Zombiler İstanbul'da

Bölüm 42

Tekrar yola çıkmışlardı. Artık Kuruçeşme’ye kadar durmak yoktu. Savaş biraz hızlanmış ve Fuat’ın arabasını geçerek öne düşmüştü. Yoldan tek tük arabalar geçmeye devam ediyordu. Kısa bir süre sonra Kuruçeşme’ye gelmişlerdi. Yoldan görülen bir tane tekne vardı.

-  Şanslıyız, bir tekne var. Gerçi epey büyük bir şey ama çalışma prensibi aynıdır sanırım.

-  Hallederiz sanırım. Umarım içinde birileri yoktur.

-   Artık bu işin geri dönüşü yok Savaş, o tekne bize lazım.

Filiz arabanın camından dışarı bakarken parkın içinde birilerini görmüştü.

-   Selim parkta birileri dolaşıyor ve hiç de insana benzemiyorlar.

Selim de gözlerini kısarak Filiz’in gösterdiği tarafa bakmıştı.

-  Haklısın bunlar zombi ama şimdilik onlara hiç bulaşmayalım baksana diğer tarafa doğru gidiyorlar, bir tehlike yaratırlarsa çaresine bakarız. Şimdi öncelikle Savaş, ben ve bir de Fuat abi tekneye girip, tekneyi güvenlik altına alalım. Ondan sonra hep beraber eşyaları içeri taşırız. Cemal abi sen arabaların başında dur. Filiz sen de silahın elinde hazır ol, ters bir durumda hemen Cemal abiye yardıma inersin.

- Tamam Selim hallederiz biz.

-  Hadi o zaman Savaş biz gidelim. Mermin var değil mi?

-  2 yedek şarjör var.

-  Yeter sanırım. Hadi bakalım bu işi halledersek gerisi kolay.

Selim ve Savaş minibüsten inmiş arabanın yanına gelmişlerdi. Selim Fuat’a da durumu anlatmış ve üçü birlikte ağır adımlarla tekneye doğru harekete geçmişlerdi.

- Teknenin ışıkları yanıyor. İçerde birileri olabilir. Ama görünürde kimseler yok.

-  Abi her şey mümkün, o yüzden çok dikkatli olalım. İçerde zombiler olabilir ama normal insanlar da olabilir. O yüzden iyice emin olmadan silahımıza davranmayalım.

- Savaş tekneye binince sen güverteyi kontrol et. Biz de giriş bölümüne bakalım. Sonra kamaralara bakarız. Görünüşe göre epey büyük bir tekne, bakılmadık en ufak bir yer bile kalmamalı, sonra başımıza bela alırız.

Tekneye çıktıklarında, ortalığın halinden bir arbede yaşandığı anlaşılıyordu. Yerde kan izleri vardı.

-  Bu gece burada bir davet varmış sanırım. Ama sonu kötü bitmişe benziyor.

-   Savaş sen şu ön tarafa bir bakıp gel. Fenerin var değil mi?

-   Var var.

-   Ama dikkatli ol, yavaş yavaş ilerle.

Savaş fenerini yakmış ve teknenin ön tarafına doğru gitmişti. Fuat ve Selim’de teknenin kapalı kısmına geçmişlerdi. Biraz ilerleyince masanın arkasında yerde yatan birini gördüler. Takım elbiseli genç bir adamdı yerde yatan ve vücudunun çeşitli yerlerinde kurşun yaraları vardı. Ama onu ebedi huzura kavuşturan sağ kaşının hemen üzerinden girmiş olan kurşundu. Selim yere eğilmiş ve cesedin yüzüne yakından bakmıştı. Tam tahmin ettiği gibiydi. Yerde yatan adam da hastalığa yakalanmıştı. Diğerlerine saldırınca vücudunun çeşitli yerlerinden vurulmuş fakat en son başından vurularak durdurulmuştu. Selim suratını ekşiterek ayağa kalktı ve 1-2 adım geri çekildi.

-  Dikkatli olalım Fuat abi.