Hoofdstuk 19

5.2K 189 37
                                    

Ik ga me alleen maar meer zorgen maken door Draco's vreemde toon en mysterieuze gedrag. Zijn ogen staan vol stress en ik voel zijn hand trillen in die van mij. Ik heb even geen idee hoe ik moet reageren. Ik wil hem vasthouden, maar ondertussen kook ik van woede. Ik staar hem in zijn ogen. 'Zeg eens wat', dringt Draco aan. 'Ik weet niet wat ik nog moet zeggen', zeg ik. 'Je zou ervoor zorgen dat ik je zou vertrouwen', ga ik verder. 'Ik weet het', Draco laat mijn hand los en kijkt naar de grond. Ik heb de neiging om zijn hand weer te pakken. 'Ik snap het', zegt Draco als het stil blijft. Zijn gezicht staat zo ontzettend verdrietig. Ik besef me dat hij meer dan ooit iemand nodig heeft die om hem geeft. Ik pak zijn hand. 'Ik kan er wel mee leven dat ik het niet weet. Ik zal er voor je zijn', zeg ik dan vastbesloten. Zijn ogen lichten op en hij knijpt in mijn hand. 'Je bent het beste dat ik ooit had', zijn stem klinkt ontroerd. Hij leunt voorover en kust me.
Met tegenzin neem ik na een uur afscheid van Draco. Omdat het bijna vakantie is, was dit waarschijnlijk de laatste keer dat we elkaar spraken. Ik mis hem nu al als ik hem weg zie lopen door de gang. Hij loopt weer met dezelfde zelfverzekerde houding als anders. We hebben nog veel gepraat over ons samen. Wat het voor hem betekent dat ik hem nu niet opgeef en hoe hij zijn best voor me gaat doen. Je zult me vast stom vinden, dat ik bij hem blijf. Hij houdt dingen achter. Toch heb ik sterk het gevoel dat hij mij echt nodig heeft. Om rustig te worden en weer even te ontspannen. Het voelt fijn dat iemand me zo nodig heeft. Ik loop langzaam terug naar de leerlingenkamer. Als ik daar aan kom is het rustig. Veel zijn al naar bed en het kerstdiner is nog niet afgelopen. Ron en Lavender zitten samen bij het haardvuur. Eigenlijk blijft iedereen bij hen uit de buurt sinds ze bij elkaar zijn. Ze hebben ook alleen maar oog voor elkaar, dus je hebt weinig aan ze. Ik heb Ron ook eigenlijk al tijden niet gesproken, omdat Hermione en Ginny allebei niet met hem praten. Ik loop zachtjes langs ze heen naar de trap. Mijn bed ligt ontzettend comfortabel na zo'n bijzondere avond. Ik merk nu pas hoe moe ik ben.
'Ik ga je missen, El'. Ginny en ik staan op perron 9 3/4, samen met heel veel andere leerlingen van Hogwarts. Het is het begin van de kerstvakantie. 'Fijne kerstdagen', zeg ik, terwijl ik Ginny een knuffel geef. 'Jij ook, stuur je Lizzy nog met een brief?' 'Natuurlijk', glimlach ik. Ik pak de kooi van Lizzy en mijn koffer op. 'Ik zie je over twee weken weer!' Met een dubbel gevoel loop ik het perron af. Ik had gehoopt Draco nog te zien, maar hij was niet aanwezig in de trein. Hij blijft waarschijnlijk op Hogwarts tijdens de kerstdagen.
Ons torenvormige huis straalt een gezellig licht af. Mijn hart gaat sneller slaan als ik de vertrouwde geuren ruik. Ik steek de sleutel in het gat en draai het om. Als ik de deur open zwaai zie ik mijn vader in de keuken staan. 'Hoi pap', roep ik vrolijk. Hij draait zich om. Ik schrik van zijn gezicht. Hij ziet er anders uit als eerst. Zijn ogen staan diep in zijn gezicht en hij heeft er enorme wallen onder. Zijn huid is grauw en ziet er onverzorgd uit. 'Ellie', zegt hij met een rauwe stem. 'Pap?' Ik gooi de deur dicht en loop op hem af. 'Gaat het goed?' Als ik hem omhels voel ik dat zijn lichaam zwak is. 'Ja ja meisje, ik voel me prima', zegt hij. 'Zeker weten?' Ik kijk hem bezorgd aan. Het verdriet is in zijn ogen te zien. 'Ik ben blij dat je er bent, Ellie', hij kijkt me met een zwakke glimlach aan. 'Ruim maar snel je spullen op, ik heb het eten al bijna klaar'. Mijn vader draait zich weer om naar het fornuis. Ik zucht en til mijn koffer en Lizzy de wenteltrap op naar boven. Mijn kamer is onveranderd. De foto's boven mijn bed zijn confronterend. Ik zie mijn moeder en de jonge versie van mijzelf naar de camera lachen. Een foto van mijn ouders, van nog maar twee jaar geleden. Het verschil met hoe mijn vader er nu uit ziet is ontzettend groot. Er is weinig van zijn gelukkige en trotse lach over. Ik laat me op mijn bed vallen en sluit mijn ogen. De komende weken zullen niet gemakkelijk worden.

Aan jullie de keus: Wat kan er in de kerstvakantie tussen Ellie en Draco gebeuren? Ben benieuwd naar jullie ideeën. Laat maar horen :) Love, Lynn


Nu ik hem kenWhere stories live. Discover now