Nu ik hem ken

Hoofdstuk 58

'Kijk me aan als ik tegen je praat,' zegt Voldemort tegen mijn vader. Hij duwt zichzelf moeizaam omhoog, tot zijn bovenlichaam recht is. Ik kan de angst in zijn ogen zien. 'Je hebt jouw taken volbracht. Jaren geleden je vrouw vermoord, nu je eigen dochter gebracht. Wat was je een goeie volgeling,' begint Voldemort. 'Maar nu heb je niets meer. Je bent niets.' Voldemort stoot een enge lach uit. Ik krijg kramp in mijn handen doordat ik hard in de reling knijp. Ik wil niet weten wat ze van plan zijn. Toch kan ik het niet laten om precies te volgen wat er beneden gebeurt.

'Lucius Malfoy,' begint Voldemort. Ik zie Lucius verstarren als hij zijn naam hoort. 'J-ja, Lord Voldemort?' 'Jij hebt een mooie geschiedenis met Joshua Smith. Dus aan jou de eer,' zegt Voldemort. Welke eer? Wat zijn ze van plan? Lucius Malfoy staat weer op van zijn stoel en loopt naar mijn vader toe. Beheerst haalt Lucius zijn toverstok tevoorschijn. Nee, ik kan niet toelaten dat ze mijn vader nog meer pijn doen. Bellatrix pakt mijn pols steviger vast. Ze heeft door dat ik me wil verzetten. Crucio. Een onvergeeflijke vloek. Mijn vader schreeuwt het uit. Lucius kijkt triomfantelijk terwijl hij zijn toverstok op mijn vader gericht houdt. Mijn vader kronkelt over de grond, terwijl hij onafgebroken door schreeuwt. Voldemort zijn schelle lach overstemd het geschreeuw. 'Nee!' gil ik. Ik voel de adrenaline door mijn lichaam stromen. Ik moet ze tegenhouden! Dan voel ik een hand op mijn schouder. Narcissa Malfoy kijkt me bezorgd aan. 'Dit moet je niet zien,' zegt ze zacht. Daarna draait ze zich naar Bellatrix. 'Wat bezield je?' sist Narcissa. Bellatrix laat me los, nadat ze woedend naar Narcissa heeft gekeken. Narcissa pakt mijn pols vast, op een zachtere manier dan Bellatrix. Ik laat me door haar meevoeren, ook al wil ik eigenlijk naar mijn vader toe.

Narcissa neemt me mee naar een andere ruimte, die wordt verlicht door grote ramen. Dat is al een heel verschil met de kamer waar ik net was opgesloten. In het midden van de kamer staat een groot hemelbed. Tegen de muren staan hoge kasten, door de deuren kan ik niet zien wat er in zit. Ook staat er een ronde tafel met vier stoelen. Narcissa schuift een stoel naar achteren en gebaart dat ik moet gaan zitten. Als ik zit gaat zij tegenover me zitten. 'Hoe gaat het met je?' vraagt ze. Ik zie dat het lief bedoeld is, maar de vraag lijkt onnodig. Mijn ogen zijn nog dik van het vele huilen. Mijn haar hangt slap langs mijn gezicht. Het gaat duidelijk niet goed met me. 'Ik wil dat alles weer normaal is, dit kan ik niet aan,' zeg ik. 'Je bent dapper, dat kan ik aan je zien,' zegt Narcissa bemoedigend. 'Eerst mijn moeder en nu ook nog mijn vader,' zeg ik. Vermoeid leg ik mijn hoofd op mijn armen. 'Je vader leeft nog,' zegt ze. 'Niet voor lang en dat komt door uw man,' fluister ik. 'Ik weet het. Maar wij staan onder de macht van Voldemort,' zegt Narcissa. Als ik naar haar kijk kan ik de pijn en angst van haar gezicht aflezen. 'Ik zal alles doen, wat in mijn macht ligt, om jou te beschermen,' zegt ze dan. 'Waarom?' vraag ik, enigszins verbaasd. 'Ik kan zien dat Draco ontzettend veel van je houd. Hij had er alles voor over om jou veilig in een kamer te krijgen en om bij je te kunnen zijn. Ik wil hem graag gelukkig zien. Jij maakt hem gelukkig, Ellie,' zegt Narcissa. Haar woorden doen veel met me. Ik weet dat Draco van me houd. Maar nu bevestigt zijn moeder het ook. Ik forceer mijn mond voorzichtig in een glimlach. 'Bedankt,' zeg ik. Narcissa staat op van haar stoel. 'Ik zal wat eten voor je halen. Je hebt vast al lang niet gegeten.' Ik heb inderdaad lang niets gegeten, maar daar heb ik ook niet aan gedacht. Ik zit al vol met emoties. Maar voor ik Narcissa kan tegenspreken is ze de deur alweer uit.

Met enige moeite heb ik een sandwich naar binnen gewerkt. Narcissa bleef tot ik het had opgegeten, dus ik moest wel. Toen ze weg was ben ik op het bed gaan liggen. Nu ik Voldemort in het echt heb gezien besef ik dat ik een groot probleem heb. Narcissa is aardig voor me, maar ze loopt daardoor zelf gevaar. Ik kan niet altijd op de hulp van Draco en zijn moeder rekenen.

Surprise! Ik heb toch een moment kunnen vinden om dit hoofdstuk te uploaden! :) Love, Lynn.