Nu ik hem ken

Hoofdstuk 10

'Daarom wilde ik het aan je laten zien', zegt Draco, 'familie is belangrijk'. 'Dat besef je nog meer als ze er niet meer zijn', zeg ik, met verdriet in mijn stem. 'Het spijt me voor je', Draco knijpt even zacht in mijn hand. Ik had niet eens meer door dat hij mijn hand had vast gepakt. Ik kijk hem dankbaar aan. Het voelt prettig om hier met hem te zitten. Maar tegelijk ook zo fout, wat als iemand hiervan zou weten! Nu we hier samen zitten krijg ik de kans om het wat beter te bekijken. Het is me nog nooit opgevallen dat zijn ogen een bijzondere kleur grijs hebben. Zijn wit blonde haar zit netjes en hij draagt een zwart pak. Bijzonder eigenlijk dat hij zijn Slytherin uniform niet draagt.
'Fijn dat je hier ook was, ik had weer even een rustmoment nodig', zegt Draco. 'Is het zesde jaar echt zo zwaar als ze zeggen?', vraag ik. 'Ja', zegt Draco met een onvaste stem. Ik kijk hem onderzoekend aan, er staat paniek in zijn ogen. 'Gaat het?' Draco laat zijn hoofd tegen de stam rusten. 'Ik ben gewoon erg moe', zegt hij dan. 'Kom, dan gaan we terug' zeg ik terwijl ik hem omhoog help.
Op een kruising van twee gangen zeggen we elkaar gedag. Als ik me omdraai bots ik tegen iemand aan. 'Miss Smith en Mister Malfoy', klinkt het. Ik kijk verschrikt omhoog en kijk in de vriendelijke ogen van professor Dumbledore. Ik kijk achter me, Draco staat een stuk verderop stil. 'Avondwandeling gemaakt?' Dumbledore kijkt me vragend aan. 'Euhm', stotter ik, 'ik wilde bij de Quidditch training kijken'. Dumbledore kijkt vragend van Draco naar mij. 'Ik kwam haar op de gang tegen en heb haar, zoals het een klassenoudste betaamd, duidelijk gemaakt dat ze niet zomaar door de gangen mag lopen in de avonduren', zegt Draco bars. 'Juist, Draco, fijn dat jij je taak serieus neemt', zegt Dumbledore, 'doe je dat zelf dan ook?' Ik grinnik zachtjes en kijk naar Draco's reactie. Hij trekt een zuur gezicht en loopt met stevige passen weg. Er is niks meer te zien van de gevoelige Draco die ik net onder de boom sprak. 'Is alles goed, Ellie?' Dumbledore kijkt me bezorgd aan, 'hij viel je toch niet lastig?' 'Nee hoor, professor. Hij had gelijk, ik was verkeerd bezig', zeg ik. 'Hoe is het met je vader?' vraagt hij dan. Ik weet niet of hij me gelooft, maar ik ben blij dat hij niet verder vraagt. 'Mijn vader is erg somber sinds ik weg ben', zeg ik. 'Ik zal hem eens bezoeken als ik op het Ministry of Magic ben', zegt Dumbledore. 'Dat zal hij zeker op prijs stellen, dankuwel'. 'Nu snel naar je leerlingenkamer, jongedame', zegt Dumbledore streng, maar ik zie zijn ogen vrolijk glinsteren. 'Doe ik, professor. Fijne avond', ik loop snel de gangen door naar onze toren.
'He Ellie, waar was je ineens?' Hermione komt op me afgelopen. 'Het was zo saai hier, door de Quidditch training', vervolgt ze. 'Ik had echt even frisse lucht nodig', verontschuldig ik me. 'Ben je naar buiten geweest?' Hermione kijkt me verbaasd aan. Ik knik. 'Jij durft. Er zijn strikte regels dit jaar, weet je nog?' 'Ik weet het, maar ik verveelde me', zeg ik. 'Volgende keer even zeggen, dan weet ik waar je bent', zegt Hermione bazig. Ik weet dat ze het niet vervelend bedoeld. Ze hecht aan regels en veiligheid, wat natuurlijk niet verkeerd is. 'Sorry', ik kijk haar schuldig aan. 'Ach, je bent er weer', zegt Hermione dan nuchter en geeft me een knuffel.

De weken daarna ontmoeten we elkaar soms in de Grote Zaal. Verder is het eigenlijk een rustige tijd, voor we het weten is het al oktober.
Als we de Grote Zaal inlopen voor het ontbijt bots ik bijna tegen Draco op. De eerste paar seconde kijkt Draco vernietigend, maar dan ziet hij dat ik het ben. 'Sorry', stamel ik. Zijn blik verzacht en ik merk dat ik een kleur op mijn wangen krijgt. 'Kijk uit waar je loopt', zegt Draco. Het klinkt gemeen, maar ik zie zijn ogen lachen. 'Wat een zak', fluistert Ginny als we doorlopen. 'Inderdaad', zeg ik terwijl ik om kijk. Op dat moment kijkt Draco ook om. Onze ogen ontmoeten elkaar en hij geeft me een subtiele knipoog. Ik glimlach en kijk snel weer voor me.
Tijdens het ontbijt is Ginny druk in gesprek met Dean. Ik heb weinig honger en speel wat met mijn bestek. Ik kan het niet helpen dat ik steeds voor me zie hoe Draco keek toen hij zag dat ik het was.