សំណព្វចិត្តប៉ាតូច{រដូវកាលទី២}

ភាគ: ១៣៧

មាត់និយាយថាមិនបារម្ភទេ មិនចង់ជួបមុខលោកប៉ាទេ នាងស្អប់ប៉ា
នាងកំពុងខឹងប៉ា ថែមទាំងខ្ពើមប៉ា តែមិនដឹងជាក្មេងក្បាលខូចណាទេ ទៅដល់ផ្ទះហើយ ក៏ឆ្លៀតជិះតាក់សុី មកមើលប៉ាដល់មន្ទីពេទ្យទៀត ព្រោះបេះដូងឈឺចុកចាប់ ពេលឮថាប៉ា ជួបគ្រោះថ្នាក់
ចរាចណ៍។
នាងតូចហ្វីយ៉ា បានមកដល់មន្ទីពេទ្យ នាងដើរចូលមកខាងក្នុង
បន្ទប់សម្រាករបស់លោកប៉ា នាងឈរក្បែរគ្រែគេងលោកប៉ា បម្រុងក្រសោបចាប់ដៃលោកប៉ាហើយ តែភ្ញាក់ខ្លួនទាន់ នាងក៏ដកចេញវិញ ពេលឃើញប៉ាកំពុងតែសម្រាន ចំណែកប្រុសក្បាលខូចវិញ លួចបើកភ្នែកមើលប្រពន្ធព្រិមៗ មួយសន្ទុះក្រោយមក
ហ្វីយ៉ា បម្រុងនិងដើរចាកចេញទៅហើយ លោកប៉ាក៏ចាប់ដៃនាងរួចស្ទុះក្រោក មកឱបចង្កេះនាងជាប់ ៖
" កុំដាច់ចិត្តដាក់ប្តីចាស់ បែបនេះបានទេ ប្តីឈឺ ពេលអូនមិននៅក្បែរ កុំអ៊ីចឹងណា បងនឹកអូន ហ្អឹកៗ កុំទៅចោលបងអី " ម្ចាស់តូចស្ទុះទៅស្រវាឱបចង្កេះប្រពន្ធក្មេង ហើយយំបង្ហូរទឹកភ្នែកកូនប្រុស
សុំអង្វរករប្រពន្ធ មិនឱ្យនាងចាកចេញ ពីនាយទុកនាយចោល
ទាំងដែលខ្លួនកំពុងឈឺ ឈឺទាំងកាយ គ្រាំគ្រាទាំងបេះដូង។
" លែង! ប្រាប់ឱ្យលែង រអើមណាស់! " នាងតូចចាប់ទាញដៃប៉ា
ចេញ នាងងាកខ្លួន ទៅរុញប៉ាចេញឱ្យឆ្ងាយពីនាង រួចថយក្រោយ
មួយជំហាន។
" ហ្អឹក!! អូន...ប្តីមិនមែនសំរាមឯណា " រុញស្ទើរតែធ្លាក់ពីលើគ្រែ ក្បាល់រុំប៉ង់សុីម៉ង់ ទុកតែប្រឡោះភ្នែក តែអាចមើលដឹងថា ប្រុសកំលោះកំពុងតែយំ អង្វរចិត្តប្រពន្ធ។
" គឺមកពីប៉ាអន់ជាងសំរាម ទៅទៀត ប៉ាថោកទាប ដូចលាមក "
នាងតូចក្តាប់ដៃយ៉ាងណែន ដើរទៅជិតប៉ារុញចង្អុល រុញដើម
ទ្រូងប៉ាផ្ទប់ខ្លួននិងជញ្ជាំង នាងតេះដៀលប៉ា ពេញៗមាត់។
" អាសំរាម អាលាមកម្នាក់នេះ ក៏ជាប្តីអូន ផាច់!! " ឈឺប៉ិនហ្នឹងហើយ នៅឆ្លៀតផ្តឺផ្តងប្រពន្ធ បានទៀត ទ្រាំមិនបាន នាងតូចព្រលែងមួយកំផ្លៀង លាន់ឮសូរផាច់ៗ ខ្ទរពេញផ្ទៃបន្ទប់។
" ខ្ញុំជិតរៀបការហើយ ប៉ាល្មមភ្ញាក់ខ្លួនទៅ នេះជាចិញ្ចៀន
រៀបការរបស់ខ្ញុំ ប៉ាដើរផ្លូវប៉ា ខ្ញុំដើរផ្លូវខ្ញុំ តទៅពេលខ្ញុំរៀបការរួច ពួកយើងត្រឹមតែជាប៉ាកូន ធម្មតាតែប៉ុណ្ណោះ " នាងមិនចង់បញ្ឈឺប៉ាទេ តែចរិតប៉ា ចាស់ខូចមិនភ្ញាក់ខ្លួន ហ្វីយ៉ាគំហសដាក់លោកប៉ា ធ្វើឱ្យជុងហ្គុក ស្រក់ទឹកភ្នែកមកប៉ិតៗ ពេលឃើញនាង បង្ហាញចិញ្ចៀនលើដៃ ដែលមានត្បូងគ្រាប់ពេជ្រ មួយគ្រាប់ នៅលើដៃនាង ចាប់ពីពេលនេះតទៅ នាងលែងមានអ្វីទាក់ទង ជាមួយប៉ាទៀតហើយ នាងនិងគាត់សល់ត្រឹមឈ្មោះប៉ាកូនតែប៉ុណ្ណោះ
នាងហត់នឿយ នាងចង់ដើរផ្លូវរបស់នាង ដែលគ្មានលោកប៉ា។
" ប៉ាកូនឯណា ដែលដេកថ្ងូរជាមួយគ្នា?នោះ "
" រឿងកន្លងហួសហើយ ខ្ញុំចាត់ទុកជាមោឃទៅចុះ ចាត់ទុកថាបោះឱ្យឆ្កែសុី ឈប់រំលឹកទៀត ខ្ញុំមិនចង់ឮ "
" បើអូននិយាយដូច្នេះ បងជាអ្នកចាកចេញ "
" ឡប់ណាស់ ប្រឹងម្លេះឈឺអាណាមើល? " នាងតូចបម្រុងនិង
ត្រឡប់ទៅវិញហើយ តែត្រាណត្រើយ ងរង៉ក់ច្រើន លេងល្បិច រត់ឡើងទៅបង្កាន់ដៃ ខាងមុខរាលហាល បំណងលោតពីលើ
អាគារមន្ទីពេទ្យ។
" កុំមកជិតបង ថយចេញទៅ! ហ្អឹក!! បងជាឆ្កែថោកទាប ថយ..."
ជុងហ្គុក ឡើងទៅឈរ លើបង្កាន់ដៃ ឈរស្រែកគំរាមប្រពន្ធថាចង់លោតសម្លាប់ខ្លួន នាយស្រែកដេញនាងតូចចេញ តែនាងក៏ដើរចូលកាន់តែជិត។
" លោតទៅ លោតឱ្យងាប់ទៅ ម៉េចមិនលោត? " នាងទៅចាប់ជង្គង់ប៉ា រួចហើយរង្គើតិចៗ បង្ខំឱ្យប៉ាលោត តែពេលនោះ ប្រុសល្អបានឱកាស។
" លោតស្អី មិនទាន់បានការផង ចាំភ្លើលោតតើ " ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ ហៀបលោតហើយ ក៏បែរក្រោយលោតចុះមកឱបប្រពន្ធវិញ បន្ទាប់មកក៏ដឹកដៃនាង អូសចូលក្នុងវិញ។
" ចាស់ហើយបែកៗ មើល៍!! កើតឆ្គួតស្អីទៀតហើយ? " ចាស់ហើយចិត្តច្រើនណាស់ ប៉ាទាញដៃនាងចូលក្នុង
ក៏រុញនាងទៅលើគ្រែគេង បន្ទាប់មកក៏ចាក់ឃ្ទាស់ដៃនាងម្ខាង
ជាប់និងក្បាលគ្រែ។
" ដេតឌីឃ្លានចាក់ខ្ចៅ ចាក់តិចមក ចង់លិឍទឹកស្នេហ៍អូន "
នាយសង្ហាស្ទុះភ្លែត ឡើងមកលើគ្រែ ជាមួយនាងតូចដែរ បន្ទាប់មកក៏លៀនអណ្តា លិឍមាត់លិឍក៎ សម្លឹងគល់ភ្លៅសខ្ចី របស់នាងតូចជាប្រពន្ធ។
" អាចចរិតចាស់ព្រើលហ្នឹង មិនចោលសោះ " ដៃម្ខាងដែលទំនេរ នាងទប់ដើមទ្រូងប៉ា ព្រោះប៉ាព្យាយាម ថើបញីញក់គល់ទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ របស់នាង ហើយនាងក៏មិនព្រម ចេះតែគេចចេញ ឈ្លោះមិនបានប៉ុន្មាននាទីផង មកទាមទារនាង សុំធ្វើរឿងក្តៅសាច់ ទាំងមិនសួរយោបល់នាង ថានាងព្រម ដែរឬអត់ទេ?
" សាប់តិចមក " បុរសក្បាលខូច តណ្ហាក្រាស់ក្រែល ចាប់ដៃតូច ដាក់ចូលក្នុងខោរ ចង់ឱ្យនាង ជួយសាប់ទន្សាយឈ្មោលឱ្យខ្លួន ដោយទឹកមុខអង្វរក ចំណង់ច្រាលឡើង។
" រកតែស្រាតខោរមិនទាន់ទេ យ៉ាប់! " ចេះមកប្រើឱ្យសាប់ទៅកើត គេស្រាតខោរបណ្តើរ បង្គាប់ឱ្យនាងសាប់ ឱ្យគេតិចៗបណ្តើរ បន្ទាប់មក គេក៏ស្រាតលីអូរនាង គ្រវែងចេញ បោះទៅក្រៅមាត់បង្ហួច យ៉ាងសង្ហា ហើយខាំមាត់ បញ្ចេញចរិតព្រាន ឱនថើបញីញក់ច្រមុះ ពិតនិងដើមទ្រូង ទ្រលុកទ្រលន់ របស់នាងតូច ហើយថើបខ្សឺតៗ។
" សឺត...បងដឹងថាប្រពន្ធបង ចិត្តមិនដាច់ពីប្តីឡើយ "
" គេងមកធុញណាស់ តាចាស់សម្អុយ "
" ដេកស្អី ហ្អឹក! ផ្ញាមែនឱ្យអូនផ្កាប់ទេ " នាងដេកផ្អៀងខ្លួនទៅម្ខាង យកខ្នើយមកឱប ព្រោះដៃនាងជាប់ឃ្ទាស់ដៃបាត់ទៅហើយ
តែអាប៉ា ក្បាលខូច ធ្វើមុខជូរ ងរង៉ក់មិនសុខចិត្ត ថាបបួលបង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍ ខំស្រាតខោររងចាំ តែនាងបែរជាបបួលគេគេងទៅវិញ ដូចមិនសមសោះ។
" ចុះថាលិឍ? រកវិធីខ្លួនឯងទៅ " ធ្វើម្តេចទេ ខឹងមិនសូវបានយូរទេ ឡើងប៉ាដឹងចិត្តនាងហើយ ខឹងដូចមិនខឹង ប៉ាចាប់គ្រញិចដដែល មុននឹងក្រោយ ហ្វីយ៉ាយកដៃសើយសំពត់ខើចខ្លី របស់នាង ហើយកន្ធែកជើង បើកភ្លើងខៀវឱ្យប៉ា ក្រសែភ្នែកនាងកាច លើសដើម។
" អូសក្រឡាណាស់ និយាយមែន មុននិងក្រោយ អូនត្រូវខាំមាត់ថ្ងូរ ដដែលសោះហ្នឹង "
" ឈឺជិតងាប់ហើយ តែនៅចង់ខុសរបៀបទៀត "
" ប៉ិនដៀលណាស់ ផាច់!! អ្ហឺស!! ហ្សឺត!! " ថាហើយថា មុននិងក្រោយក៏គង់តែ ត្រូវមកដេកថ្ងូរដដែលទេ ទោះនាងខំគេច នាងខំរត់ ក៏គង់តែថ្ងូរហៅឈ្មោះនាយដដែល ម្ចាស់តូចញញឹមប្រិមប្រិយមិនមែនឱនលិឍទេ បានឱកាសប្រពន្ធកន្ធែកជើងឱ្យ មានតែម្តង
ប៉ុណ្ណោះ នាយកំលោះសាប់របស់មានតម្លៃរបស់ខ្លួនហើយ
ផ្ទប់ចង្កេះ ស៊កចូលក្នុងខ្លួនប្រពន្ធ ភ្លាមៗតែម្តង។
" អ្ហា៎ស!! អាប៉ាឆ្គួត " នរណាទៅដឹង គ្រាន់តែបញ្ឈឺផ្តឺលេងសោះ តណ្ហាក៏ច្រាលឡើង បង្ខំចាប់ប្រពន្ធធ្វើភ្លាម មិនចាំយូ ហ្វីយ៉ា
ថ្ងូរទាំងមុខជូរ ពេលបានវានឱកាសចូលហើយ ប៉ាសម្រុកញាប់ស្អេច ញ័រសរសៃ ញ័រក្បាល រង្គើដល់ជើងគ្រែ។
" ហ្អឹម...អ្ហឺស!! ហ្សឺត!! "