Chapter 82
ယန်ဟန်သည် ဇွန်ဘီမှာ ဦးခေါင်းကို ပစ်ခံရပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူမ၏ နှလုံးခုန်သံတို့ အနည်းငယ် ငြိမ်သက်သွားရသည်။ သူမသည် အဖွဲ့ထဲမှ လူများကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ ဇွန်ဘီကို ပစ်သတ်လိုက်သောလူက သူမအား သေနတ်ဖြင့် ချိန်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဟန်ခိုင် က ယခုအခြေအနေကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ယန်ဟန် ကို သေနတ်ဖြင့် ချိန်ထားသည့် လူကို ချက်ချင်း လှမ်းအော်လိုက်သည်။
“မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ...”
ထိုလူက သေနတ်ကို မချဘဲ တည်ငြိမ်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“အစ်ကို မတွေ့ဘူးလား...သူမကို ဇွန်ဘီက လက်သည်းနဲ့ ကုတ်သွားတယ်လေ...သူမ ဗိုင်းရပ်စ် ကူးစက်ခံထားရပြီ...ဒါကြောင့် သူမလည်း သိပ်မကြာခင် ဇွန်ဘီဖြစ်သွားမှာ... ကျွန်တော် သူ့ကို အခုမသတ်လိုက်ရင် ဇွန်ဘီဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော်တို့ကို ကိုက်မှာပေါ့...."
"ဟုတ်တယ် အစ်ကိုဟန်...အစ်မ ယန်ဟန် က ဇွန်ဘီ ဖြစ်တော့မှာ..."
လင်းကျင်းရှု က ဟန်ခိုင် နောက်သို့ ဘယ်အချိန်ကမှန်းမသိ ရောက်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။ သူမသည် စောစောက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ထိတ်လန့်နေပုံရပြီး သူမ၏ မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့နေ၏။ သူမစကား ဆုံးသည်နှင့် ဟန်ခိုင် သည် သူမကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ ထိုအခိုက်တွင် ဟန်ခိုင်၏ လှပသော မျက်လုံးများ၌ ဒေါသစိတ်ကသာ ဖုံးကွယ်ထားပြီး မနှစ်မြို့ဖွယ် အရိပ်အယောင်များ ရှိနေ၏။
လင်းကျင်းရှု မှာ ဟန်ခိုင် ကို ကြောက်သွားရပြီး သူ့ကို မကြည့်ဝံ့ဘဲ ချက်ချင်း ခေါင်းကို ငုံ့ပစ်လိုက်သည်။
"ယန်ဟန်က မင်းကို စိတ်ပူလို့ဆိုပြီး အဖွဲ့နောက်ကို သွားလိုက်တာလေ... ယန်ဟန်သာ မင်းဆီမလာခဲ့ရင် ဇွန်ဘီ အကုတ်ခံရမယ့်သူက မင်းပဲ...ဒါပေမယ့် အခု မင်း ဒီစကားမျိုး ပြောနေနိုင်သေးလား..."
လင်းကျင်းရှု သည် ဟန်ခိုင် စကားကို မကျေမနပ်ဖြစ်သွားရသည်။
