Nu ik hem ken

Hoofdstuk 96

Nu ik de jurk aan heb, is mijn haar aan de beurt. Voor we op zoek gingen naar Alexander had ik het in een knot gedraaid. Nu sta ik voor de spiegel in onze kamer. Langzaam trek ik het elastiek uit mijn haar, zodat het op mijn schouders valt. Door de knot zit er een natuurlijke krul in mijn haar. Ik kam het met mijn vingers door, zodat de krullen niet verloren gaan. Mijn haar is nog vochtig. Met een sterke haarlak spuit ik het in model. Het valt nu golvend over mijn ene schouder heen. Tevreden laat ik het zo hangen.

'Zit het goed zo?' vraag ik ter bevestiging aan Draco. Hij kijkt op van zijn boek, die hij op bed zit te lezen. 'Het zit prachtig, liefje,' zegt hij. Verlegen glimlach ik naar hem, waarna ik me weer omdraai. Ik hoor dat hij opstaat en naar me toe loopt. 'Ik hoop dat daar geen andere jongens zijn,' grijnst hij. 'Wat is daarmee dan?' vraag ik. Ik snap waar het heengaat, maar ik wil het uit zijn mond horen zodat ik hem kan verzekeren dat er niets geks gaat gebeuren. 'Ik ben vast niet de enige die je zo prachtig vindt. Als je daar in je eentje rondloopt, zullen ze je vast aanspreken,' zegt Draco. 'Aanspreken?' 'Je snapt wat ik bedoel,' zegt hij kortaf. 'Ja, maar ik vind het nergens op slaan,' glimlach ik. Draco kijkt me vragend aan. 'Waarom niet?' 'Omdat ik toch niets met hen te maken heb. Ik heb jou toch?' 'Dat weten zij niet,' gaat Draco verder. 'Dan zal ik ze dat vertellen,' zeg ik. Hij maakt zich druk om niets. Alsof ik aandacht wil besteden aan andere jongens, terwijl ik met hem ben. Draco glimlacht al wat breder. 'Oké,' zegt hij. 'Niet zo onzeker,' zeg ik, terwijl ik me naar hem toebuig. Hij drukt zijn lippen kort op die van mij. 'Ben je bijna klaar?' vraagt hij dan. 'Bijna.'

Een kwartier later ben ik klaar. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Mijn gezicht is nog wit en mijn ogen vaal. Naast dat zie ik er goed uit, denk ik. Mijn haar zit mooi, de schoenen staan goed en de jurk is perfect. 'Draco?' Hij komt naast me staan.

Zijn ogen glimmen als hij zijn blik over mijn lichaam laat glijden. Verlegen kijk ik naar de grond. De blik in zijn ogen zegt genoeg. Ik voel zijn handen in mijn nek. Voorzichtig schuifel ik dichter naar hem toe. Als ik mijn hoofd tegen zijn borst aan leg hoor ik zijn hart wild kloppen. 'Ik wil niet dat je gaat,' fluistert hij in mijn haar. Ik besteed er geen aandacht aan. Hij kan het zo vaak zeggen als hij wil, maar ik ga. Met mijn handen wrijf ik zacht over zijn rug. Hij kust mijn haren. Dit moment zou van mij eeuwig mogen duren.

In de keuken is het donker. Met een toverspreuk heeft Alexander de gordijnen dichtgedaan. Terwijl hij op de grond zat zodat hij niet te zien was vanaf de straat. De dooddoeners zijn als het goed is weg. Draco heeft ze niet meer gezien. 'Heb je alles?' Alexander staat tegen het aanrecht geleund. Hij haalt zijn hand even door zijn baard en staart me vragend aan. 'Zoveel heb ik niet nodig,' zeg ik. 'Toverstok is het belangrijkst,' zegt hij. Die haal ik triomfantelijk uit het bovenstuk van mijn jurk. Het paste precies. Alexander grinnikt en steekt zijn duim op. 'Doe Arthur en Molly Weasley maar de groeten van mij. Ze zullen me vast herinneren,' zegt hij. 'Dat zal ik doen,' glimlach ik.

'Zullen we gaan?' Draco klinkt ongeduldig. Of gewoon een beetje chagrijnig omdat hij niet wil dat ik ga. 'Pas goed op jezelf,' zegt Alexander. Voor ik het door heb sla ik mijn armen om hem heen. Zijn sterke armen omhelzen me terug. 'Fijne avond,' zegt hij nuchter. Er prikken tranen in mijn ogen. Waarom dit afscheid zo zwaar voelt weet ik niet, over een paar uur haalt Draco me al weer op. Ik maak me los uit Alexanders omhelzing en stap naar Draco toe. 'We gaan,' zeg ik. Ik schenk Alexander een glimlach en haak mijn arm door die van Draco. De keuken begint te draaien en in een paar seconde is het donker om me heen. Ik voel alleen nog het beklemmende gevoel van Verdwijnselen en Draco's arm tegen die van mij aan. Stevig houd ik hem vast. Niet van plan om hem ooit los te laten. Ook al hebben we vreselijke dingen meegemaakt, alles is toch beter nu we samen zijn.

Dit was het dan. Het einde van mijn boek 'Nu ik hem ken'. Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor het voten en reageren. Het betekent heel veel voor me! 

Volg mij zodat je bericht krijgt als ik het nieuwe boek online zet! Ik zal het dan ook in een hoofdstuk aan het einde van dit boek plaatsen. Het was heel leuk om te schrijven en jullie lieve reacties erop te lezen. Ik hoop jullie te zien bij mijn nieuwe boek! :) Love, Lynn.

ps. Ergens in dit hoofdstuk staat een verwijzing naar de titel van het nieuwe boek...