Kabanata 130: Ang Paparating na Panganib

351 25 1
                                    

KAIRUS'S POV

It's been awhile since she changed.

She's nothing compare to my Zahara.

I can't recognize her anymore. We all can't.

I don't know what happened, neither one of us. But i know for sure that she needs us, she needs me.

"Zahara." i called her once again, hoping that she would look at me in my eyes and tell me what she's feeling inside.

But as what i am expecting, she just ignored me as she wiped the tears on her rosy white cheeks as she walks away.

"Hara, please." i said that made her stop.

Hindi siya lumingon sa'kin at nanatili lang na nakatalikod.

"Please, tell me what's wrong. Baby, please." sambit ko sa nakikiusap na tono.

Ngunit kagaya ng inaasahan ko ay hindi siya nagsalita. Hindi siya sumagot.

"Alam kong nahihirapan ka na sa lahat ng mga nangyayari sa'yo pero kagaya ng sinabi ko, nandito lang ako. Nandito lang kaming lahat para sa'yo. You're not alone, you will never be alone Hara, so please. . ." i mumbled as the wind blew her hair resulting for me to see how much she suffered inside. I saw how she continuously wipes her tears using her hands and made a sound.

Umiiyak siya. Humihikbi ang mahal ko.

"Hara. . ."

Ilang sandali pa ang lumipas at nagpakawala siya ng isang malalim na buntong-hininga.

"A-Ayos lang ako, Kairus. A-Ayos lang ako, kaya ko pa. K-Kakayanin ko pa."

I tried to approach her once again but she stopped me.

"Kairus, pakiusap. Kagaya ng aking sinabi, kaya ko pa, kakayanin ko. H-Huwag kang mag-alala sapagkat balang araw ay ako mismo ang hihingi ng tulong mula sa iyo, a-at sa araw na iyon, sa araw na iyon ay inaasahan kong darating ka, darating ka at tutulungan mo ako."

A moment of silence devoured the distance between us.

A few seconds later i response.

"Makakaasa ka, Hara. You have my words as well as my heart."

Hindi na siya muling nagsalita pa. Ilang saglit pa ang nagdaan at tuluyan na siyang naglakad papalayo. Naiwan ako sa lugar na iyon na nag-iisa habang tinatanaw ang pigura niyang unti-unting naglalaho sa mga mata ko.

* * * * *

"It's been a week since she's been avoiding us. It sucks that we, the Alphas and Keepers are known to be the most powerful and knowledgable students in the academy but yet we still doesn't know anything regarding what is happening to our friend."

I threw a glance at Blake.

He's right. Lahat kami ay kilala bilang magagaling na mga mag-aaral sa akademiyang ito ngunit bakit hindi namin magawang tulungan man lang ang babaeng mahalaga sa amin.

It hurts me.

The image of her crying, suffering. It breaks my heart.

My Zahara.

"Paano kung ang lahat ng ito ay may kinalaman sa kaniya?"

Natigilan ako at maging ang lahat ng mga kasama ko sa tinig ng taong nagsalita no'n.

Lahat kami ay sabay-sabay na napatingin sa pinagmulan ng boses na 'yon at do'n namin tuluyang nakita si Vishna na seryosong nakatingin sa aming lahat.

Majika De Akademiya: The Keeper of the Shimmering WindOnde histórias criam vida. Descubra agora