အမှိုက်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဘဝ/ အမွိုက္ေကာင္ေလး၏ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ဘဝ

မုဆိုးကြီးနှင့်တောဝက်ကြီးနှစ်ကောင်-3

အပိုင်း (၅) မုဆိုးကြီးနှင့်တောဝက်ကြီးနှစ်ကောင်-3

တိတ်ဆိတ်နေသော အိမ်လေးသည် ညနေစာစားချိန်သို့လျှင်မြန်စွာရောက်လာခဲ့သည်။ ပိုင်လီက ရှောင်ဟန်နိုးနေပြီမှန်းသိတာဖြစ်လို့ သူ့အတွက် ရစ်ငှက်စွပ်ပြုတ်ကိုခပ်မပေးတော့ပေ။ တစ်နေ့ထဲနဲ့ အရမ်းတွေကျိုးနွံလိမ္မာသွားရင် သံသယတွေဝင်လာလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် သူနှင့်အသေးလေးများအတွက်သာ ပြင်ဆင်လိုက်၏။ ပြင်ဆင်ပြီးနောက် အိမ်၏ထောင့်တွင်ကပ်နေသော လူသုံးယောက်အားကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။

"ရှောင်ဖူနဲ့ရှောင်ဝူ ဒီလာခဲ့ ထမင်းစားမယ် မင်းအတွက်စွပ်ပြုတ်အိုးထဲမှာ ကိုယ့်ဘာသာသွားခပ်စားချည်"

ကောလေးသုံးယောက်သည် သူ့အားတူညီသော မျက်လုံးပြူးလေးများဖြင့် ကြည့်နေသောအခါ ထိုအရာကရယ်ဖို့ကောင်းသလို ချစ်ဖို့လည်းကောင်းသည်ဟု ပိုင်လီကခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော် သူကရယ်ချင်စိတ်အား မျက်နှာတွင်မပြပဲ...

"မင်းတို့ ခုထိမလှုပ်သေးဘူးပေါ့လေ"

ဒီကောသုံးယောက်က ပိုင်လီအား အလွန်ကြောက်သည်မှာထင်ရှားလေ၏။ ပိုင်လီ၏ ထိုစကားထွက်လာသည်နှင့် ရှောင်ဟန်သည် အသေးလေးများအား သွားစားရန်တိတ်တိတ်လေးပြောလိုက်ပြီး သူသည်လည်းစွပ်ပြုတ်ခပ်ရန် အပြင်ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူတို့က ဒီလူကိုကြောက်ပေမယ့် ဒီလူကသူတို့အိမ်ရဲ့ဦးစီးပဲလေ သူတို့ကိုရိုက်နှက်နေရင်တောင် ဘယ်သူကမှဝင်ဆွဲရဲမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့က ဒီလူပြောသမျှနားထောင်ရုံသာရှိတော့သည်။

ပိုင်လီမှာ တစ်စားပွဲထဲစားနေသော်လည်း သူနှင့်အဝေးဆုံးမှာနေရာယူထားသည့် ကောသုံးယောက်အားကြည့်ကာ အလွန်ကူကယ်ရာမဲ့နေ၏။ ဒီသုံးယောက်နဲ့ သူနဲ့ကတော့ ရင်းနှီးနိုင်ဖို့ အချိန်အများကြီး လိုမည့်ပုံရသည်။

စားသောက်ပြီးသွားသောအခါ ရှောင်ဟန်က ပန်းကန်များကိုဆေးခဲ့ပြီး ပိုင်လီသည် ရှောင်ဟန်ဖျားနေသော်လည်း ခွင့်ပြုပေးခဲ့သည်။ အကယ်၍သူသာ ရှောင်ဟန်နဲ့ကလေးတွေစားထားတဲ့ ပန်းကန်ကိုဆေးပေးခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒီသုံးယောက်အရမ်းကြောက်လန့်သွားပြီး ထွက်ပြေးသွားမှာကို သူစိုးရိမ်မိနေလို့ပင်။