Nu ik hem ken

Hoofdstuk 74

'Ellie, kind!' roept Molly Weasley, de moeder van Ginny, als ze de deur geopend heeft. 'Mijn hemel, je leeft!' Ze slaat haar armen even om me heen. Dan doet ze een stap naar achteren. 'Draco Malfoy?' fluistert ze. 'Lang verhaal,' zeg ik. 'Kunnen we alstublieft binnen komen? Draco is gewond en we zijn gebroken.' Ik zie Molly even twijfelend naar Draco kijken. 'Ik weet niet of dat slim is, meisje.' Op deze reactie hadden we kunnen wachten. 'Alstublieft, Draco heeft me de afgelopen tijd alleen maar geholpen. Zonder hem was ik nergens,' smeek ik. Molly kijkt even bedenkelijk. 'Oké dan, kom binnen,' zegt ze gehaast. We stappen de gang in. 'Ginny, bezoek!' gilt Molly naar boven. 'Kan ik thee voor jullie inschenken?' vraagt ze aan ons. 'Graag,' zeg ik. Ook Draco knikt. Molly leidt ons naar de keuken. In het midden staat een grote houten tafel met stoelen eromheen. 'Ga zitten,' wijst Molly. Ik zet mijn rugtas naast de deur en ga op een stoel zitten. Draco doet hetzelfde, hij kijkt bestuderend de kamer rond. Het is zo anders als zijn huis. Daar is alles strak en netjes. In dit huis staat overal wat, een gezellige drukte. Er klinkt gestommel op de trap. Ginny stormt de keuken in, als ze ons ziet blijft ze staan. Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Ellie?' Ik loop op haar af. 'Wat is er in hemelsnaam gebeurt?' Dan slaat ze haar armen stevig om me heen. 'Ik was zo ongerust,' fluistert ze. 'Er is zoveel gebeurt,' snik ik. Nu ik bij Ginny ben komt weer alle stress en angst van de afgelopen weken naar buiten. Ginny pakt mijn schouders vast en houdt me op een afstand. 'Waar ben je geweest?' Met de rug van mijn hand veeg ik een verdwaalde traan weg. 'Ik wil het je allemaal vertellen, maar nu niet. Draco heeft veel rust nodig,' zeg ik, wijzend op hem. Hij zit voorover gebogen aan de tafel. Al de tijd heeft hij niets gezegd. Nu tilt hij zijn hoofd op en kijkt me vermoeid aan. Molly gaat ook aan tafel zitten, nadat ze vier koppen thee heeft neergezet. 'Ben je al die tijd met hem geweest?' Ginny kijkt van Draco naar mij en weer terug. 'Een groot gedeelte wel. En bij Jeweetwel,' zeg ik. Ginny's ogen worden groot. 'Niet,' zegt ze. 'Ja, echt. Ik vertel het je snel. Mogen we hier een tijdje overnachten? Tot we een andere veilige plek vinden?' vraag ik. 'Natuurlijk. Ik ga gelijk een bed klaarmaken,' zegt Molly, daarna loopt ze de keuken uit. 'Jullie mogen zo lang blijven als je wilt,' zegt Ginny. 'Het lijkt me slim als, naast jou en je moeder, niemand ervan weet,' zegt Draco plotseling. 'Dat is veiliger,' zegt hij erachteraan, terwijl hij mij angstig aan kijkt. Onder tafel leg ik mijn hand op zijn knie. 'Dat lijkt me ook slim,' zeg ik. Ginny knikt. 'Ik zal het met mijn moeder overleggen.'

Draco ligt onder een laag dekens in het tweepersoonsbed, dat Molly voor ons heeft klaargemaakt. Het bed staat in de logeerkamer op de eerste verdieping van het huis. 'Ellie?' vraagt hij zacht. Ik ga naast hem op het bed zitten. 'Wat is er?' vraag ik. 'Ik ben blij dat we hier zijn,' zegt hij. 'Ik ook,' fluister ik. 'Kom eens hier,' zegt hij, terwijl hij zijn arm moeizaam naar me uit strekt. Ik ga naast hem liggen, dicht tegen hem aan. Hij kust mijn haar. 'Als ze het maar stil houden. Hoe meer mensen ervan weten, hoe gevaarlijker het is,' zegt hij. 'Ik zal het zo met ze bespreken,' zeg ik instemmend. 'Ga jij nu maar lekker slapen.' Hij knikt. 'Blijf je vlakbij?' 'Ik ben op Ginny's kamer,' zeg ik. Daarna sta ik op en loop naar de deur. 'Ellie?' klinkt zijn stem weer. 'Ja?' vraag ik. 'Ik hou van je,' zegt hij. Verlegen draai ik me om. 'Ik ook van jou,' zeg ik, terwijl ik naar de grond kijk. Het voelt onwennig om dat te zeggen tegen hem.

Ginny heeft me schone kleding geleend. De afgelopen dagen liep ik in dezelfde kleding rond. Nu zit ik gedoucht op haar bed. Ik draag een strakke jeans, met daarboven een okergele trui. Eindelijk weer normale kleding. 'Het begon allemaal met het rare gedrag van mijn vader,' begin ik. Ginny vlecht ondertussen mijn haren in.

Ondertussen zijn we een uur verder. Ik kon een aantal keer niet verder vertellen, omdat ik te hard moest huilen. Ginny zei dan dat ik niet verder hoefde te vertellen. Het voelt ook goed om erover te praten, dus elke keer ging ik door. 'Gelukkig was je samen met Draco.' Is Ginny's conclusie. 'Zonder hem had ik het echt niet overleefd.' 'Wie had dat ooit gedacht,' glimlacht Ginny. 'Jij ieder geval niet,' zeg ik. 'Nee, het spijt me dat ik zo negatief over hem was. Hij is een beter mens dan ik dacht,' zegt ze. 'Hij verbaast mij ook elke keer,' glimlach ik. Ginny staat op en loopt naar haar bureau. 'Ik was al ongerust toen ik je brief kreeg. Dat werd ik pas echt toen je er na een dag nog niet was. Mijn vader vertelde dat jouw vader ook al dagen niet op zijn werk was. Toen wist ik dat er echt iets mis was.' Ze heeft mijn brief van haar bureau gepakt. 'Ik heb de brief zo vaak doorgelezen, om te ontdekken of je er een verborgen boodschap in had gestopt. Samen met Ron heb ik je huis bezocht,' zegt Ginny. 'Hoe was het daar?' vraag ik. 'De voordeur stond open, maar verder was er niets geks te zien. Ik kon niets ontdekken,' zegt ze. 'Ik had geen idee wat er gebeurt kon zijn. Mijn vader heeft op het Ministry een melding gemaakt van jullie verdwijning. Niemand kon ons helpen. Ik wist echt niet wat ik kon doen, terwijl ik zo graag wilde helpen. Nu ik dit hoor-,' haar stem breekt. 'Gin, het geeft niet. Je kon niet weten waar ik was,' zeg ik troostend. Ik sla mijn armen om haar heen. 'Ik hoopte dat je me zou vinden, maar ik wist dat het onmogelijk was.' 'Ik was zo ongerust,' snikt ze. Ik pak haar bij haar schouders. 'Je hebt gedaan wat je kon doen. We zijn er nu. Laten we kijken naar hoe we verdergaan.' Ginny glimlacht door haar tranen heen. 'Je bent altijd zo dapper geweest,' zegt ze. Speels duw ik tegen haar arm. 'Je wilt niet weten hoe zwak ik me heb gevoeld,' zeg ik. 'O ja, je kon nooit complimenten aannemen,' zegt Ginny lachend. 'Lizzy!' bedenk ik me ineens. 'Ze is buiten in de schuur,' vertelt Ginny.

Geduldig wacht ik op haar bed tot ze Lizzy heeft gehaald. Lizzy vliegt onmiddellijk naar me toe. Ze gaat op mijn schouder zitten en rust met haar kopje tegen mijn wang aan. 'Fijn je weer te zien,' zeg ik, terwijl ik zacht over haar vleugels strijk. Ze maakt een tevreden geluid. 'Ze was echt onrustig de afgelopen dagen. We hebben haar echt binnen moeten houden. Ik was bang dat ze anders weg zou vliegen,' zegt Ginny. Ik laat Lizzy op mijn arm zitten. 'Ik ben veilig,' zeg ik. Met haar grote ogen kijkt Lizzy me aan. Alsof ze dwars door me heen kan kijken, ik ben niet echt veilig. 'Het komt goed,' fluister ik. Lizzy krast even kort. Daarna pakt Ginny haar weer van me over. 'Ik kom je morgen opzoeken,' beloof ik.

'Zullen we morgen nadenken over een plan om je vader te redden?' gaapt Ginny. We hebben nog een paar uur gepraat. Het is zo fijn om Ginny weer te spreken. Ik weet gelijk weer waarom we vrienden zijn. Ze weet precies wat ze moet zeggen. Ook heeft ze zoveel goede ideeën. Ik weet zeker dat we er samen uitkomen. Moe rek ik me uit, daarna sta ik op. 'Ik moet ook maar eens kijken hoe het met Draco is.' Een uur geleden lag hij nog rustig te slapen. 'Slaap lekker,' zegt Ginny, terwijl ze me omhelst. 'Het is fijn om je weer te zien,' zeg ik eerlijk. 'Je wilt niet weten hoe blij ik ben om je levend te zien,' zegt ze.

Met een schone pyjama aan stap ik even later het bed in. Zo stil mogelijk natuurlijk, om Draco niet wakker te maken. Het voelt fijn om in een normaal huis te zijn, in plaats van die tent. Het bed ligt ook een stuk beter. Ik trek de deken over me heen. Als ik lig voel ik Draco mijn kant op bewegen. Hij legt zacht een arm om me heen. Een warm gevoel gaat door me heen. Zijn aanwezigheid zorgt weer voor zoveel rust. 'Heb je alles aan Ginny verteld?' vraagt hij slaperig. 'Ja, ze mag je wel,' antwoord ik. 'Want?' 'Jij houdt me in leven,' zeg ik simpel. 'En jij mij,' zegt hij. Zachtjes trekt hij me dichter naar hem toe. 'Hoe voel je je?' vraag ik. 'Pijn is minder. Angst is hetzelfde,' is zijn simpele antwoord. 'Die verdwijnt voorlopig niet,' zeg ik. Hij zucht. 'Nee, zolang hij er is, zullen we niet veilig zijn.' Ik druk mijn lichaam voorzichtig tegen die van hem. 'Niet over nadenken voor je gaat slapen,' fluister ik. Draco slaat zijn arm steviger om me heen. 'Ik kan toch niet slapen met zo'n mooi meisje naast me.'