Op een nacht had een man een nachtmerrie. Het was het meest angstaanjagende wat hij ooit had meegemaakt. In de droom merkte hij dat hij in de woestijn liep. Op de een of andere manier had hij geen idee hoe hij daar was gekomen, maar hij wist dat hij verdwaald en alleen was.
Toen hij naar beneden keek, besefte hij dat hij een machete in zijn hand droeg. Het lange, koudstalen lemmet zag er vlijmscherp uit. De zon sloeg toe en de hitte was intens. De man zweette overvloedig, maar hij bleef lopen, ook al had hij geen idee waar hij heen ging.
Na enige tijd zag hij een donker figuur in de verte hurken. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat het een persoon was die in het zand lag. Hij voelde zich extreem eenzaam, dus hij was dankbaar om een ander mens te zien. Snel rende hij naar de man toe en boog zich voorover om hem te helpen.
Toen hij de man omdraaide, wierp hij echter een blik op zijn gezicht en terugdeinsde in ontzetting.
Hij keek naar zichzelf.
Op dat moment was hij zo overmand door angst dat hij het kapmes boven zijn hoofd ophief en de man zonder na te denken doodde.
Geschokt door wat hij net had gedaan, liet hij het wapen vallen en begon door de woestijn te rennen, in een poging zo ver mogelijk van de plaats weg te komen. Bij elke stap zakten zijn voeten verder in het zand, maar hij bleef doorgaan, gedreven door angst en paniek.
Uiteindelijk struikelde hij en viel op de grond. Liggend in het zand, realiseerde hij zich dat hij zijn enkel had verstuikt. Hij kon geen stap verder lopen. Hij kon niets anders doen dan daar liggen waar hij gevallen was.
Na een tijdje keek hij op en zag iets in de verte. Het was de gestalte van een man, die de wijde uitgestrektheid van de woestijn naderde. Toen de man dichterbij kwam, wachtte hij tot hij zijn gezicht duidelijk kon zien.
Tot zijn afgrijzen realiseerde hij zich dat hij het was en in zijn hand droeg hij een vlijmscherp machete ...
