Chapter 62
နွေဦးရာသီရောက်ရန် ရက်အနည်းငယ်ကျန်နေသေးသဖြင့် အအေးေလျာ့လာသော်လည်း ရာသီဥတုမှာ အလွန်အမင်း မပူသေးပေ။ ကျွန်းနယ်စပ်တွင် မတ်တပ်ရပ်၍ စောင့်ကြပ်ရခြင်းသည် လူတစ်ယောက် ကို နှိပ်စက်ခြင်းတစ်မျိုး ဖြစ်လေသည်။ အေးစက်သော လေထုကလည်း မျက်နှာကို ဓားနှင့် ခြစ်လိုက်သကဲ့သို့ စပ်ဖျင်းနေတော့သည်။
နံနက်ခြောက်နာရီတွင် ဂျူတီပြောင်းရန် ဝူဟွေ ရောက်လာသောအခါ ညဘက်တာဝန်ကျသော ဝမ်ရှင်းကျန့် သည် တိုင်ကို မှီထား၍ ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့် အိပ်ပျော်နေလေသည်။ နွေဦးရာသီ မကြာမီ ရောက်မည်ဖြစ်၍ သူတို့ခေါင်းပေါ်ရှိ ဝန်ထုပ်ကြီး မှာလည်း အနည်းငယ် လျော့သွားပြီ ဖြစ်သည်။
နွေဦးရာသီအစတွင် ပင်လယ်ရေခဲပြင်များ အရည်ပျော်လာမည် ဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ရေခဲထုကြီးသည် ပျော်ဝင်လာမည်ဖြစ်၍ ကျွန်းပေါ်မှ လူအများ စိတ်လက်ချမ်းသာ ရပေတော့မည်။
ဝူဟွေ သည် တိုင်ပေါ်မှီ၍ အိပ်နေသော ဝမ်ရှင်းကျန့် ကို ခပ်ဖွဖွ ပုတ်နှိုးလိုက်သည်။ ဝမ်ရှင်းကျန့် သည် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသဖြင့် သူ့ခေါင်းမှာ စောင်းနေပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျလုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။ ဝူဟွေ က ခပ်ဆတ်ဆတ် ပုတ်နှိုးလိုက်မှ ဝမ်ရှင်းကျန့် နိုးလာလေသည်။ဝမ်ရှင်းကျန့်က ဝူဟွေကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
“အင်..အရမ်းအေးလွန်းလို့ အိပ်ချင်နေပြီ....”
"မကြာခင် နွေဦးရာသီ ရောက်တော့မှာပါ အစ်ကိုရ..နောက်ထပ် ရက်နည်းနည်း ကြာရင် ကျွန်တော်တို့ လွတ်လပ်တော့မယ်...."
ဝမ်ရှင်းကျန့် က သမ်းဝေလိုက်သဖြင့် ဝူဟွေ ပါ အိပ်ငိုက်ချင်သွားရသည်။
"မင်းတို့လို ကင်းစောင့်ဖို့ ယာယီတာဝန်ယူထားရတဲ့ လူတွေပဲ လွတ်မှာပါကွာ... ငါတို့က တစ်နှစ်ပတ်လုံး ကင်းစောင့်ရမှာ..."
ဝူဟွေ က သူ့ကို မည်သို့ပြန်ပြောရမည် မသိတော့ဘဲ ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေလေသည်။
“အစ်ကို အိမ်ပြန်အိပ်တော့... ကောင်းကောင်းအိပ်... အောက်ထပ်ဆင်းရင် သတိထား...ပြုတ်ကျလိမ့်မယ်..."
