𝑴𝑶𝑼𝑳𝑰𝑵 𝑹𝑶𝑼𝑮𝑬 [𝑲𝑶𝑶𝑲𝑴𝑰𝑵]

chapter 117:you are not him

#چپتر_117

عنوان چپتر:" تو اون نیستی"

پشت در اتاق ایستاد و نفس عمیقی کشید.
بارها با خودش تکرار کرده بود که باید در برابر آگوستی آروم بمونه و امیدوار بود به نقشی که داره بازی می‌کنه گند نزنه!
در رو باز کرد و با قدم های بلند وارد اتاق کارش شد.
بی توجه به آگوستی که همچنان روی تک مبل چرم مقابل میزش نشسته بود جلو رفت و میز بزرگش رو دور زد و روی صندلی خودش نشست.
نگاه سردش رو تا صورت آگوستی که پشت دود پیپ همیشگیش مخفی شده بود کشید و بعد لب باز کرد:

_فکر کنم آخرین بار به وضوح بهت هشدار دادم که دیگه پا توی قلمرو من نزاری!

_من برای دشمنی اینجا نیستم سمرت، اینجام تا باهم دست دوستی بدیم.

پانیکا تکخند تمسخر آمیزی زد و پا روی پا انداخت:

_دوستی؟ اونم بعد از اینکه یه باند کوچیکو تحریک کردی تا توی کارام سرک بکشن؟!

مرد نگاهش رو تا چشمای سرد اون بالا کشید:

_من همچین کاری نکردم.
بگذریم شنیدم این روزا با رز قرمز سر و کله میزنی.

پسر کوچکتر ابرو بالا انداخت و سعی کرد آروم بمونه:

_مشکلات داخلی گنگ من، به ایتالیا ربطی نداره آقای آگوستی!

مرد پیپ رو فاصله داد و خندید:

_شمشیر از رو بستی سمرت

پسر کوچکتر سر کج کرد و ساکت موند.
نباید وارد این جنگ کلامی میشد چون مرد به خوبی بلد بود چطور با کلمات بازی کنه و ذهن مخاطبش رو به هم بریزه.
آگوستی بعد از چند ثانیه سکوت ادامه داد:

_من می‌شناسمش.

پانیکا درحالی که تلاش میکرد تعجبی از خودش نشون نده دست هاشو به سینه زد و مرد لب باز کرد:

_اون دخترِ یکی از اعضای اصلی یاکوزاست.

_صبر کن!

پانیکا به سرعت بین حرفش پرید و بعد مشکوکانه پرسید:

_چرا داری این اطلاعاتو در اختیارم میزاری؟

_گفتم که، میخوام باهم صلح کنیم!

پسر کوچکتر آروم خندید:

_واو، باید باور کنم آگوستی بزرگ در ازای چیزی که میده، چیزی نمیخواد؟

مرد سر کج کرد و متقابلا خندید:

_تو منو خیلی خوب می‌شناسی سمرت!
پس بزار باهات صادق باشم

مکثی کرد و با نگاهی خیره به چشم های پانیکا ادامه داد:

_با دختر من ازدواج کن

اتاق برای لحظات طولانی ساکت شد.
درخواست هوشمندانه ای بود، اگر جیمین با دختر اون ازدواج میکرد فرزندی که به دنیا می اومد یه وارث دوجانبه بود!
هم مافیا روسیه رو به ارث میبرد و هم مافیا ایتالیا.
پسر کوچکتر بعد از مدت کوتاهی لب باز کرد: