Ik ben een grote fan van The Loud House. Ik hield ook van het spelen van LH-spellen op de Nickelodeon-website.
Ik denk niet dat ik ooit glitchy of gehackte games heb gespeeld, maar ik wil me niet herinneren hoe laat ik er een speelde ...
2 november 2017
Mijn kamer was nog steeds versierd van twee dagen geleden. Happy Late Halloween.
Ik speelde een spel genaamd Super Brawl World, een vechtspel op Nickelodeon's website.
Plots hoorde ik een kloppen vanaf de voordeur. Ik opende het, maar er leek niemand te zijn. Toen ik echter naar beneden keek, zag ik een pakket met "Loud House" erop geschreven. Ik bracht het binnen en opende het. Er was een lege computerschijf. Nieuwsgierig, ik zette het op de computer en het sloot alles, en opende een spel.
De achtergrond was puur wit. Rechts was Lincoln, glimlachend en zwaaiend. Het Loud House-logo stond aan de linkerkant van het scherm. Er waren twee knoppen onder het logo: Start en Opties. Een leesregel lezen "Druk op ESC om te stoppen." Ik klikte op Start en er gebeurde iets engs.
De achtergrond was nu helemaal zwart. De knoppen waren nu allemaal donkerrood. Start werd Suicide, Options werd Select Victim en "Press ESC to Quit" werd "You Can not Run". Het Loud House-logo was nu gespiegeld met rode tekst en een karmozijnrood huis.
Maar het engste ding was Lincoln. Hij was nu in zwart en wit, met rotte, op het oog scherpe tanden, met bloed op de puntige delen. Maar zijn ogen dwongen me het meest. Ze waren pikzwart met rode stippen die me recht aankeken.
Gelukkig duurde de gruwelijke foto maar een fractie van een seconde. Ik werd naar een gegevensselectie met vijf bestanden gebracht. De 10 zussen, ontgrendeld. De luide ouders, Clyde, Bobby en Ronnie Anne, allemaal opgesloten. Ik wist toen dat er iets aan de hand was, maar ik wist niet wat. Ik selecteerde de zussen, want het was mijn enige keuze. Toen klonk een diepe, kwade lach. Het scherm werd een paar seconden pikzwart. Er verscheen een felblauwe tekst met de tekst "Stadium 1 - RoyalWoodsInRuins."
Lori Loud, een van de 10 zussen, verscheen op het midden van de weg, tegenover 1216 Franklin Ave. (waar de Loud-residentie in de reeks staat). Er klonk een griezelige muziek, die in omgekeerde volgorde klonk.
Er waren Score, Tijd, Tokens en Levens tellers, allemaal aan de linkerkant. Score, tijd en tokens stonden bovenaan en Lives lag onderaan. Wat echt raar was, was dat de teller van het Leven nul levens telde. Ik negeerde dat en liet Lori meteen bewegen door op de pijlknop te drukken. Na een paar seconden hardlopen, rende ze buiten beeld en werd er een scène gespeeld.
"Meisjes! Heb je Lincoln gezien?" Vroeg Lori, terwijl ze naar de rest van de zusters kwam.
"Nee sorry, zustereenheid!" Zei Lisa.
"Laten we hem samen gaan zoeken!" Luan riep Het uit.
"Poo-poo!" riep baby Lily. Toen liepen ze allemaal samen buiten beeld en kreeg ik weer controle, deze keer van alle zussen als één.
Ze renden allemaal een paar seconden door, totdat er een paar seconden bloed op de grond begon te verschijnen. Toen begonnen de botten te verschijnen. De muziek begon zijn muzieknoten te verlagen tot diepere tonen.
"Oh my ... leuk, wat is hier gebeurd?" snakte naar Leni.
"Ik weet het niet!" riep Lynn uit.
"Dit is te ziekelijk, zelfs voor mij." merkte Lucy op.
Ik bewoog ze naar rechts. Toen de muziek eenmaal was gestopt, deden de zussen dat ook. Lincoln was aan de rechterkant, met zijn ogen gesloten en zijn rug tegen zijn gevoelige zussen.
