Nu ik hem ken

Hoofdstuk 7

Vanavond beginnen de selectietrainingen voor het team. Ginny staat al vroeg naast mijn bed te springen. 'Ik ben zo zenuwachtig!' Ik draai me nog eens om en verlang alweer naar het weekend. 'We hebben eerst nog een lange lesdag, Gin', kreunt Lea vanuit haar bed aan de andere kant van de kamer. 'Is zo voorbij', zegt Ginny vrolijk. Ik ga rechtop zitten en kijk Ginny met een zuur gezicht aan. 'Goed bezig, El. Kom, we gaan ontbijten', Ginny gooit mijn uniform op mijn bed. Ik pak mijn spiegel van mijn nachtkastje en probeer mijn haar te fatsoeneren. 'Als je er nu uit komt vlecht ik je haar mooi in', zegt Ginny op een moederlijke toon. 'Je weet dat ik dat niet kan weerstaan', zeg ik, terwijl ik mijn lachen in moet houden. Ginny kijkt me trots aan en loopt richting de deur. 'Ik wacht beneden op je'.

We beginnen de dag met Gedaanteverwisseling van professor McGonagall. Aan het einde van de les komt ze naar ons toe. 'Miss Ellie, hoe is het om weer op school te zijn na de zomer? Hoe is het met je vader?' Ik schrik als ik bedenk dat Ginny er vanuit gaat dat ik dit al met McGonagall heb besproken. 'Het is nog steeds fijn om er te ziin, professor. Ik heb gisterochtend een brief gehad van mijn vader, hij klonk nog niet erg blij', antwoord ik. Door mijn woordkeuze probeer ik ervoor te zorgen dat Ginny niks door heeft. 'Als ik je ergens mee kan helpen hoor ik het graag, miss Ellie'. Ik knik vriendelijk naar haar en richt me dan op het boek dat voor me ligt. 'Ze heeft laatst toch met je gepraat?' Ginny kijkt me niet-begrijpend aan. 'Ja, maar ze wilde het horen als ik bericht van mijn vader had'. 'Ze had het over de zomer'. Ik kijk Ginny aan en voel me schuldig, ik heb gelogen tegen haar. 'Ik denk dat ze oud wordt', zeg ik zachtjes. Ginny kijkt me nog een seconde vaag aan, maar haalt dan haar schouders op. 'Ik denk het'.

Tijd om richting het Quidditch veld te gaan, de selectietraining begint zo. Ook al doe ik niet mee, moet ik natuurlijk wel mijn beste vriendin aanmoedigen. Ik trek mijn gewaad aan en stop mijn toverstok zorgvuldig in mijn zak. Ik werp nog een blik in de spiegel en verbaas me over mijn haar. Ginny heeft het vanochtend zo goed gevlochten dat het nog steeds goed zit. Tevreden stap ik de leerlingenkamer uit en ga op weg naar het Quidditchveld.

'Ellie', hoor ik plotseling door de gangen. Ik blijf stilstaan en kijk om me heen. Als ik niks hoor besluit ik door te lopen, ik heb het me vast verbeeld. 'Ellie', hoor ik nog een keer. 'Wie is dat?' antwoord ik. Ik merk dat mijn hart sneller begint te kloppen, ik voel dat er iemand is. Ik versnel mijn pas, zodat ik sneller bij de deur ben die naar het veld leidt. Als ik door de deur wil gaan voel ik een hand op mijn schouder. In een reflex pak ik mijn toverstok uit mijn zak en hef het op. Als ik me omdraai zie ik het gezicht van Draco. Ik kijk hem boos aan terwijl ik mijn toverstok op hem gericht houd. 'Wat moet je?' 'Rustig aan', zegt hij, terwijl hij zijn handen omhoog houdt als teken van overgave. Langzaam laat ik mijn toverstok zakken, maar ik houd het in mijn hand. 'Ik wilde je niet laten schrikken', verontschuldigt hij zich. 'Wij zouden elkaar toch nooit meer spreken?' Ik kijk hem nog steeds boos aan, ik merk dat mijn hartslag nog steeds niet gedaald is. 'Dat heb ik inderdaad gezegd, maar ik wil je iets laten zien', zegt Draco. 'Waar?' vraag ik wantrouwend. 'In de tuin van het kasteel, bij het water', zegt hij. 'Ik vertrouw je niet', zeg ik terwijl ik hem uitdagend aan kijk. 'Het spijt me. Maar ik weet zeker dat je me achteraf dankbaar zult zijn. Kom alsjeblieft mee', zijn stem klinkt smekend en ik voel dat ik toe wil geven. 'Ik wil bij de selectietraining kijken, Ginny vergeeft het me nooit als ik er niet ben om haar aan te moedigen', zeg ik. Ik zie de teleurstelling op Draco's gezicht. 'Kan dit een andere keer?' vraag ik dan voorzichtig. 'Als in een date?' zijn gezicht klaart op bij deze woorden. Ik zucht. 'Noem het niet zo. Morgenavond, zelfde tijd bij de deuren naar de tuin?'