Callie Winters liep naar huis met Xavier DeLoe. Ze praatten graag over hun plannen voor later die avond. Ze gingen kamperen met twee van hun vrienden, Samantha Ava en Derrick LaZo.
"Zoet!" Riep Callie uit en klapte in haar handen. "Laten we s'mores maken en Scary verhalen vertellen. Het zal episch zijn! "
Ze gaf Xavier een kus op de wang. Zijn wangen waren erg rood.
'Dit is mijn stop,' zei Xavier en ze omhelsden elkaar.
"Zie je bij het kampvuur!" Zei Callie terwijl ze toekeek hoe Xavier zijn luxueuze huis binnenliep.
Plotseling kreeg ze het vreemdste gevoel dat er iets achter haar zat. Ze draaide zich om, maar er was niets.
Later die avond reden Callie, Xavier, Samantha en Derrick naar de lokale kampeerterreinen in het bos.
"Woo! Laten we dit feestje beginnen! "Schreeuwde Samantha.
Ze renden het bos in met de kampeeruitrusting en legden het op de grond. Ze werkten samen, staken de tent op, sloten de slaapzakken uit en begonnen aan een kampvuur.
'Derrick, kunnen we een romantische maanverlichte wandeling maken?' Vroeg Sam.
Ze onderdrukte een lachje en stak haar hand uit. Derrick nam het en glimlachte naar zijn vriendin. Hand in hand liepen ze de bomen in. Na tien minuten begon hun wandeling saai te worden.
"Ik moet mijn zaken doen," zei Derrick
Samantha knikte en draaide zich om. Derrick ging dieper het bos in en vond een boom. Hij ritste zijn broek open en nam een plasje. Toen hij klaar was, ritste hij zijn vliegen dicht. Toen hij zich omdraaide, was hij geschokt toen hij Samantha voor zich zag staan.
"Waarom keek je naar mij?" Vroeg hij.
Samantha antwoordde niet. Derrick glimlachte naar haar en sloeg zijn armen om haar middel. Hij sloot zijn ogen en kuste haar op de lippen. Plots viel haar onderste helft op de grond. Bloed gutste uit haar middel en onthulde haar lef. Derrick bleef achter met de afgehakte torso van zijn vriendin. Hij gilde van afschuw. Toen hoorde hij kwaad gelach door het bos gonzen. Hij begon te rennen, tranen in zijn ogen. Hij veegde ze weg en botste tegen iets.
Hij keek op en zag daar een man staan met een groot kapmes. Derrick had nauwelijks tijd om te gillen. De man bracht zijn vlijmscherpe machete neer op de rechterarm van Derrick en sneed hem af. Toen sneed hij zijn linkerarm af. Hij sneed ook Derrick's benen af. Bloed vloog links en rechts. Er was zoveel bloed dat het zijn kleren rood kleurde. Derrick was bijna doodbloedig.
"Dag doei!" Zei de moordenaar terwijl hij zijn machete neerzette op Derrick's nek, zijn hoofd afsnijdend. Toen pakte de moordenaar het onthoofde hoofd op en glimlachte toen hij de blik van angst zag op Derricks levenloze gezicht.
De volgende ochtend werden Callie en Xavier tegelijkertijd wakker. Ze hadden allebei een vreemd gevoel dat er iets vreselijks was gebeurd met hun vrienden. Ze probeerden het uit hun gedachten te zetten en vertelden elkaar dat Derrick en Samantha na een nacht van plezier ergens anders in slaap waren gevallen.
Callie geeuwde. Xavier sloeg zijn armen om haar heen en fluisterde: 'Ik hou van je.'
Callie duwde hem weg. "Stop," kreunde ze. "Ik kan niet nalaten me zorgen te maken over Derrick en Samantha. Ik ga ze zoeken. Ga je met mij mee?"
"Nah," antwoordde Xavier hoofdschuddend. "Ik heb vanmorgen gek haar. Alleen omdat we in de wildernis zijn, wil nog niet zeggen dat ik er niet heet uit kan zien. '
"Oke dan. Tot ziens. ", Zei Callie en kuste Xavier op de wang.
Na een uur zoeken, struikelde Callie over het lijk van haar vriendin Samantha. Ze schreeuwde toen ze zich realiseerde dat het arme meisje dwars door het midden was gesneden. Haar lijk was doordrenkt van bloed en haar gezicht was bevroren van angst. De ingewanden waren overal uitgestrooid. Callie voelde zich ziek en gooide over de resten van Samantha.
Ze liep langzaam achteruit en stapte iets squishy op. Ze keek naar beneden en zag dat het een oogbal was. Toen zag ze Derricks onthoofde hoofd in het hoge gras liggen. Zijn gezicht was verwrongen in een gruwelijke grimas.
Bang, begon Callie te rennen. Tranen vertroebelden haar zicht. Plots botste ze ergens tegenaan. Toen ze opkeek, was ze opgelucht dat het Xavier was. Ze omhelsde hem stevig en begon te huilen op zijn schouder.
Op dat moment voelde ze een scherpe pijn in haar maag. Toen ze naar beneden keek, zag Callie een lang kapmes door haar buik steken. Ze strompelde achteruit en struikelde over een blok. Een gemene grijns verspreidde zich over Xaviers gezicht.
"Hij kent je," zei hij lachend. "Hij kende Samantha en Derrick. Hij kent jou. '
"Wat bedoel je?" Schreeuwde Callie. Bloed stroomde uit haar diepe wond. Ze wist dat dit het einde was.
"Hij kent je," antwoordde Xavier. "Hij wordt naar mij verwezen. Ik kende jou, Samantha en Derrick. Je wist het niet? Samantha en Derrick wisten dat ik een ontsnapte gevangene was. Ze hebben het behandeld omdat ze me leuk vonden. 'Hij zweeg even. "Hij kent jou. Als hij jou kent, sterf je. Dus, tot ziens, Callie. 'Zei Xavier terwijl hij het machete dieper induwde. Het ging door haar maag.
Die middag was er een nieuwsflash op de tv.
"Er zijn drie lichamen gevonden in Lincoln National Forest," meldde de verslaggever. "De lichamen werden geïdentificeerd als Callie Winters, Samantha Ava en Derrick LaZo. Ze stierven allemaal gruwelijke doden. De ene was van een ingewanden ontdaan met een kapmes, een was in tweeën gesneden en een was onthoofd. De politie zegt dat er geen overlevenden waren ... Wacht, ik krijg een update. De politie zegt dat Callie Winters het eigenlijk overleefde. Ze bloedt slecht en haar organen gaan dood, maar ze leeft nog steeds. De politie heeft een helikopter gevraagd om haar te evacueren en haar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te brengen. '
Xavier stak zijn vuist door de tv. Dit mocht niet gebeuren. Nu moest hij het werk afmaken.
Callie lag in haar ziekenhuisbed. Na uren operatie had ze het gevoel dat ze het zou redden. Haar ouders kwamen haar bezoeken en stonden huilend naast haar ziekenhuisbed.
Plotseling liep er een donkere figuur de kamer in. Het was Xavier.
"Hallo Xavier, wat leuk je te zien," zei Callie's moeder.
Toen ze opstond om hem te begroeten, haalde Xavier zijn machete tevoorschijn en sloot de deur.
"Hij kent je," zei hij. Toen sneed hij haar keel door en liet haar hoofd hangen aan een dun stuk huid.
Callie's vader stond op en schreeuwde om hulp.
"Ze kunnen je niet horen," zei Xavier. "Ze zijn dood. Allemaal dood."
Toen zwaaide hij met een glimlach zijn machete en sneed Callie's vaders gezicht af.
"Waarom?" Schreeuwde Callie terwijl ze uit bed krabbelde. "Waarom doe je me dit aan?"
"Je hebt tien seconden om te rennen," zei Xavier. Hij begon op zijn vingers te rekenen. 1 ... 2 ... 3 ... 4 ...
Callie snelde hem voorbij en stormde de deur uit.
"Tien!" Zei Xavier terwijl hij achter haar aan rende. Hij heeft haar in de gang gepakt. Callie struikelde en viel op de grond. Xavier wierp zich op haar. Hij dreef de machete in haar maag en ze voelde dezelfde scherpe pijn in haar lef.
"Waarom?" Smeekte ze.
'Omdat hij je kent,' antwoordde Xavier terwijl hij de machete dieper in de steel duwde.
Een zacht geruis ontsnapte uit Callie's lippen en ze blies ten slotte haar laatste adem uit. Xavier keerde terug naar de kamer van Callie. Hij plukte de ogen van Callie's ouders en at ze op. Toen zuchtte hij van plezier en verliet het met bloed doordrenkte ziekenhuis.
Die nacht was er nog een nieuwsflash op de tv.
"Callie Winters, haar ouders en het hele ziekenhuispersoneel in het ziekenhuis Mountain View in Las Cruses zijn vermoord in het grootste bloedbad dat deze staat ooit heeft gezien. De politie heeft maar één idee. Ze vonden een briefje de keel van Callie's vader dicht. Het luidde: "Hij kent u."
