Majika De Akademiya: The Keeper of the Shimmering Wind

Kabanata 139: Paalam at Pagkadatal

LAZAROS POV

I groaned as I pulled out my bloody hand from the hideos creature's chest.

"Lazaros, behind you!"

I immediately turned back as I heard Vlad's voice.

Mabilis kong iniwasan ang akmang pagtama ng espada sa katawan ko at agad na pinaslang ang kalaban gamit ang kamay ko.

"I told you, I can take care of myself, Vlad."

Ngumiti siya at nang-uuyam na tumitig sa'kin.

"But you didn't see that coming."

"Tsk." I hissed as I ignore his worried face.

Magmula nang mawala ang mga magulang ko ay naiwan na akong mag-isa at mamahala sa buong isla. I felt so lonely, I felt so sad.

But not until Vlad came.

Anak siya ng kawal namin. Dinala siya ng kaniyang ama sa kaharian ko at nagsilbing guwardiya ko, hanggang sa naging malapit kami sa isa't isa at naging magkaibigan.

I don't treat him as my soldier. He is more than that. He is not also just my friend, he is my brother.

Siya ang tumulong sa akin na tumayo sa sarili kong mga paa. Siya ang nagsilbing magulang ko. He is my right hand. And I admit that without him, I am nothing.

I am powerless.

Kaya naman ganoon na lamang ang pagbabawal ko sa kaniya na protektahan ako sa lahat ng oras, I am a prince. I should know how to protect myself. Hindi ko hahayaang ibuwis niya ang kaniyang buhay para lang sa'kin.

I can't lost him.

Not him.

"Lazaros!"

Hindi ko pinansin ang ginawang pagtawag niya sa akin.

"Lazaros!"

Inis kong tinuon sa kaniya ang paningin ko at may awtoridad ang tinig na nagsalita.

"Help the others! I can protect myself, Vlad!"

Sumeryoso naman ang mukha niya at agad na humakbang papalapit sa akin at mabilis akong hinawakan sa balikat.

"I know that you're strong and powerful but you know in yourself that you need me. I know you do, Laz."

Iritable ko namang inalis ang pagkakahawak niya sa akin at muling nagsalita.

"I am your prince and you are just my servant." paunang sambit ko na agad niyang ikinagitla.

"So please, stop acting like you're someone who's above from me because you are not. You're my soldier and the least that you could do is to follow my command. Know your place, Vlad."

Hindi ko na hinintay pang makapagsalita siya at iniwan siya doon na tulala at hindi makapaniwala sa aking mga sinabi. Maging ako ay hindi makapaniwala na nagawa kong bitawan ang mga salitang 'yon.

Ngunit kailangan kong gawin. Kilala ko si Vlad, gagawin niya ang lahat-lahat maprotektahan lang ako. Kahit na ang isakripisyo niya ang kaniyang buhay mailigtas lang ako.

And I can't let that happen.

I gulped as I composed myself trying not to shred tear.

"I'm sorry, Vlad."

Subalit agad akong nabalik sa aking diwa nang isang lalaking nakasuot ng itim na salakot ang huminto sa harapan ko.

And at that very moment, I recognized him. He is the right hand of Clantania.