Op haar eerste dag op school na de zomervakantie, was Autumn heel blij al haar vrienden weer te zien. Toen ze de klas in gingen en hun bureau namen, zei de leraar dat ze een aankondiging moest doen.
"Klasse, we hebben dit jaar een nieuwe student", zei ze. "Haar naam is Dolly."
Autumn keek naar het nieuwe meisje. Ze was heel mooi, met lang blond haar, felblauwe ogen en een bleekwitte huid. Haar gelaatstrekken waren zo verfijnd dat ze er bijna te perfect uitzagen, alsof ze uit porselein waren gesneden.
Het jaar daarvoor was de herfst het nieuwe meisje op school geweest en ze wist hoe moeilijk dat zou kunnen zijn. Het kostte haar veel tijd om vrienden te maken, dus tijdens de lunch maakte ze er een punt van naast Dolly te zitten. Ze wilde haar welkom laten voelen en haar helpen zich te vestigen.
"Hé!" Zei ze opgewekt, "Welkom op onze school!"
Dolly keek op. "Oh, dank je!" Zei ze. Haar stem was heel lief en beleefd. "Het is leuk u te ontmoeten. Wat is je naam?"
"Ik ben herfst," antwoordde ze. "Ik was ook een keer nieuw. Ik weet hoe het voelt. Je zal er aan wennen."
"Ja, ik hoop het," zuchtte Dolly. "Ik ken nog niemand echt."
"Welnu, je kent mij", lachte de herfst. 'Hé, als je wilt, kun je na school naar mijn huis komen.'
"Natuurlijk!" Zei Dolly, grijnzend van oor tot oor. "Dat klinkt leuk!"
Tijdens de lunch hadden ze het over veel dingen. Het bleek dat ze veel gemeen hadden. De twee meisjes deelden dezelfde interesses: kleding, haar en make-up. Beiden verzamelden ook poppen.
De herfst was eigenlijk verrast door hoe goed ze met elkaar opschieten en nadat ze elkaar slechts één dag kenden, voelde ze alsof ze de beste vrienden waren. Dolly bleek erg leuk, slim en interessant te zijn. Ze was echt perfect, net als een pop.
Aan het einde van de dag, toen de school klaar was, wachtte de herfst op Dolly en de twee meisjes liepen samen naar huis.
Toen ze thuiskwamen, wierp Dolly een blik en excalimed: "Wow, je huis is zo cool!"
"Echt waar?" Vroeg Autumn, kijkend naar de eenvoudige halfvrijstaande woning. "Het is gewoon ... een normaal huis. Ik wed dat de jouwe veel cooler is. '
Dolly grijnsde. "Absoluut niet," zei ze.
De meiden renden naar Autumn's slaapkamer en hadden een hele leuke tijd gewoon praten over dingen. De herfst toonde Dolly haar kleren, haar make-up en haar verzameling poppen. Toen gingen ze naar beneden om tv te kijken. Niet lang daarna kwam de moeder van Autumn thuis van zijn werk.
"Is dat je zus?" Vroeg Dolly terwijl ze naar binnen liep.
"Mijn zus?" Autumn lachte hardop. "Nee! Dat is mijn moeder! "
"Werkelijk? Wauw, ze ziet er nog zo jong uit! "Riep Dolly verbaasd.
De herfst moest naar de wc, dus excuseerde ze zichzelf. Toen ze terugkwam, vond ze haar moeder in de woonkamer zitten, diep in gesprek met Dolly.
"Herfst! Je vriend is zo interessant en getalenteerd, "zei haar moeder. "Heeft ze je haar truc laten zien?"
"Welke truc?" Vroeg Autumn.
"Ze kan buiksprekerij doen," zei haar moeder. "Ga door, Dolly. Toon haar."
De herfst keek naar Dolly. "Je bent in staat om je stem te gooien?" Vroeg ze.
"Ja, natuurlijk!" Antwoordde Dolly. Haar lippen bewogen nooit.
Die nacht dacht ze, terwijl de herfst in bed lag, aan haar nieuwe vriend. Ze wist niet wat het was, maar iets aan Dolly maakte haar zenuwachtig. Misschien was het de manier waarop ze kon praten zonder haar mond te bewegen, of misschien was het hoe ze altijd zo perfect leek.
