Hoofdstuk 41

3.8K 172 10
                                    

'Snape heeft hem vermoord. Ik was erbij, ik heb het gezien,' zegt Harry. Even voel ik me opgelucht: het was niet Draco. 'Malfoy ontwapende Dumbledore,' zegt Harry dan. Ik spits mijn oren, hij was er dus wel bij. 'Er kwamen nog meer dooddoeners en toen Snape. Snape deed het. De Avada Kedavra.' Avada Kedavra, de ergste vloek. Daarop volgt de dood. Madam Pomfrey barst in tranen uit. 'Sst! Luister!' fluistert Ginny dan. Een zacht gezang klinkt van buiten. Een droevige klaagzang, maar tegelijkertijd zo mooi. 'Een feniks,' fluistert Hermoine. Ik voel me rustiger worden. Maar de gedachte dat Draco betrokken is bij de dood van Dumbledore maakt me zo verdrietig. Waarom zou hij daaraan mee willen werken?

Professor McGonagall komt de ziekenzaal binnen. Haar gezicht zit onder de schrammen en haar gewaad is gescheurd. 'Wat is er gebeurd, Harry?' En voor de tweede keer moeten we aanhoren dat Dumbledore vermoord is door Snape. De professor die hij zo vertrouwde. De professor die zo onvriendelijk was tegen ons, Gryffindors.

'Hij was erbij, El,' fluistert Ginny. We zitten samen in een hoek van de ziekenzaal. 'Draco?' fluister ik, ook al weet ik dat die vraag onnodig is. 'Draco hoort ook bij Voldemort,' zegt Ginny. Ik krimp ineen bij haar woorden. Die twee namen bij elkaar in één zin. Ik kan het niet geloven. 'Dat kan niet,' zeg ik. Ik weet dat het waar is. 'Het is logisch. Zijn familie hoort bij de verkeerde kant, dus hij wordt daardoor beïnvloedt,' zegt Ginny. 'Hij is zo lief, gevoelig,' zeg ik zacht. Ginny slaat een arm om me heen. 'Ik denk dat zijn slechte kant het toch wint van de kant waar jij verliefd op ben geworden.' Ze heeft gelijk. 'Hij beschermde me tegen Bellatrix Lestrange, ze wilde me vervloeken,' zeg ik. Ginny zucht. 'Ik denk dat hij van je houdt. Maar je moet echt onthouden wat hij heeft gedaan. Wie hij echt is.' Weer voel ik de pijn die ik weken geleden voelde, toen Draco me zei dat het te gevaarlijk was om met hem om te gaan. Nu begrijp ik wat hij bedoeld. Maar het was allang te laat, ik heb me aan hem gehecht. 'Ik hoop dat we ooit weer samen kunnen zijn,' fluister ik. 'Wat?' vraagt Ginny. 'Dat zei hij. Nadat hij me Verstijfd had, voordat hij naar Dumbledore ging,' zeg ik. 'Je weet dat het niet kan, toch?' Een onnodige vraag, maar het maakt veel in me los. Ik weet dat we niet bij elkaar kunnen zijn. Maar ik heb hem zo hard nodig. De pijn die ik nu voel gaat pas weg als ik hem bij me heb. Hij kan ervoor zorgen dat ik rustig word. Hoe troostend Ginny ook is, het is niet te vergelijken met Draco. Ik mis zijn aanrakingen en stem nu al. Vermoeid leg ik mijn hoofd op mijn knieën. 'Ik hou zoveel van hem,' fluister ik. 'Je hield van een klein stukje van hem,' zegt Ginny. Ze zal het nooit begrijpen. Hoe de grootste pestkop van de school mij iets waardevols liet zien. De boom, mijn moeders naam. Waarna hij mijn hart stal met zijn gevoeligheid. Hoe ik viel voor zijn kwetsbaarheid, de momenten dat hij me liet merken dat hij me nodig had. Het gevoel dat ik veilig was bij hem. Ze zal het nooit begrijpen, niemand niet. Een simpel meisje van Gryffindor, die valt voor een gevaarlijke maar lieve jongen van Slytherin.

Uren later lig ik in mijn bed. Het nieuws over Dumbledore heeft zich snel in de toverwereld verspreid. Een aantal leerlingen zijn in de late uren nog opgehaald door hun ouders. Ze vonden het te gevaarlijk. Ik kan me goed voorstellen dat het niet meer veilig lijkt zonder Dumbledore. Maar ik weet dat ik hier veiliger ben dan thuis. Ook weet ik dat dit niet het laatste zal zijn wat Voldemort en zijn dooddoeners zullen aanrichten. Dit is nog maar het begin. Maar ik heb het gevoel dat Draco me zal blijven beschermen. Net als hij me beschermde tegen Bellatrix Lestrange. Hij houdt van me. Die gedachte houdt me nog een beetje op de been, ook al is het nare gevoel duidelijk aanwezig. Maar ik moet wel doorgaan, ook al wil ik niet. Zonder Draco. Nooit meer zijn veilige armen om me heen. Hij hoort bij de verkeerde kant. Een dooddoener. Mijn Draco Malfoy. Met die verontrustende gedachte val ik in een diepe, maar onrustige slaap.

Nu ik hem kenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu