Een man ging naar een hotel en liep naar de receptie om in te checken. De vrouw aan de balie gaf hem zijn sleutel en vertelde hem dat er op weg naar zijn kamer een deur was zonder nummer dat afgesloten was en niemand was daar toegestaan.
Vooral niemand mag in de kamer kijken, onder geen enkele omstandigheid. Dus hij volgde de instructies van de vrouw bij de receptie, ging recht naar zijn kamer en ging naar bed.
De volgende nacht zou zijn nieuwsgierigheid hem niet alleen laten in de kamer zonder nummer op de deur. Hij liep door de gang naar de deur en probeerde het handvat. Natuurlijk was het op slot. Hij bukte zich en keek door het brede sleutelgat. Koude lucht passeerde het en koelde zijn blik.
Wat hij zag was een hotelkamer, net als de zijne, en in de hoek was een vrouw wiens huid helemaal wit was. Ze leunde met haar hoofd tegen de muur en keek weg van de deur. Hij staarde een tijdje in verwarring. Hij klopte bijna op de deur, uit nieuwsgierigheid, maar besloot dat niet te doen.
Deze afstand heeft zijn leven gered. Hij sloop weg van de deur en liep terug naar zijn kamer. De volgende dag keerde hij terug naar de deur en keek door het brede sleutelgat. Deze keer zag hij alleen maar roodheid. Hij kon niets anders maken behalve een duidelijke rode kleur, onbeweeglijk. Misschien wisten de bewoners van de kamer dat hij de vorige avond spioneerde en het sleutelgat met iets roods had geblokkeerd.
Op dit punt besloot hij de vrouw bij de receptie te raadplegen voor meer informatie. Ze zuchtte en zei: "Heb je door het sleutelgat gekeken?" De man vertelde haar dat hij het had en zij zei: "Wel, ik kan net zo goed het verhaal vertellen. Lang geleden vermoordde een man zijn vrouw in die kamer, en haar geest achtervolgt het. Maar deze mensen waren niet gewoon. Ze waren helemaal wit, behalve hun ogen, die rood waren. '
