In 1983 voerde een team van diep vrome wetenschappers een radicaal experiment uit in een niet-onthulde faciliteit. De wetenschappers hadden getheoretiseerd dat een mens zonder toegang tot welke zintuigen of manieren om stimuli waar te nemen in staat zou zijn om de aanwezigheid van God waar te nemen. Ze geloofden dat de vijf zintuigen ons besef van de eeuwigheid vertroebelden, en zonder hen kon een mens werkelijk contact maken met God door middel van gedachten. Een bejaarde man die beweerde 'niets meer te hebben om voor te leven' was de enige proefpersoon om vrijwilligerswerk te doen. Om hem van al zijn zintuigen te zuiveren, voerden de wetenschappers een complexe operatie uit waarbij elke sensorische zenuwverbinding met de hersenen chirurgisch werd verbroken. Hoewel de proefpersoon een volledige spierfunctie had, kon hij niet zien, horen, proeven, ruiken of voelen. Zonder enige manier om met de buitenwereld te communiceren of zelfs te voelen, was hij alleen met zijn gedachten.
Wetenschappers volgden hem op terwijl hij hardop sprak over zijn gemoedstoestand in warrige, onduidelijke zinnen die hij niet eens kon horen. Na vier dagen beweerde de man dat hij verstilde, onbegrijpelijke stemmen in zijn hoofd hoorde. Ervan uitgaande dat het een begin van psychose was, besteedden de wetenschappers weinig aandacht aan de zorgen van de man.
Twee dagen later riep de man dat hij zijn overleden vrouw met hem kon horen praten, en meer nog, hij kon terug communiceren. De wetenschappers waren geïntrigeerd, maar waren niet overtuigd totdat het onderwerp begon met het benoemen van overleden familieleden van de wetenschappers. Hij herhaalde persoonlijke informatie aan de wetenschappers die alleen hun overleden echtgenoten en ouders zouden hebben geweten. Op dit punt verliet een aanzienlijk deel van de wetenschappers de studie.
Na een week met zijn gedachten over de overledene te hebben gesproken, raakte het onderwerp in de war en zei hij dat de stemmen overweldigend waren. In elk moment van ontwaken werd zijn bewustzijn bestookt door honderden stemmen die weigerden hem met rust te laten. Hij wierp zich vaak tegen de muur en trachtte een pijnreactie op te wekken. Hij smeekte de wetenschappers om kalmerende middelen, zodat hij aan de stemmen kon ontsnappen door te slapen. Deze tactiek werkte drie dagen, totdat hij ernstige nachtelijke paniekaanvallen kreeg. Het onderwerp zei herhaaldelijk dat hij de overledene in zijn dromen kon zien en horen.
Slechts een dag later begon het onderwerp te schreeuwen en te klauwen tegen zijn niet-functionele ogen, in de hoop iets te voelen in de fysieke wereld. Het hysterische onderwerp zei nu dat de stemmen van de doden oorverdovend en vijandig waren, sprekend over de hel en het einde van de wereld. Op een gegeven moment riep hij "Geen hemel, geen vergeving" voor vijf uur achter elkaar. Hij smeekte voortdurend om gedood te worden, maar de wetenschappers waren ervan overtuigd dat hij bijna in contact stond met God.
Na een andere dag kon het onderwerp geen samenhangende zinnen meer vormen. Schijnbaar gek, hij begon stukken vlees van zijn arm af te bijten. De wetenschappers renden de testkamer binnen en beperkten hem tot een tafel zodat hij zichzelf niet kon doden. Na een paar uur vast te zitten, stopte het onderwerp zijn worsteling en geschreeuw. Hij staarde wezenloos naar het plafond, terwijl tranen zachtjes over zijn gezicht liepen. Twee weken lang moest het onderwerp handmatig worden gehydrateerd vanwege het constante huilen. Uiteindelijk draaide hij zijn hoofd om en richtte hij, ondanks zijn blindheid, voor het eerst in de studie gericht oogcontact met een wetenschapper. Hij fluisterde: "Ik heb met God gesproken en hij heeft ons verlaten" en zijn vitale functies stopten. Er was geen duidelijke doodsoorzaak.
