សំណព្វចិត្តប៉ាតូច{រដូវកាលទី២}

ភាគ: ១៤២

២សប្តាហ៍កន្លង រឿងអពមង្គល ទាំងប៉ុន្មាន ក៏បានកន្លងហួសទៅ ព្រឹកនេះលោកម្ចាស់មីន បានមកមើលថែកូនស្រី ហើយព្រឹកនេះហ្វីយ៉ាដល់កាលកំណត់ត្រូវបកភ្នែកចេញហើយ ហ្វីយ៉ាអង្គុយលើគ្រែអ្នកជំងឺ រងចាំគ្រូពេទ្យបកភ្នែក របស់នាង ៖
" នាងតូចបើកភ្នែកមក " លោកគ្រូពេទ្យ ចាប់ផ្តើមស្រាយភ្នែក
ហ្វីយ៉ាចេញ ក្រោយពេលវះកាត់ ប្តូរកែវភ្នែកថ្មី ឱ្យនាងរួចរាល់។
" ហ្អឹក!! លោកប៉ា " នាងខ្ញាំជាយភួយជាប់ ភ័យញ័រខ្លួនដូចកូនសត្វនាងមិនហ៊ានបើកភ្នែកទេ នាងខ្លាចគ្រប់យ៉ាង នាងមិនហ៊ានប្រឈមមុខនិងការពិតឡើយ នាងយំរកលោកប៉ានាង
ហើយកាន់ដៃលោកប៉ាជាប់។
" កុំយំកូន ប៉ានៅក្បែរកូន បើកភ្នែកមក "
" ប៉ា...អ្ហឹក!! "
" តើអ្នកនាងតូចមើលឃើញច្បាស់ ដែរទេ? "
" ចាសច្បាស់ មើលឃើញធម្មតា " នាងយំសសិតឱបលោកប៉ា ពេលបើកភ្នែកមក នាងក៏អាចមើលឃើញធម្មតាវិញ។
" ប្រសើហើយ ៣ខែក្រោយ ត្រូវមកតាមដានបន្តទៀតណា "
" កូនចង់ជួបប៉ាតូច " ទោះភ្នែកវះកាត់បានជោគជ័យ ក៏ដោយ
ក៏ត្រូវតាមដានបន្តដែរ ជៀសវាងប្រការណាមួយ នាងមិនអាចមើលឃើញ ហើយមនុស្សដែលនាងចង់ជួប គឺប៉ាតូចរបស់នាង
ហ្វីយ៉ានាងស្លុតចិត្តណាស់ ពេលដឹងថាប៉ាតូច វះកាត់ប្តូរកែវភ្នែក
ឱ្យនាង។
" ប្រុសតូច មិនទាន់បកភ្នែកទេ តែកូនអាចទៅជួបប្រុសបាន "

ហ្វីយ៉ាដើរ ទៅរកប៉ាតូច នៅបន្ទាប់សម្រាក របស់គាត់ នាងលួចយំ ខ្សឹបខ្សួល ពេលឃើញផែនខ្នងលោកប៉ា ឈរបែរទៅបង្អួច
ក្នុងឈុតអ្នកជំងឺដូចនាង ហ្វីយ៉ារត់ទៅឱបលោកប៉ា ពីក្រោយ ៖
" ប៉ាតូច " នាងរត់ទៅឱបចង្កេះលោកប៉ា ហើយយំសសិត
អាណិតលោកប៉ា ព្រោះប៉ា បានលះបង់ធំធេងណាស់
សម្រាប់នាង។
" មកធ្វើអី? " ជុងហ្គុកបេះដៃប្រពន្ធចេញពីចង្កេះ ថែមទាំងដេញនាងចេញថែមទៀត ដោយសំឡេងធំ គំរោះគំរើយ។
" ហ្អឹកៗ ឌឹប!! ស្អប់ប៉ាប៉ា " ពេលប៉ាបែរមករកនាង ភ្នែកគាត់
មិនទាន់បកបង់រុំ ចេញពីភ្នែក នៅឡើយទេ នាងវាយតប់
ដើមទ្រូងមាំ របស់គាត់ឌឹបៗ ព្រោះខឹងចិត្ត និងលោកប៉ា
ដែលប៉ាហ៊ានប្រថុយ ប្តូរកែវភ្នែក មកឱ្យនាង ហើយក៏សុខចិត្តពិការខ្លួនឯង។
" អឹប! មើលឃើញបងទេ? "
" ឃើញ គឺកូនឃើញប៉ាប៉ាសង្ហា "
" ជុប!! បងស្រលាញ់អូន "
" ហ្អឹកៗ ប៉ាប៉ា "
" បាទ យំធ្វើអី ព្រះនាងតូច? " ជុងហ្គុកពរប្រពន្ធ មកដាក់លើកលើគ្រែ ទោះភ្នែកមិនទាន់បក ក៏ដោយ ក៏នាយចំណាំកន្លែងបានដែរ។
" ប៉ាឈឺទេ? " ដៃតូចញ័រៗ លើកទៅអង្អែលស្នាមរបួស លើភ្នែករបស់លោកប៉ា នាងនៅតែយំ ដាក់ប៉ាដដែល។
" មិនឈឺទេ ដូចស្រមោចខាំអ៊ីចឹង " នាយកំលោះញញឹមស្រស់ ពេលប្រពន្ធសួរដូច្នេះ ទោះឈឺក៏បងទ្រាំដែរ ដើម្បីអូន។
" កូនយ៉ាសុំទោស " នាងឱបលោកប៉ា ហើយពោលពាក្យសុំទោសក្បែរត្រចៀកលោកប៉ា នាងជាដើមហេតុធ្វើឱ្យប៉ាលះបង់ភ្នែក នាងពេបមាត់យំ ឱបលោកប៉ា។
" សឺត!! កុំសុំទោស ព្រោះអូនមិនបានខុស "
" ទោះប៉ាពិការ ក៏យ៉ាយ៉ា នៅក្បែរប៉ាដែរ យ៉ាយ៉ា និងបម្រើប៉ា "
" បម្រើឥលូវនេះទៅ នឹកក្លិនខ្លួនអូន សឺត!! "
" អត់ទេ ប៉ាប៉ា ហ្អឹក!! ប៉ាប៉ា អាក្រក់ណាស់ "
" មុននេះនរណាថា ចាំបម្រើបងចុះ? "
" សិចហ្នឹង កូនទើបតែជាសះស្បើយថ្មីៗ គ្រូពេទ្យឱ្យតមសិច "
ច្រមុះកំហូចប៉ា ឆ្មក់ថើបប្រឡោះកនាង ថើបហើយថើបទៀត
ប៉ាខូចណាស់ ហ្វីយ៉ាយកលេស ដោះសាថាទើបតែជាសះស្បើយ គ្រូពេទ្យឱ្យតមសិច តែជុងហ្គុកមិនជឿទេ ព្រោះវាជាសេលដោះសារបស់នាង។
" លេស? " បន្លឺសម្តីតែមួយម៉ាត់ ម្ចាស់តូចក៏ក្រោកចេញពីនាងតូច ហើយអង្គុយបែរខ្នង ធ្វើជាងរង៉ក់ ដាក់នាងដើម្បីឱ្យនាងលួង ហើយប្រពន្ធក៏ដូចចិត្តទៀត។
" កុំខឹងបានទេ កូនយ៉ាព្រមហើយ " នាងតូចព្រលេសឡេវអាវលើខ្លួន ម្តងមួយគ្រប់ៗ ហើយចាប់ទាញក្បាលលោកប៉ា មកផ្អឹបប៉ះ
ថើបនិងសាច់ទ្រូងសខ្ចី ទ្រលុកទ្រលន់ របស់នាង។
" ចូលនៅ? " គ្រាន់តែឮប្រពន្ធ ថាឱ្យភ្លាមមានកម្លាំងព្រឺស រហ័សស្រាតខោរអាវបោះចោលភ្លែត ហើយឡើងគ្រោងលើកាយតូច ប្រុងប្រៀបប្រតិបត្តិការ តែពេលនោះ។
" ក្លៀកកូនហ្នឹង ម្តេចមិនដោតចូលមាត់ហ្មងទៅ ខិតទៅក្រោមបន្តិច
ត្រង់ហ្នឹងហើយ ស៊កមក អ្ហា៎ស!! កូនឈឺ " ភ្នែកប៉ាមើលមិនឃើញ នាងជាអ្នកជួយប្រាប់ ណែនាំដល់ប៉ា តែពេលនោះប៉ាយករបស់គាត់មកស៊ក នៅក្លៀកនាង។
" កុំដេកចាំតែស្រួល អ្ហឺស!! ដឹងថាប្តីមើលមិនឃើញដែរ ម្តេចមិនជួយសម្រួលគ្នា ស្រួលដូចតែគាត់សោះ ហ្សឺត!! " ថាហើយ ពិការភ្នែក មើលមិនឃើញក្តី តែរបស់ម្យ៉ាងនេះនៅប្រក្រតី អាចធ្វើបាន។
" ឱ្យហើយ ខុសទៀត អ្ហា៎ស!! " ហ្វីយ៉ាថ្ងូរមិនយល់ភាសារ ពេលប៉ាផ្តល់ក្តីសុខឱ្យនាង។
" មកពីអូន អត់ចេះយល់ចិត្តប្តី អ្ហឺស!! អ្ហា៎ស!! " ជួបគ្នាម្តងៗ
ប៉ាកូនសាងតែភាពផ្អែមល្ហែប ប្រតិព័ទ្ធតែរឿងលើគ្រែ វាក្លាយជារឿងធម្មតាទៅហើយ សម្រាប់គូរពួកគេ ទាំងពីរនាក់នេះ។
" ប្តីប៉ិនងរង៉ក់ ដូចកូនក្មេង អ្ហា៎ស!! អ្ហាយ!! តិចៗមើល៍ យ៉ាយ៉ាអួល ឆ្អល់ណាស់ អាប៉ាឆ្គួត " ដំបូងបដិសេធ តែពេលបានសុខស្រួល ក៏សម្ងំយកក្តីសុខ បិទភ្នែកតោងកប៉ា ថ្ងួចថ្ងូរ រហឹមតាមដើមក។
" ជុប!! អ្ហឺស!! អ្ហា៎ស!! "