សំណព្វចិត្តប៉ាតូច{រដូវកាលទី២}

ភាគ: ១៣៥

ពេលយប់ ក៏ឈានចូលមកដល់ ក្រោយឮដំណឹងថាមិត្តឈឺ
គេងសម្រាក នៅមន្ទីពេទ្យ ខេត៍ធីនិងអៃលីង បានមកមើលមិត្តសម្លាញ់ ដល់មន្ទីពេទ្យ ខេត៍ធីជាអ្នកបើកឡា នាំអៃលីមក ពេលនេះពួកគេ កំពុងតែអង្គុយ និយាយគ្នាលេង ៖
" ឯងមិនអីក៏ល្អហើយ យើងសប្បាយចិត្ត " អៃលីងអង្អែលដៃមិត្ត សម្លាញ់ថ្នមៗ អាណិតមិត្ត ដែលត្រូវមកគេងឈឺ តែនាងប្រសើរឡើងជាងមុនហើយ ទើបរាងធូរចិត្តបន្តិច។
" ចុះឯងមានទៅពិនិត្យផ្ទៃពោះទៀត ដែរទេ? " ហ្វីយ៉ាញញឹមស្ងួតតបមិត្តវិញ រួចក៏ឆ្លៀតសួរនាំពីសុខភាព របស់មិត្តនាងដូចគ្នា។
" កុំបារម្ភអី កូនប្រុសគ្នា សុខភាពល្អណាស់ "
" គេជាកូនប្រុសហ្អេស? "
" អ្ហឹម...យើងសប្បាយចិត្តណាស់ "
" លោកពូ ដឹងឬនៅ? ពេលណាប្រាប់គាត់? "
" មិនប្រាប់ទេ ដល់ពេលយើងនិងចាកចេញ ដោយខ្លួនឯង "
" កុំគិតអ៊ីចឹងអីណាអៃលីង វាមិនល្អឡើយ ឯងនៅមានពួកយើង "
" ហ្វីយ៉ា បុរសម្នាក់នោះជានរណា? " ខេត៍ធី ឱនខ្សឹបក្បែរត្រចៀកមិត្តភ័ក្កតិចៗ។
" គឺ...គាត់ជាមិត្តចាស់ប៉ាតូច ហើយគាត់ជាក៏គូដណ្តឹង របស់
យើងដែរ " ហ្វីយ៉ាគ្មានអ្វីត្រូវលាក់លៀមទៀតទេ រឿងមកដល់ចំណុចនេះហើយ បើកចំហរខ្លះ ក៏ល្អដែរ។
" នេះបានន័យថាម៉េច? ចុះប៉ាឯង? " ខេត៍ធីនៅតែសួរដេញដដែល ព្រោះដើមឡើយ នាងនិងប៉ាតូច របស់នាងចុះសម្រុងគ្នាណាស់ ម្តេចក៏រឿងក្លាយទៅជាបែបនេះទៅវិញ។
" រឿងរ៉ាវវែងឆ្ងាយណាស់ កុំរំឮកអី យើងចង់គេងហើយ " គិតមកដល់ចំណុចនេះ ហ្វីយ៉ាក៏ដកដង្ហើមធំ រួចប៉ប្រះខ្លួនគេងបែរចំហៀងម្ខាងទៀត នាងហត់នឿយចិត្ត មិនចង់បរិយាយច្រើនទេ។
" អូខេសម្រាកចុះណា ជូនព័រឯងឆាប់ជាណា " អៃលីងងាកមើល
លោកពូមីងយូបន្តិច ក៏ងាកមកគ្របភួយឱ្យមិត្ត នាងមានបទ
ពិសោធន៍ឈឺចាប់ នាងច្បាស់ជាយល់ពីចិត្ត របស់ហ្វីយ៉ា។
" លោកពូ ពួកខ្ញុំទៅវិញហើយ "
" បាទ បើកឡានប្រយ័ត្នប្រយែងណា "

នៅក្លឹបកម្សាន្ត របស់ថេយ៉ុង ម្ចាស់តូចកំពុងអង្គុយផឹកខូចចិត្ត
រឿងបាត់បង់ស្នេហា ត្រូវប្រពន្ធរៀបការចោល មកអង្គុយផឹកស្រា ខូចចិត្តកម្សត់ តែឯង ស្រីណាមកក្បែរ ក៏មិនឱ្យចូលចចិត្ត ផឹករហូត ដល់ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ ទើបព្រមឈប់ ក្រោកឡើង ដើរទៅចំណតឡាន បើកបរក្នុងទិសដៅ ទៅមន្ទីពេទ្យ ពេលមកដល់ ដំណើរទ្រតទ្រោត ដើរសំដៅទៅរកគ្រែគេង របស់ប្រពន្ធ ៖
" អូនសម្លាញ់ ហ្អឹកៗ ឱ្យប្តីសុំទោសណា កុំរៀបការអីបានទេ
សឺត!! សឺត!! " ជុងហ្គុកស្ថិតក្នុងដំណើរ ទ្រេតទ្រោត ស្រវឹងជោកជាំ ដើរសំដៅមករកគ្រែគេងនាងតូច ពេលមកដល់ភ្លាម
នាយកំលោះក៏ឡើងទ្រោប លើប្រពន្ធចាប់សង្កត់ដៃនាងតូចជាប់ បន្ទាប់មកក៏ថើបញីញក់ នាងយ៉ាងស្រេកឃ្លាន។
" អ្ហា៎យ!! លោកពូជួយផង អ្ហឹកៗ ជួយខ្ញុំផង " នាងតូចត្រូវលោកប៉ាចាប់សង្កត់ជាប់ រើខ្លួនទៅណា ក៏មិនរួចដែរ នាងស្រែកខ្លាំងៗ ភ័យស្លន់ស្លោ ពេលលោកប៉ា ចាប់បង្ខំនាងដូច្នេះ។
" សឺត!! អ្ហឹម...នៅឱ្យស្ងៀម " ជុងហ្គុកបាត់បង់សតិ ប្រឹងថើបញីញក់ ថើបគ្រញិចប្រពន្ធ មើលតែនាងធម្មតា នាងកំពុងតែឈឺផងមានកម្លាំងឯណាទៅទប់ទល់ និងគេ ជុងហ្គុកកំពុងព្យាយាមបំពានរាង្គកាយមនុស្ស កំពុងតែឈឺ ដូចជានាងទៅវិញ។
" អាចង្រៃឯងធ្វើ ស្អីហ្អា៎ស?? ឌឹប!ឌឹប!! " មីងយូរមុននេះ ភ្លេចខ្លួនគេងលក់មួយភាំង ពេលក្រោកមកវិញ ទើបដឹងថាជុងហ្គុកចូលមករញេរញៃស្រីតូច ចង់បំពានរាងកាយនាង ទាំងដែលនាងកំពុងតែឈឺ។
" នរណាឱ្យឯងនៅទីនេះ? ឆាប់ចេញទៅ យើងមករកដេកជាមួយប្រពន្ធយើង ឯងអស់ការងារហើយ " សម្តីព្រហើន ឈ្លើយដដែល ជុងហ្គុករុញមីងយូចេញ ហើយព្យាម ដើរមកឱបប្រពន្ធទៀត ស្រែកក្តែងៗ ថាមីងយូរ ជាអ្នកខុស។
" យើងទេ ដែលត្រូវនិយាយពាក្យនេះ " មីងយូរដើរចូលទៅម្តងទៀត ទៅចាប់ទាញមិត្តសម្លាញ់ចេញ រួចរុញគេទៅលើសាឡុង មិនឱ្យគេប៉ះពាល់នាងតូច ចំណែកហ្វីយ៉ាភ័យញ័រខ្លួនដូចកូនសត្វ ឱបចង្កេះមីងយូជាប់។
" មានរឿងអី? ប្រុសតូច ក្រោកឡើង! " លោកម្ចាស់ទើបតែ
ត្រឡប់មកពីវិមានវិញ ចូលមកដល់ឃើញប្អូនស្រវឹងជោកជាំ
ដេកលក់លើសាឡុង ដោយមិនដឹងខ្លួន។
" គេស្រវឹងហើយ លោកម្ចាស់ គេបម្រុងធ្វើបាបរាង្គកាយ ហ្វីយ៉ា "
" បងគួរតែឱ្យហ្វីយ៉ា រៀននៅបារាំង តាំងពីដំបូង ទើបត្រូវ "