joshua weer op zijn kamer lag. Levend. Ik voelde een diepe boosheid, want ik wil hem redden. Maar gelijk daarna sprak Bellatrix een spreuk uit waardoor ik een raam klapte. De scherven vielen over me heen, een aantal raakte mijn gezicht. Ik voelde pijn, maar tegelijk ook de drang om terug te vechten. Dat heb ik dan ook gedaan. Terwijl ik achteruit, naar de trap van de kelder, strompelde vuurde ik spreuken op ze af. Ik verdedigde mezelf, dus heb ze niet hard geraakt. Het laatste dat ik hoorde was Bellatrix, die gilde dat ze me nog wel zou krijgen.'

Het spijt mij dat ik gisteravond geen nieuw hoofdstuk heb geplaatst. Ik had een hele lange en drukke dag, was pas 's avonds om 11 uur thuis. Om het goed te maken plaats ik vandaag twee hoofdstukken, vanavond volgt de tweede! :) Love, Lynn.