Nowe życie (EVAK)

2. Rozdział 30.

Isak i Even bardzo długo debatowali nad wyznaczeniem wspólnej drogi najlepszej dla ich obojga. Nie było to łatwe zadanie, a schody zaczęły się już przy pierwszym punkcie, ponieważ każdy z nich inaczej widział siebie w nowym życiu. Even chciał zawsze być przy Isaku i wspierać go w każdej sekundzie. Nie widział możliwości zostawienia blondyna samego na kilka godzin. Natomiast Isakowi zależało, żeby Even miał życie towarzyskie poza nim. Zależało mu, żeby jego chłopak się wyszalał, poimprezował z przyjaciółmi, pojeździł na wycieczki, aby czerpał ze swojej młodości jak najwięcej przyjemności, bo młodość jest tylko jedna. Na szczęście po dość długiej wymianie argumentów i przystawaniu przy swoim, udało im się dojść do porozumienia: Ev będzie cały czas przy Isaku, ale tylko dopóki blondyn nie przyzwyczai się całkowicie do wózka i nie poczuje się pewnie w domu, a Isak obiecał, że jak tylko przystosuje się do życie jako inwalida i pogodzi się całkowicie z sytuacją, będzie czasami wychodził z nim na imprezy, ale na początku tylko z najbliższymi przyjaciółmi, a potem się zobaczy.

Co do pomocy w przystosowaniu się Isaka do życia, Even bez żadnych sporów obiecał, że będzie partnerem Isaka, a nie jego niańką i będzie unikał jak ognia wyręczania go ze wszystkiego. Ev zadeklarował się, że pomoże blondynowi kroczek po kroczku nauczyć się samodzielności, a w późniejszym etapie będzie mu pomagać, ale tylko wtedy kiedy ten poprosi o pomoc. Wbrew pozorom to nie będzie łatwe zadanie. Bo czy można patrzeć na ukochaną osobę, która się męczy przy zrobieniu czegoś i nie móc jej pomóc, ponieważ ta osoba jest za dumna, aby o nią poprosić? To będzie ciężkie wyznanie.

Isaka też czekał trudny sprawdzian, ponieważ Evenowi najbardziej zależało, aby obiecał, że nigdy się nie podda i codziennie, nawet w gorsze dni będzie z podniesioną głową walczył o normalne życie. To zadanie nie należało do najłatwiejszych, bo przecież jak dopadnie człowieka bezradność, niechęć do życia, depresja to naprawdę bardzo trudno jest zmusić się do wstania z łóżka i jakiejkolwiek walki. W takich ciężkich momentach warto żyć z minuty na minutę.

 Niektórym się wydaje, że niemożliwe jest życie z minuty na minutę i nie przejmowanie się tym, co będzie jutro, pojutrze, za miesiąc. Ale w tej pięknej mądrości nie chodzi o całe życie, ale o jeden, najbliższy krok, moment w naszym życiu oraz o dążenie do osiągnięcia celu malutkimi kroczkami, a nie wielkimi krokami, czasami niemożliwymi do wykonania. Ważne jest mieć plan, wytyczoną drogę i dochodzić minuta po minucie do pierwszego ustalonego punktu, potem do następnego i następnego, aż osiągnie się metę. 

Więc jak sami widzicie, mimo ustalonych zasad i obrania wspólnej drogi, wcale nie będzie tak łatwo i kolorowo dążyć do celu. Isaka i Evena czeka trudny okres, złożony z kilku ważnych egzaminów. Na pewno nie wszystkie uda im się zdać za pierwszym razem, ale nie ważne jak się zaczyna, ale jak się kończy.