'Bana, senin güneşe olan aşkın kadar gerçeğim demişti.
Buradaydı işte, bana bakıyordu.
Benim güneşe olan aşkım kadar gerçekti.'
'Hepimiz birer rengiz ve biz beraber gökkuşağına bile meydan okuyoruz.'
Gece Güneşi & Kış Güneşi
Yarı Texting.
Başlama Ta...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nil Beylice:
Birkaç gün sonra;
Saat gecenin ikisiydi. Gözlerim uykusuzluktan sızlarken belki birkaç dakika kestiririm diyerek başımı koyduğum cama başım sürekli çarpıyordu. Sinirle nefes verip koltukta doğruldum ve Evran'a baktım, dikkatli bir şekilde araba sürüyordu.
Nehir ve Umut ayrılmaz bir çift olduklarından sıkışmayı göze alarak arkaya oturmuşlardı. Önde bana kalmıştı.
"Gel yat hadi," dedi Evran hafifçe gülümseyerek. Koltukta yan döndükten sonra başımı bacağına koydum ve gözlerimi kapattım. Uyku beni kendine çekerken kendimi hiç zorlamadım ve yarım saat de olsa kestirmek umuduyla tatlı bir uykuya daldım.
Ta ki Evran yanaklarımı okşayıp "Nil, geldik hadi uyan." Diyene kadar. Gözlerim yavaşça açılırken bacağından destek alarak kendimi geriye çektim ve başımı zorlukla kaldırdım. Evran gülerek önüme düşen saçları geriye atarken mahvolmuş halime sıcacık gözlerle bakıyordu.
Arabada bizden başka kimse kalmadığını fark ettiğimde saate baktım, üç olmuştu.
"Hadi eve gir de uyu, çok yorgun görünüyorsun." Zorlukla başımı sallayıp açtığı kollarına girdim ve boynuna sıcak bir öpücük kondurup "Çok güzeldi, her şey için teşekkür ederim." Diye fısıldadım.
Evran saçlarıma öpücük kondurarak geri çekildi ve burnumu sıktı. O da çok yorgun görünüyordu ama gözlerinin içi hala gülüyordu.
Arabadan inip bavulumu aldım ve eve yöneldim, babam uyuyor olmalıydı. Elimden geldiği kadar sessiz bir şekilde kapıyı açtıktan sonra hala beni bekleyen Evran'a dönerek el salladım. Yüzünde oluşan gülümsemeyle el salladı ve içeri girmemi bekledi.
Uykusuzluktan yanan gözlerimi kaşıyarak eve girdim ve kapıyı kapatarak sessizce odama çıktım. Bavulu kenara bıraktıktan sonra perdemi kapattım ve yatağa yattım. Zaten pijamalarımı çıkartmamıştım. Yastığıma sarılıp gözlerimi kapattım ve ağzım yırtılacakmış gibi esnedim.
Hala içim içime sığmıyordu. Arkadaşlarımla çok güzel bir tatil yapmıştım ve hayatımın en güzel günleriydi, bu günleri ölene kadar unutmayacaktım.
Gözlerimi açtığımda aklıma ilk gelen şey Çağlar'ı aramam gerektiğiydi. Sergiyi açmamız gerekiyordu ve benim elimde bir resim bile yoktu.
Panik vücudumu ele geçirirken komidinden telefonumu aldım. Evran mesaj atmıştı, ilk önce onun mesajına tıkladım.
"Eve girdiğim gibi yatıp uyumuşum, şimdi açtım gözlerimi. Günaydın güzelim." 11.47
