Nu ik hem ken

Hoofdstuk 53

'Pap, gaat het?' Ik zit op mijn knieën naast een hoopje ellende, genaamd 'papa'. Hij duwt zichzelf vermoeid overeind. 'Waar zijn we?' Ook hij herkent de ruimte niet. 'Ik, je-' stotter ik. 'Vertel hem maar wat hij heeft gedaan,' lacht Bellatrix griezelig. Mijn vader kijkt me verward aan. 'Wat heb ik gedaan?' Ik probeer zijn blik te ontwijken, om niet de trieste blik in zijn ogen te zien. 'Je kan er niets aan doen, pap,' zeg ik zacht. 'Vertel het hem!' gilt Bellatrix. 'Je was vervloekt door Voldemort en nu heb je ons naar zijn schuilplaats gebracht, denk ik,' zeg ik. 'Slim meisje,' zegt Bellatrix. Ze staat weer voor me, terwijl ze lachend grijnst. 'Ik snap wel dat Draco met zo'n intelligent meisje om wil gaan.' Zijn naam zorgt voor een steek in mijn hart. Draco. Ik had hem gezegd dat ik weg zou gaan van mijn vader. Hij zei al dat ik niet veilig was thuis. Nu ik hier sta weet ik dat hij gelijk had. Voldemort had mijn vader in zijn greep. 'Doet die naam je pijn?' grijnst Bellatrix. De steek in mijn hart was blijkbaar van mijn gezicht af te lezen. Bellatrix begint rondjes te huppelen en zijn naam duizendmaal te herhalen. 

'Ellie, wat bedoel je met dat ik vervloekt was?' Mijn vader kijkt me niet begrijpend aan. 'Voldemort had je in zijn macht. Je doet dingen die je niet wilt,' leg ik uit, terwijl ik Bellatrix negeer. 'Waarom wil hij jou hebben?' vraagt mijn vader. Ik haal mijn schouders op, dat is voor mij ook een raadsel. Plotseling houdt Bellatrix op met haar gekrijs. 'Je zult hem straks ontmoeten, de machtigste tovenaar van onze tijd!' roept ze. 'De machtigste tovenaar is dood,' zeg ik boos. Weer begint ze onbedaarlijk te lachen. 'Ik had het mis. Je bent geen slim meisje.' Ik pak mijn vaders arm vast. 'We moeten hier weg,' fluister ik. Hij kan niet antwoorden, want Bellatrix begint weer te schreeuwen. 'Je kan hier niet weg, fantastisch bedacht. Wel mensen die naar binnen kunnen, maar ze komen er nooit meer uit,' lacht ze. Bang kijk ik mijn vader aan. 'Pap, we moeten snel iets doen.' 'Het spijt me zo dat ik je hier heen heb gebracht. Ik zou het willen veranderen,' zegt hij. 'Je kon er niets aan doen. Maar nu wel. Help ons hier weg te komen,' sis ik. 'Nee, Ellie, ik weet niet hoe. We kunnen hier niet tegenop,' zegt hij vermoeid. Ik zie aan zijn ogen dat hij het opgeeft, zich overgeeft aan de verkeerde kant. 'Pap, kom op. We kunnen dit samen,' zeg ik bemoedigend. 'Verzwakt door de vloek. Na al die jaren kan hij het niet meer aan,' lacht Bellatrix. Ik was even vergeten dat zij er ook nog was, zo stil was ze. 'Jaren?' vraag ik verbaasd. Trots kijkt Bellatrix me aan. 'Jij bent zo weinig thuis geweest, dat je er niets van hebt gemerkt,' legt ze uit. 'Och, hij was zo'n gemakkelijk slachtoffer.' Ik kijk haar woest aan. Ze hebben gebruik gemaakt van mijn vader toen hij zo verdrietig was. Alleen echt slechte mensen kunnen dat soort harteloze dingen doen. 

Ik grijp naar mijn toverstok. Expelliarmus. De toverstok van Bellatrix belandt met een boogje op de grond. Ze kijkt me woedend aan. 'Dat had je niet moeten doen.' 'Wat hebben jullie mijn vader aan gedaan?' scheeuw ik. Met een geamuseerd lachje kijkt ze me aan. 'Een beetje vervloekt om het vuile werk voor ons op te knappen,' zegt ze. Vuile werk? Ik wil denk ik niet weten wat ze bedoeld en mijn vader ook niet. Mijn toverstok blijft op haar gericht. Bij één gekke beweging vervloek ik haar, denk ik. 'Wat ben je met me van plan?' lacht Bellatrix, terwijl ze me boos blijft aankijken. 'Je vervloeken,' sis ik. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat ik een onvergeeflijke vloek uitspreek, maar als ik naar Bellatrix kijk maakt het me even niets uit. Ze is een verschrikkelijk mens. Tegelijk weet ik maar al te goed dat als ik hier iets doe, Voldemort het gelijk zal weten. 'Je kan me niets maken, overal in dit huis zijn mensen die mij kunnen helpen,' zegt Bellatrix. Ik weet dat het waar is. 'En waar zijn al die fantastische mensen dan?' zeg ik. Ze lacht. 'Ik had gedacht dat je het nooit zou vragen. Ze willen je graag ontmoeten. De beroemde Ellie Smith, die alles in de war had kunnen schoppen.' In de war? Wat heb ik gedaan? Op dat moment zwaait er een deur open.