Dissaga
Mijn zus trouwde toen ze 18 was. Ze had een dochter genaamd Suzy. Haar man was werkloos. Ze moest 2 banen werken om zichzelf, haar dochter en haar luie echtgenoot te onderhouden. Elke dag verliet ze het huis om 8 uur 's ochtends en kwam ze elke avond pas om acht uur terug naar huis.
Rond die tijd had Suzy een denkbeeldige vriend. Ze vertelde mijn zus dat het een klein meisje was genaamd "Dissaga". Suzy zou de hele tijd over 'Dissaga' praten. Mijn zuster hoorde haar zelfs tegen "Dissaga" praten. Het krulde haar naar buiten en na een tijdje vertelde ze Suzy dat het haar verboden was om over 'Dissaga' te praten. We mochten "Dissaga" niet noemen toen we langs kwamen om te bezoeken.
Op een dag zei Suzy tegen haar moeder: 'Dissaga is boos op je omdat je niet gelooft dat ze echt is. Ze komt met me spelen als papa de kastdeur sluit als je weggaat en hij laat ons vrij voordat je thuiskomt ... "
Mijn zus had geen idee dat dit gebeurde. Haar man had Suzy overdag in de gaten moeten houden. In plaats daarvan sloot hij haar in een kast met een doos ontbijtgranen en liet haar daar de hele dag liggen. Toen mijn zus ontdekte wat er aan de hand was, schopte ze haar man eruit.
Griezelig, toch? Het arme meisje bracht zoveel tijd alleen door, opgesloten in een kast, dat ze een denkbeeldige speelkameraadje voor zichzelf had opgeroepen. Maar wacht erop. Hier komt het echt enge deel.
Mijn zus scheidde van haar man en kreeg de voogdij over Suzy. Ze besloot het huis te verlaten dat ze huurden. Toen de verhuiswagen kwam, kwam de oude man die het huis in handen had erheen om hen te helpen. Hij praatte met mijn zus en zei: "Ik was altijd bezorgd om je kleine meisje op die keldertrap. Mijn kleine kleindochter viel van die keldertrap en brak haar nek. Ze stierf daar voor die kastdeur. '
Toen ze dat hoorde, kreeg mijn zus de rillingen. "Wat was haar naam?" Vroeg ze. "Het was toch Dissaga niet?"
De oude man keek haar aan en zei: 'Haar naam was Jessica. Ze was pas 4 jaar oud. Ze kon het niet goed zeggen ... Hoe wist je dat ze haar naam zo zei? Dissaga! HOE WIST JE DAT??"
Mijn zus was in ontkenning. Ze vertelde hem dat ze niet wist waar hij het over had. Ze weigerde erover te praten, pakte het laatste van haar spullen en verliet het huis voorgoed.
Zelfs vandaag mogen we nog steeds niet praten over Suzy en haar denkbeeldige vriend "Dissaga". Mijn zus is een paar jaar later hertrouwd. Suzy heeft een geweldige nieuwe stiefvader gekregen en tot nu toe hebben ze nog lang en gelukkig geleefd.
Ze waren beide dood
Ik babysit een kind dat twee denkbeeldige vrienden had. Hij vertelde me dat ze allebei dood waren. De ene was een oude dame en de andere had geen hoofd. Ze waren allebei bedekt met bloed. Degene zonder hoofd liet zijn ingewanden uit zijn nek steken. Nadat hij me dat had verteld, stelde ik hem geen vragen meer.
Icy wil dat ik het je vertel
Mijn beste vriend had een zusje van vijf of zes jaar oud. Ze had een denkbeeldige vriend die Icy heette. Op een dag wachtte ik tot hij naar beneden zou komen toen zijn zus naar me toekwam en zei: "Icy zei me om je te vragen of je weet wanneer je dood gaat." Ik lachte nerveus, maar ik speelde mee. "Nee, natuurlijk niet," zei ik. "Niemand weet dat. Hopelijk sterf ik pas als ik heel oud ben. 'Het kleine meisje schudde triest haar hoofd en zei:' Nee, Icy wil dat ik je vertel dat het vanavond zal zijn. 'En daarmee liep ze gewoon weg.
jinn
Mijn ouders vertelden me dat toen ik ongeveer 3 of 4 was, ik een denkbeeldige vriend had genaamd "Jinn". Blijkbaar vertelde ik hen dat ze een oude dame was en dat ze in onze achtertuin woonde. Mijn ouders zeiden dat ik de hele tijd over haar praatte en ik waarschuwde hen om haar niet binnen te laten. Mijn ouders waren er zo van geschrokken dat ze voor advies naar een christelijke voorganger gingen. Hij vertelde hen dat de naam bekend klonk en zei dat hij er wat onderzoek naar zou doen. Hij noemde het aan een moslimvriend van hem die hem vertelde dat, in islamitisch geloof, een djinn een demon is die zich hecht aan mensen of levenloze objecten. Het bleek dat mijn grootvader tijdens een van zijn militaire rondleidingen een handgesneden tafel uit Saoedi-Arabië had meegenomen en deze als cadeau aan mijn ouders had gegeven. Ze lieten het buiten op de patio in de tuin. Mijn vader wilde er vanaf. Hij zou het verkopen, maar de voorganger zei hem om het te verbranden. Hij deed het en ik heb de oude dame nooit meer gezien of gesproken.
