𝑴𝑶𝑼𝑳𝑰𝑵 𝑹𝑶𝑼𝑮𝑬 [𝑲𝑶𝑶𝑲𝑴𝑰𝑵]

chapter 4: Play

#چپتر_4
عنوان چپتر: "بازی"

"پاریس، عمارت داوان، هشت جولای، ساعت یازده صبح"

راننده جلوی در بزرگ باغ کالاهان ترمز کرد و چیزی به بادیگارد کنار در گفت. بادیگارد کنار در خم شد و با دیدن جیمین توی ماشین به سرعت دستور باز کردن در رو داد. پوزخندی زد. اون پیرمرد عیاش منتظرش بوده! خیلی زود از جاده کوتاه و سنگ فرش باغ رد شدن و جلوی در عمارت ترمز کرد. خدمتکار شخصی خود کالاهان جلو اومد و با احترام در ماشین رو برای جیمین باز کرد:

_به عمارت داوان خوش اومدید آقای کیم.

بی حوصله سری تکون داد و سبد گل رو به دست خدمتکار داد. بدون اینکه نیاز به راهنمایی داشته باشه جلوتر راه افتاد و از در باز عمارت داخل شد. از همینجا ام میتونست ببینتش! کالاهان منتظر و همراه با پوزخندی سراسر تمسخر روی مبلی سلطنتی وسط عمارت نشسته بود و نگاهش میکرد. اون نگاه اصلا بهش حس خوبی نمیداد! درست شبیه نگاه یه شکارچی به شکارش بود! با اکراه جلو رفت و به نشانه احترام تعظیمی کرد. کالاهان منزجر کننده خندید:

_نیازی به این کار نیست.

با کف دست به کنار خودش روی مبل دو نفره ضربه زد و ادامه داد:

_بیا بشین.

خواست به مخالفت زبون باز کنه که حرف مادرش تو سرش پخش شد _"بدون رضایت و بخشش کالاهان به عمارت برنمیگردی جیمین، به هر قیمتی که شد"_ پلکی زد و با فاصله از پیرمرد روی مبل نشست.کالاهان با لبخند چندشی سر تا پاشو بر انداز کرد:

_کت و شلوار بهت میاد... ولی من جور دیگه ای میپسندمت!

با ناراحتی سکوت کرد و سعی کرد منظور پشت حرف کالاهان رو ندید بگیره. توی دلش به خودش امیدواری داد _ آروم باش جیمین تو که نمی‌خوای از خودت نا امیدشون کنی! تحمل کن. تحمل کن لعنتی!  _ نفسی گرفت و با صدای ضعیفی لب زد:

_اینجام تا بابت اتفاقات توی کلاب عذر بخوام.

پچ پچ های خدمتکار ها و نگاه هاشون اذیتش میکرد! کالاهان با دیدن نگاه های زیر چشمیش به خدمتکار ها با مکث گفت:

_همه مرخصید.

با رفتن خدمتکار ها از سالن عمارت، نفس عمیقی کشید. کالاهان خم شد و از روی میز شیشه مشروبی رو برداشت و برای خودش ریخت. به جیمین نگاه کرد و عادی پرسید:

_بریزم؟!

سری به نشونه منفی تکون داد. فقط میخواست زودتر از اینجا خلاص بشه! کالاهان به پشتی مبل تکیه زد و منتظر نگاهش کرد:

_خب؟

گیج پرسید:

_خب؟!

کالاهان مشروبش رو یک جا سر کشید: