Nalan Hanım gördüklerinden dolayı oldukça sarsılmış bir durumdaydı ve yerde cansız yatan Ahmet Efendi’ye bakıyordu. Selim onunla konuşması gerektiğini anlamıştı.
- Nalan Hanım onun için yapabileceğimiz bir şey yoktu. Hatta onu bu acıdan kurtararak iyilik ettik. Sizin için çok zor olduğunu biliyorum ama bu duruma alışmak zorundayız. En ufak bir tereddüt ve dikkatsizlik sadece sizin değil hepimizin hayatına mal olabilir. Onun için şu andan itibaren sadece kurtulmaya odaklanmalıyız.
-Siz en iyisi beni bırakın gidin. Ben bunları kaldırabileceğimi sanmıyorum. Evde dayanabildiğim kadar dayanırım. Sonunda hiçbir umut yoksa da evde ilaç çok bu durumda intihar etmek günah olmaz sanırım.
- Evde beklerseniz umut olmayabilir ama bizimle gelirseniz bir umudunuz olabilir. Bunu denemek zorundasınız. Ayrıca gördüklerinizden bu kadar etkilenmeniz normal hem bir zombi ile ilk defa karşılaştınız hem de bu zombi çok yakından tanıdığınız Ahmet Efendi idi.
- Evet Nalan Hanım denemek zorundasınız. Hem siz kalırsanız ben de kalırım sizi yalnız bırakamam.
- Aman Cemal Bey rica ederim. Siz ne diye kalacakmışsınız?
- Nalan Hanım rica ederim gelin, sizi burada bırakamayız. Hem annemle babam sizin çok büyük hayranlarınızdır. Adadaki evimizde çok eski bir gramofon var, annemle babam sık sık sizin plaklarınızı dinlerler ve sizi görünce eminim çok sevinecekler.
Filiz’in söylediği şeyler Nalan Hanım’ı rahatlatmış ve herkesin umutlarını arttırmıştı. Şimdi dördü de adadaki evde eski gramofondan Nalan Hanım’ın şarkılarını dinleyecekleri anı hayal ediyorlardı. Selim Filiz’e hafif bir tebessümle göz kırparak onun bu işi çözmedeki becerisini takdir ettiğini göstermişti.
- Evet sorunu çözdüğümüze göre tekrar işimize koyulalım. Cemal Abi hazır mısın?
- Hazırım evlat hadi bakalım, ne olacaksa olsun.
YOU ARE READING
Zombiler İstanbul'da
ParanormalZombiler İstanbul'da... Birbirinden ilginç karakterleri ve yüksek temposu ile bir zombi romanından çok daha fazlası. Bir solukta okuyacaksınız.
