Dit is iets wat mij overkwam en ik heb er nog steeds geen concrete verklaring voor.
Ik woonde 2 jaar in Japan, ver weg op het eiland Kyushu, in een echt landelijke stad. Ik gaf Engels les en woonde in een appartementencomplex met 9 andere Engelse leraren en een handjevol Japanse gezinnen.
Al onze appartementen waren twee verdiepingen, herenhuis stijl. Mijn appartement was de nieuwste van het stel. Voor mij was er een andere leraar Engels geweest die daar 2 jaar heeft gewoond, maar vóór haar was, voor zover mij was verteld, het appartement leeg geweest.
Ik kwam begin augustus voor het eerst wonen, wat in Japan bruut heet en vochtig is. Het is zo vochtig dat het behang in je appartement nat wordt en begint op te krullen. De enige airconditioning in het appartement was beneden en de slaapkamers waren boven. Het was echt onaangenaam en ik moest uiteindelijk naar beneden slapen om de zinderende hitte in mijn slaapkamer te vermijden.
Dat is hoe alles begon.
Op een dag kwam ik thuis van school om mijn achterdeur wijd open te zoeken. Het was een glazen schuifdeur en voordat ik naar school ging, had ik hem stevig vastgeschroefd. Ik had ook de voordeur op slot gedaan. In het begin dacht ik dat er misschien iemand was ingebroken, maar er was niets gedaan en geen enkel ding was misplaatst.
Een van mijn buren kwam langs en keek overal met mij mee, maar we vonden niets vreemds. Op dat moment dacht ik dat het geen probleem was. Waarschijnlijk slechts enkele nieuwsgierige Japanse kinderen die dachten dat het leuk zou zijn om in te breken en te kijken naar hoe het huis van een buitenlander was.
Die nacht was ik beneden en ik ging gewoon op mijn futon liggen om te gaan slapen. Plotseling hoorde ik voetstappen naar boven. In eerste instantie klonk het alsof iemand heen en weer liep tussen de twee slaapkamers. Toen stopten ze plotseling.
Op dit punt lag ik op mijn futon te trillen en hield ik mijn adem in. Ik was doodsbang dat iedereen die eerder was binnengevallen zich boven in de kruipruimte had kunnen verbergen. Na ongeveer een minuut stilte hoorde ik een ongelooflijk luide knal, alsof er net iets groots en zwaar was gevallen en op de vloer boven me neerkwam.
Ik rende recht uit mijn appartement en ging naar het huis van mijn buurman. Ik overtuigde mijn buurman om met mij terug te komen en we zochten naar boven, maar we vonden niets.
Dit bleef elke nacht gebeuren. zoals een uurwerk.
Op een avond was ik in de plaatselijke bar met een van de andere Engelse leraren. Hij woonde daar al 5 jaar. Ik begon hem te vertellen over de vreemde dingen die elke avond gebeurden en hoe ik daardoor niet in slaap had kunnen komen.
"Wel, daar is een reden voor," zei hij. "Voor jou. er was nog een leraar in dat appartement, maar voor haar was het appartement leeg. Niemand zou daar wonen omdat een vrouw zichzelf naar boven hing nadat haar man haar had verlaten. Japanners wilden het niet huren omdat ze dachten dat de plaats vervloekt was, dus het was leeg totdat de Board of Education besloot om het te verhuren aan buitenlandse leraren. '
In die tijd dacht ik dat hij gewoon dingen verzon om me bang te maken, maar op een dag vroeg ik mijn baas ernaar. Hij werd onmiddellijk wit en zei dat de andere leraar me dit soort dingen niet zou moeten vertellen. Ik probeerde hem op te lichten voor meer informatie, maar hij zou het niet bevestigen of ontkennen.
Op een dag merkte ik tijdens het schoonmaken van mijn appartement iets op aan de onderkant van de vensterbank. Iemand had de woorden "Probeer te glimlachen" in het Japans ongeveer 10 keer uitgehakt. Toen ik dat zag, denk ik dat mijn bloed letterlijk koud was.
Ik weet nog steeds niet wat er in dat appartement is gebeurd, maar elke nacht in de zomer, totdat ik weer boven naar boven zou gaan slapen, gebeurde dat zonder enige mislukking.
