Dwangmatige, elektromagnetische golven. Gamma brandt in je cellen.
Manipulatie, schizofrenie, geestesziekten zijn gesloten door je smerige, verdomde gezicht.
Corruptie, terwijl je het lichaam ziet onthoofden in de zachte en leemachtige staat van de aarde.
Beschadigd, terwijl je je concentreert in de zonde van vervuiling die de mensheid niet heeft gedaan om barmhartige acties te vernietigen.
Dodelijke wonden, beweeg terwijl de maden kronkelen en hun zieke gezicht in je vlees steken.
Je ziet hoe de keel van een kind langzaam wordt ingesneden met een schaar.
Je bewondert het.
Je hield ervan het kind te zien stikken.
Je kreeg opwinding toen zijn ogen achter zijn schedel gingen.
Je hield ervan hem te zien huilen.
Je wilde het bloed van het kind drinken met je kopergeurende adem.
Je wilde je vingers soepel laten lopen over zijn nog warme lichaam.
Je lachte om deze gedachte.
Je begint bloed uit te hoesten als je voelt dat er iets herhaaldelijk in je milt wordt geduwd.
Je voelt pijn, en je moet lachen tot het punt van huilen, je hield van de pijn. Je vond het geweldig ...
Het laatste dat je ziet is je reflectie door een vuile en gebarsten spiegel.
Je kromme en gestikte gezicht, met je saaie, grijze ogen en je vervelend lachje.
Dan zie je niets. Niets dan duisternis, en toch werken je hersenen nog steeds. U herinnert zich uw familie, uw vrouw, uw kinderen.
Je martelde je buren en zoveel anderen die onschuldig waren.
Je smerige neukende geest beseft hoeveel fout je bestaan was.
Je schreeuwt, maar dat doe je niet, je huilt en je hebt spijt van wat je hebt gedaan, maar dat doe je niet. Je vraagt je af waarom, waarom je jezelf niet kunt vergeven, vergeef degenen die je hebt vermoord.
Omdat het te laat is.
Je verspilde de tijd die je had, de tijd die je had kunnen gebruiken om je verdriet uit te delen.
Maar dat deed je niet.
Je was een fout.
