Meisje: Hallo.
Jongen: Umm ... hoi.
Meisje: Ik moet je iets vertellen ...
Jongen: wat?
Meisje: Ik vind je echt leuk. En ik ... ik denk dat ik verliefd op je word.
Jongen: OK ...
Meisje: Wat bedoel je "OK"?
Jongen: ik bedoel OK, maar vind je niet leuk ...
Meisje: Waarom niet?
Jongen: Ik kan het je niet vertellen ... misschien een andere keer ...
Vanaf dat moment bleef het meisje de jongen vragen "Waarom niet?" Wanneer ze hem zag, en hij bleef haar hetzelfde antwoord geven als: "Ik zal het je later vertellen." Eindelijk kreeg het meisje het beu.
Meisje: Ik ben dit beu! Vertel me waarom je me niet mag!
Jongen: Wil je echt weten waarom?
Meisje: Ja!
Jongen: Dat komt omdat je niet mooi genoeg bent! Wat heeft het voor zin om met iemand uit te gaan wanneer ze niet knap zijn?
Meisje: Maar ... ik ...
Jongen: Hou je mond en laat me met rust!
De jongen ging weg en het meisje zat daar alleen en huilde haar hart eruit. Toen begon haar mobieltje te rinkelen.
Meisje: Hallo?
Mom: schat? Ik wil dat je naar huis gaat, oké? Binnen een paar uur ben ik thuis van mijn werk.
Meisje: oke moeder.
Mama ik hou van jou.
Meisje: Ik hou ook van jou, mam.
Mam: Tot ziens.
Meisje: Doei
Het meisje gaat naar huis en toen ze daar eenmaal was, ging ze naar de badkamer en keek ze zichzelf aan in de spiegel.
Meisje: Ik ben niet mooi genoeg ...
Twee uur later kwam haar moeder thuis en hoorde het badwater lopen. Ze ging naar boven om de gang te vinden die overstroomde, dus klopte ze op de deur.
Mom: Honey? Gaat het wel goed?
Ze opende de deur en was geschokt door de aanblik. Het bad stroomde over de vloer en het water was rood gekleurd. Ze liep naar binnen om te zien wat erin zat en schreeuwde. Daar lag in het bad haar kleine meisje, met wonden over haar gezicht en polsen. Haar moeder liep achteruit en wilde rennen om de politie te bellen als iets haar in de gaten kreeg. Vastgebonden aan de spiegel was een notitie.
Het luidde: "Ben ik nu mooi genoeg?"
