After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 202

«Κλείσε το» μουγκρίζει ο Χάρρυ καθώς το ξυπνητήρι χτυπάει μέσα στην σκοτεινή κρεβατοκάμαρα.

Τα δάχτυλά μου ψάχνουν να βρουν το κινητό μου και με μια κίνηση του αντίχειρά μου κατά μήκος της οθόνης, ο ήχος σταματάει. Νιώθω τους ώμους μου βαρείς καθώς ανασηκώνομαι στο κρεβάτι, το βάρος των σημερινών αποφάσεων απειλεί να με εξοντώσει: η απόφαση του Πανεπιστημίου για το αν θα κρατήσουν τον Χάρρυ ή όχι, η αντίδραση του Χάρρυ σχετικά με το Σιάτλ και τέλος, η απόφαση του Ζέιν για το αν θα κάνει ή όχι, μήνυση κατά του Χάρρυ.

Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο από όλα με τρομοκρατεί περισσότερο. Με το που ανοίγω το φως του μπάνιου και ρίχνω κρύο νερό στο πρόσωπό μου, αποφασίζω ότι οι κατηγορίες επίθεσης είναι το χειρότερο. Αν ο Χάρρυ μπει φυλακή ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι θα κάνω, τι θα κάνει εκείνος. Η σκέψη και μόνο μου φέρνει ναυτία. Το αίτημα του Ζέιν να συναντηθούμε σήμερα το πρωί επανέρχεται στη μνήμη μου και το μυαλό μου τρέχει σε όλα τα πιθανά θέματα που θα μπορούσε να θέλει να συζητήσουμε. 

Είμαι πεπεισμένη ότι έχει να κάνει με τον Χάρρυ και τις επικείμενες κατηγορίες, αλλά νόμιζα πως είχαμε ήδη λύσει αυτό το θέμα, προφανώς έκανα λάθος.Εισπνέω και εκπνέω μέσα στην απαλή πετσέτα που είναι κρεμασμένη στον τοίχο. Μήπως πρέπει να απαντήσω στον Ζέιν και να δω τουλάχιστον τι έχει να πει; Ίσως μπορεί να μου δώσει μια εξήγηση γιατί είπε στον Τρίσταν ότι θα κάνει μήνυση κατά του Χάρρυ, ή ακόμα καλύτερα, γιατί είπε σε εμένα ότι δεν θα το έκανε ενώ σχεδίαζε το αντίθετο. Νιώθω ενοχές που του ζήτησα κάτι τέτοιο, ειδικά όταν σκέφτομαι την ζημιά που του έκανε ο Χάρρυ, αλλά με νοιάζει περισσότερο να μην μπλέξει ο Χάρρυ, παρά οι ενοχές μου για τον Ζέιν. Οι σκέψεις μου με εκπλήσσουν και, ακόμα και τώρα, αισθάνομαι χειρότερα που τις σκέφτηκα, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ λογικά όταν κάτι αφορά τον Χάρρυ και πιθανώς δεν θα το κάνω και ποτέ.

Αρπάζω το κινητό μου και απαντάω στον Ζέιν προτού μπορέσω να σκεφτώ τις συνέπειες, προσπαθώ μονάχα να βοηθήσω τον Χάρρυ. Το υπενθυμίζω αυτό ξανά και ξανά στον εαυτό μου όσο τελειώνω με το μακιγιάζ και τα μαλλιά μου.Όταν μπαίνω στο σαλόνι η κουβέρτα είναι νοικοκυρεμένα διπλωμένη στον ώμο του καναπέ, η καρδιά μου σφίγγεται. Έφυγε; Όταν ακούω ένα ντουλάπι να ανοίγει στην κουζίνα η καρδιά μου ξαναπάει στη θέση της και με οδηγεί στο σκοτεινό δωμάτιο. Ανάβω το φως και κάτι πέφτει στο τσιμεντένιο δάπεδο.