KIŞ GÜNEŞİ | SONSUZA KADAR

1.7K 171 333
                                    

Bölüm bölüm diye kudurduğunuz için bir buçuk saatte sınır geçildi, tşk.

Bu güzel bölümün sınırı 175 oy, 250 yorum <3 Satır arası yorumlarınızın tadı bir başka :d

Volkanla konuşmamızdan sonra Evran'ın geçerli bir bahanesi olduğunu düşünmeye başlamıştım. İçim birazda olsa rahatlamıştı ve hayal kırıklığım ufaktan geçmişti. Çünkü beni üzen en büyük sebeplerden biri, arkadaşlarımın beni görmezden gelmesiydi.

Volkan bana göz kırptığında hafifçe gülümsedim ve beraber tabakları aldık.

"Hadi bakalım sarı bebek, ağladığını görmeyeyim." Dediğinde gülerek başımı salladım ve beraber salona geçtik. Sandviçleri sehpaya koyduktan sonra koltuğun yanındaki büyük ev salıncağına geçip oturdum ve başımı kenarına yasladım. Yiğit ve Pınar hariç kimse yemek yemezken Yiğit sincap gibi olmuş yanaklarıyla hepimize bir bakış attı.

"Oğlum ne oldu size?"

"Sus Yiğit, yemeğini ye." Dedi Nehir sert bir sesle. Ona Volkanla konuştuklarımızı anlatmadığım için hala siniri yerindeydi. Benim içimde ise sadece burukluk kalmıştı.

Evran bana bakmazken bakışlarımı ona çevirdim. Birasından bir yudum alıp şişeyi elinde çevirdi, bir şey düşünüyordu.

"Normalde de bu kadar sakin misiniz? Yiğit hariç herkes yıkılıyor," dedi Pınar gülerek. Bunun üzerine Yiğit dolu ağzıyla lafa karıştı.

"Ya işte Pınar, anladığın üzere bu grubun lideri benim. En'ler hep benim! En yakışıklı, en karizmatik, en zeki, en komik!" Pınar kahkaha atarken Yiğit devam etti;

"Aramızda kalsın, buluşum bile var benim!"

"Ne buldun?" Dedi Pınar keyifle gülerek.

"Geçenlerde ağaca tırmanmıştım zevk olsun diye, yeni bir tırtıl türü keşfettim."

"Hadi ya, ismini ne koydun?"

"Yiğitinharikabuluşuolanyeşiltırtıl."

Pınar gür bir kahkaha atarken göz devirmeden edemedim. Nehir de benimle aynı duyguları paylaşıyor olacak ki sinirle ayağa kalktı.

"Gidelim artık, zaten yerimizi dolduranlar var." Dedi sinirle. Umut bu lafın üzerine ayağa kalkıp kollarını göğüsünde birleştirdi.

"Bugün sizin yaptığınız gibi yer doldurmaktan mı bahsediyorsun?"

"Kimin yerini doldurmuşum ben!" Dedi Nehir diklenerek. Hepimizin bakışları Umut ve Nehir'e dönerken Umut sinirli bir şekilde konuştu;

"Sen neyden bahsettiğimi çok iyi biliyorsun Nehir, intikam almak istercesine bara gitmeler, tanımadığın adamlarla dans etmeler... Biraz büyü." Umut'u ilk kez bu kadar sinirli görüyordum. Nehir'in de ondan aşağı kalır bir yanı yoktu.

"Umut," dedi sinirle ama devamını getiremedi.

"Ne var Nehir, ne!"

"Abi yapmayın şöyle, insanca konuşalım." Dedi Volkan ayağa kalkarak. Pınar ve Yiğit sessizce kavgayı izlerken Evran elleriyle yüzünü sıvazladı.

"Ben gidiyorum!" Diyen Nehir çantasını aldığı gibi evden çıkmıştı, tabi Umut da arkasından.

"Harika," dedim sessizce.

"Hadi Pınar, seni eve bırakayım." Diyen Evran hiç bana bakmadan ayağa kalkmıştı. Pınar başını sallayıp ayağa kalktığında ben kırgın gözlerimle saate baktım.

GECE GÜNEŞİWhere stories live. Discover now