Nu ik hem ken

Hoofdstuk 20

Met een slaperig gezicht zit ik aan de ontbijttafel. Vannacht kon ik moeilijk in slaap komen. Het verontrust me dat mijn vader er zo slecht uitziet. Ik had niet gedacht dat hij zo ongelukkig was de laatste maanden. Ook miste ik mijn moeder meer dan ooit. Als ik bijna in slaap viel zag ik haar lieve gezicht ineens duidelijk voor me en was ik weer klaar wakker. Als zij er nog was geweest, was alles zoveel makkelijker. Ik kon het ook niet helpen dat ik aan Draco dacht. Hij is, als een van de weinigen, nog op Hogwarts. Stiekem had ik daar ook willen blijven. Draco heeft me nodig. Maar als ik mijn vader tegenover me zie zitten, besef ik me dat ik hier ook voor hem moet zijn. Hij ziet er nog steeds niet goed uit, maar zijn ogen staan wel helderder dan gisteravond.
'Ik moet morgen nog een dag werken', zegt mijn vader plotseling. Ik wilde de komende dagen de zolder op gaan ruimen met hem. Mijn moeder werkte op de zolder, daar had ze verschillende spullen van haar staan. We hebben er al een jaar niet naar gekeken, maar wel veel oude troep neergezet. 'Zullen we vandaag dan een begin maken met het opruimen van de zolder?' vraag ik dapper. Mijn vader kijkt me geschrokken aan. 'Ellie', stamelt hij. 'Anders doe ik het zelf wel', zeg ik. 'Nee nee, ik zal je zoveel mogelijk helpen', zegt hij dan. 'Samen zijn we sterker', zeg ik met een voorzichtige glimlach.

De ladder kraakt, maar kan mijn gewicht gemakkelijk houden. De zolder doet me denken aan toen ik nog niet op Hogwarts zat. Ik speelde er op regenachtige dagen. Het is er weinig veranderd. De grote boekenkast staat in het midden van de zolder en staat nog vol met boeken over van alles wat zich in de toverwereld afspeelt. Bij een van de ramen staat een grote ketel, daar maakte mijn moeder toverdranken in. Voor de ramen hangen de gordijnen die mijn moeder heeft gemaakt. Aan de andere kant van de zolder staat een grote kist, daar mocht ik vroeger nooit in kijken. Verder is de grond bezaait met stof, boeken, dekens en losse planken. Ik stap voorzichtig over wat boeken heen. De kist vind ik het meest interessant. Ik veeg het stof van het deksel af en duw het dan voorzichtig open. Het eerste dat ik zie is een foto. Mijn moeder kijkt me stralend aan. Ik voel een steek in mijn hart. De foto leg ik naast de kist neer, deze wil ik bewaren. Onder de foto ligt er nog een. Er staat een grote groep mensen op, die vrolijk de camera inkijken. Ik speur de foto af op zoek naar het bekende gezicht van mijn moeder. Mijn blik blijft hangen bij een mannelijk gezicht. Hij ziet er bekend uit met zijn spitse gezicht en blonde haren. Lucius Malfoy. De vader van Draco. 'Pap?' roep ik naar beneden. Ik hoor hem naar de eerste verdieping lopen en ga op mijn buik bij het trapgat liggen. Ik steek de foto naar beneden. 'Waar is dit van?' Mijn vader pakt de foto aan en bekijkt het. 'Lang geleden', mompelt hij. 'Waarom staat mama op de foto met al die mensen?' Hij richt zijn blik op mij als ik 'mama' zeg. 'Het is een foto van je moeder', zegt hij vaag. 'Dat begrijp ik, maar waarom met bijvoorbeeld Lucius Malfoy?' Bij het horen van zijn stem krimpt mijn vader ineen. 'Slytherin', mompelt hij. Ik sta op en klim de zoldertrap af, zodat ik oog in oog met mijn vader sta. 'Mama zat bij Gryffindor, toch?' Mijn vader zucht. 'Och, Ellie. Het is een tijd geleden', zegt hij. 'Je weet toch wel bij welke afdeling ze zat?' Mijn stem klinkt harder dan de bedoeling was. 'Ja, Slytherin. Maar daar was ze niet trots op', zegt mijn vader zachtjes. Ik trek de foto uit zijn handen en bestudeer het gezicht van mijn moeder. Haar bekende lach, de kuiltjes in haar wangen. 'Ze ziet er behoorlijk gelukkig uit', zeg ik. 'Ja, toen nog wel. Achteraf was ze blij dat ze van school kon', zegt mijn vader. 'Wat houd je voor me achter?' Ik kijk mijn vader boos aan. 'Ik ben geen 10 meer hoor'. Hij zucht hoorbaar en kijkt me vermoeid aan. 'Kom, dan gaan we aan de keukentafel zitten. Ik zal je vertellen wat ik weet', zegt hij dan. Zwijgend loop ik achter hem aan, de wenteltrap af naar de keuken.