Op een nacht reden een vader en zijn dochter over een verlaten plattelandsweg. Ze keerden terug naar huis na een hele dag op bezoek te zijn geweest bij de moeder van het meisje in het ziekenhuis. Luisterend naar het geluid van het regengeluid op het dak van de auto, begon het meisje in slaap te vallen.
Plots klonk er een luide knal. De vader worstelde met het stuur, maar de auto gleed van de natte weg af en botste tegen een stenen muur.
Nadat hij had gecontroleerd dat zijn dochter niet gewond was, stapte de man uit de auto om de schade te onderzoeken. Beide voorbanden hadden grote lekke banden en het rechter spatbord was tegen de muur gekreukt. De rest van de auto was ongedeerd gebleven.
"We moeten onderweg ergens overheen gereden zijn", legde hij uit aan zijn dochter. "Wat het ook was, het blies beide banden uit."
"Je kunt het maken, toch?" Vroeg zijn dochter, enigszins geschrokken door het ongeluk.
"Neen," antwoordde haar vader hoofdschuddend. "Ik heb maar één reserve in de kofferbak. Ik zal terug naar de stad moeten lopen en iemand vinden om de auto te slepen, 'zei hij. "Het is niet zo ver van hier. Je wacht in de auto terwijl ik weg ben. '
"Oké," zei ze met tegenzin. "Maar doe het alsjeblieft niet te lang."
De man kon in de ogen van zijn dochter zien dat ze bang was.
"Blijf zitten," antwoordde haar vader terwijl hij de autodeur dichtsloeg. "Ik kom zo snel mogelijk terug."
Zijn dochter keek hem in de achteruitkijkspiegel terwijl hij in de stromende regen de weg afliep en in de nacht verdween.
Meer dan een uur ging voorbij en haar vader was nog steeds niet teruggekeerd. Het meisje begon zich af te vragen wat hem zo lang duurde. Ze was erg ongerust omdat hij nu al terug zou moeten zijn.
Op dat moment keek ze in de achteruitkijkspiegel en zag een figuur in de verte lopen naar de auto. Aanvankelijk dacht ze dat het haar vader was, maar toen ze zich omdraaide om een kijkje te nemen, besefte ze dat het een vreemde man was. Hij was gekleed in een overall en had een grote borstelige baard. Hij droeg iets groots in zijn linkerhand en slingerde het heen en weer.
Iets aan hem maakte haar erg nerveus. Toen hij dichterbij kwam, staarde ze uit het raam aan de achterkant en kneep haar ogen samen. In het schemerlicht kon ze net zien wat hij in zijn rechterhand hield. Het was een groot, scherp slagersmes.
Snel denkend, sloot het doodsbange meisje beide deuren aan de voorkant van de auto, sprong vervolgens op de achterbank en vergrendelde de achterdeuren. Toen ze weer opkeek, zag ze dat de vreemde man in zijn spoor was gestopt en naar haar leek te staren.
Plots hief de man zijn arm op en het meisje slaakte een bloedstollende schreeuw. In zijn linkerhand greep hij het geschokte hoofd van haar vader.
Ze bleef maar schreeuwen en schreeuwen. Ze kon zichzelf niet stoppen. Haar hart bonsde en ze worstelde om te ademen. De groteske uitdrukking op haar vaders gezicht was afschuwelijk om te zien. Zijn mond hing open en zijn ogen werden teruggedraaid in zijn hoofd.
Toen de man de auto bereikte, schoof hij zijn gezicht recht tegen het raam en keek haar boos aan met zijn waanzinnige, bloeddoorlopen ogen. Zijn haar was wild en gematteerd met vuil. Zijn gezicht was bedekt met diepe littekens.
Even stond hij daar, in de regen, grijnzend naar haar te kijken als een gek. Toen greep hij in zijn zak, haalde iets eruit en tilde langzaam zijn linkerhand op.
Hij hield de autosleutels van haar vader vast.
